Rib and Sea

Του Ελευθέριου Ρήνου.

Σύμφωνα με ειδική δικαστική γραφολόγο, την αμερικανίδα κυρία Emily J. Will, η οποία έχει εξειδίκευση στη διαπίστωση της γνησιότητας υπογραφών και χειρόγραφων κειμένων, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και μια σειρά από εξουσιοδοτημένοι εκπρόσωποί της, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται υψηλόβαθμοι έμμισθοι δικηγόροι, υπεύθυνοι επικοινωνίας του τμήματος μετόχων, υπάλληλοι του ιστορικού αρχείου της τράπεζας, πήραν μέρος στη χρήση πλαστογραφημένου εγγράφου, το οποίο έχει αποτελέσει μέρος καταλόγου εγγράφων που κατατέθηκε από τους εντεταλμένους δικηγόρους της ΕΤΕ σε δικαστική διαμάχη.

Στο πρώτο μέρος της έρευνας (βλ. «Χρησιμοποίησαν η Εθνική Τράπεζα και οι δικηγόροι της πλαστά έγγραφα για να εξαπατήσουν αντίδικους και δικαστές; (Μέρος Α)» – http://banquedorient.org/web/?p=5346) είχαμε αναφερθεί στα δημοσιογραφικά ερωτήματα, τα οποία προκύπτουν από τη χρήση ενός συγκεκριμένου εγγράφου από την Εθνική Τράπεζα. Το έγγραφο αυτό έχει τίτλο «Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, Κατάστασις του Λογιστικού της Εκκαθαρίσεως της Τραπέζης της Ανατολής της 30 Ιουνίου 1936» και αποτελεί μέρος «Καταλόγου Εγγράφων» που συντάχθηκε από τους υπεύθυνους της Εθνικής Τράπεζας, για να ικανοποιήσουν αιτήματα επίδειξης εγγράφων κατόχων μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής. Τα ερωτήματα τέθηκαν λοιπόν, καιρός για απαντήσεις!
ΥΠΟΠΤΟ ΓΙΑ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΓΓΡΑΦΟ ΜΕΡΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΤΗΣ ΕΤΕ

Η Εθνική Τράπεζα συνεχίζει να υποστηρίζει με σθένος ότι ολοκλήρωσε την εκκαθάριση της Τράπεζας της Ανατολής κάποια στιγμή στο τέλος του 1936 και για την ακρίβεια, την 28η Δεκεμβρίου 1936. Όπως έχω αναφέρει ήδη αρκετές φορές , το νομικό τμήμα της Εθνικής Τράπεζας και ειδικότερα ο πρώην Διοικητής αυτού Μιλτιάδης Σταθόπουλος και ο δικηγόρος Ιωάννης Λιναρίτης, για να αποδείξουν ότι η εκκαθάριση δεν είχε κέρδος, αλλά αντίθετα άφησε «άνοιγμα», ενέκριναν τη χρήση και χρησιμοποίησαν ανυπόγραφες λογιστικές καταστάσεις. Xωρίς την παραμικρή υπογραφή, oi δικηγόροι της Εθνικής Τράπεζας πιστοποίησαν τα φωτοαντίγραφα των ανυπόγραφων καταστάσεων σαν αντίγραφα εκ του πρωτοτύπου. Πιστοποίησαν δηλαδή ένα συνονθύλευμα λέξεων που νομικά δεν αποτελεί έγγραφο!

Παράλληλα, οι συγκεκριμένοι έμμισθοι δικηγόροι της τράπεζας κάλεσαν τους αντιδίκους τους να παραλάβουν μια σειρά από έγγραφα, με περισσότερες από 8000 σελίδες προς 50 λεπτά του ευρώ τη σελίδα. Αν δεν γινόταν η σχετική κατάθεση, με μια διαδικασία που δημιουργήθηκε μόνο και μόνο για να προκαλέσει έξοδα και χρονοτριβή στους ενδιαφερόμενους, δεν ξεκινούσε καν η αναπαραγωγή των φωτοαντιγράφων.

Η εξώδικη δήλωση της Εθνικής Τράπεζας ανάφερε μεταξύ άλλων:

«Ειδικότερα, ως προς το δικαστικώς προβαλλόμενο αίτημά σας για επίδειξη εγγράφων και παροχή αντιγράφων, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:
Μέσω της Υπηρεσίας Ιστορικού Αρχείου της Τράπεζας και επ’ αφορμή παλαιότερης ομοειδούς αιτήσεως παροχής πληροφοριών, έλαβαν χώρα ενέργειες έρευνας και εντοπισμού εγγράφων ως αυτών που μνημονεύετε στην αίτησή σας. Με βάση τις σχετικές ενέργειες, κατά την κρίση της Τράπεζας, από τους εκατοντάδες φακέλους και υποφακέλους που αφορούν την παλαιά Τράπεζα της Ανατολής, έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα έγγραφα / κατάστιχα συνολικά περίπου 8.500 σελίδων, τα οποία μπορεί να θεωρηθεί ότι εμπίπτουν και αφορούν σε έγγραφα που περιγράφονται και στη δική σας αίτηση (εάν και στο μέτρο φυσικά που από αυτήν καθίσταται – αντικειμενικά και κατά την αντίληψη της Τράπεζας – δυνατός ο προσδιορισμός συγκεκριμένων εγγράφων, και εάν και για όσες περιπτώσεις φυσικά πρόκειται για έγγραφα τα οποία κάποτε υπήρξαν και συνέχισαν να υπάρχουν μέχρι σήμερα στην κατοχή της Εθνικής Τράπεζας). Σας επισυνάπτουμε σχετικό εκπονηθέντα συνοπτικό πίνακα με βάση τον οποίο προκύπτει ότι πρόκειται για 4814 σελίδες εγγράφων και 3760 σελίδες καταστίχων, ήτοι συνολικά 8574 σελίδες, ως κατωτέρω».

Η Εθνική Τράπεζα συνεχίζει στην «Εξώδικη Δήλωση και Προσφορά Καταλόγου» που απέστειλε:

«Ενόψει των ανωτέρω, ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ να προσέλθετε κατά τις εργάσιμες ημέρες και ώρες στο κτίριο του Ιστορικού Αρχείου της Τράπεζας (Μέγαρο Διομήδη, οδός Γ’ Σεπτεμβρίου αρ. 146), προκειμένου να σας επιδειχθούν τα ανωτέρω έγγραφα (όσα υπάρχουν και θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι εμπίπτουν, αντικειμενικά και κατά την αντίληψη των αρμοδίων στελεχών της Τράπεζας, στο περιεχόμενο της αίτησής σας), και όσα άλλα κρίνετε χρήσιμα για τους σκοπούς σας, καθώς και για να παραλάβετε αντίγραφα (ήδη των ανωτέρω, αλλά και όσων επιπρόσθετα επιλέξετε) καταβάλλοντας το κατά τα ανωτέρω κόστος αντιγράφων στο λογαριασμό της Τράπεζας με την ένδειξη “Διεύθυνση Προμηθειών 028″ (Σε οποιοδήποτε Κατάστημά μας) (αιτιολογία: “έξοδα φωτοτυπιών / πολλπλ. εκτυπ.”, υπογράφοντας βεβαίως (εσείς ή ο πληρεξούσιός σας) σχετικό αποδεικτικό για την παραλαβή των εγγράφων».

Σύμφωνα με πληροφορίες, τον ίδιο «Κατάλογο Εγγράφων» έχουν υπογράψει σε πολλαπλές εξώδικες δηλώσεις οι έμμισθοι δικηγόροι της Εθνικής Τράπεζας Κωνσταντίνος Φραγκανδρέας, Ιωάννης Λιναρίτης και ο τότε Γενικός Διευθυντής Νομικών Υπηρεσιών και Εταιρικής Διακυβέρνησης Μιλτιάδης Σταθόπουλος.

Ο παραπάνω «κατάλογος εγγράφων» χρησιμοποιήθηκε από τους δικηγόρους της Εθνικής Τράπεζας σε πολλαπλά δικαστήρια, για να δείξει η πλευρά της τράπεζας ότι δήθεν ήταν διαθέσιμη να δώσει τα αιτούμενα έγγραφα, κατά συνέπεια δεν υπήρχε λόγος για την κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων εναντίον της και να αποδυναμώσει τις σχετικές δικαστικές αιτήσεις των ενδιαφερομένων, που απλά ζητούσαν από την τράπεζα να τους δώσει τη λογοδοσία της εκκαθάρισης.

Ανάμεσα στις δικαστικές διαμάχες ο «κατάλογος εγγράφων», που συνέταξε η Εθνική Τράπεζα, χρησιμοποιήθηκε και στην Εκουσία Δικαιοδοσία ορισμού εκκαθαριστών που είχε αποφασίσει πρωτόδικα ότι η εκκαθάριση της Τράπεζας της Ανατολής έχει ολοκληρωθεί νομότυπα στο τέλος του 1936. Πρόκειται για την εκουσία δικαιοδοσία που είχε προκαλέσει ο «τριλλιόνης» (εκ των trillions) Αρτέμιος Σώρρας πριν παραιτηθεί και εξαφανιστεί τρέχοντας από αυτή την υπόθεση, στην οποία όμως συμμετείχαν ανεξάρτητα αρκετοί μέτοχοι. Κατά της απόφασης αυτής έχει ασκηθεί έφεση, λόγω των τραγικών νομικών και λογικών λαθών που περιέχει.

Ένα από τα προσφερόμενα έγγραφα στο συγκεκριμένο «Κατάλογο Εγγράφων» είναι και η υπό διερεύνηση λογιστική κατάσταση, με τίτλο «Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, Κατάστασις του Λογιστικού της Εκκαθαρίσεως της Τραπέζης της Ανατολής τη 30 Ιουνίου 1936»:

Το υπό κρίση έγγραφο, για το οποίο υποστηρίζεται πως η υπογραφή στο τέλος του δεν ανήκει στον τότε διοικητή της Εθνικής Τράπεζας Ιωάννη Δροσόπουλο. Στο κάτω μέρος η υπογραφή του Ιωάννη Δροσόπουλου σε μεγέθυνση.

Αυτή η λογιστική κατάσταση της 30ης Ιουνίου 1936 είναι η τελευταία που είδαν – στη δημοσιευμένη της μορφή – οι ειδικοί εκκαθαριστές κατά την εκατοστή ογδοηκοστή έβδομη (187) συνεδρίαση τους. Η Εθνική Τράπεζα μετά από μήνες απραξίας είχε καλέσει και πάλι τους εκκαθαριστές, αν και δεν είχαν συνεδριάσει για αρκετό καιρό και η εκκαθάριση ουσιαστικά είχε εγκαταλειφθεί. Άλλωστε με επιστολή τους στο τέλος του 1935, οι τρεις εκκαθαριστές έθεταν την τράπεζα προ των ευθυνών της και την ενημέρωναν ότι δεν ήταν δική τους ευθύνη το γεγονός ότι η εκκαθάριση δεν προχωρούσε πια. Ιστορικά η ευθύνη ανήκε στην Εθνική Τράπεζα, η οποία προσπαθούσε να φτιάξει ένα νέο διεθνή τραπεζικό οργανισμό, σε συμφωνία με Άγγλους και Γερμανούς και θα χρησιμοποιούσε τα υποκαταστήματα και την περιουσία της Τράπεζας της Ανατολής για τη δική της συμμετοχή. Το εγχείρημα κατέρρευσε με την πολιτική αλλαγή στην Αγγλία που οδήγησε και στην πλήρη κόντρα με τη ναζιστική Γερμανία. Στις αρχές του 1936 η ΕΤΕ πήρε την απόφαση να “βάλει μέσα” την εκκαθάριση της Τράπεζας της Ανατολής και χρησιμοποιησε την εν λόγω λογιστική κατάσταση για να δείξει στους εκκαθαριστές ότι πλέον υπήρχε κινητικότητα.

Κατά συνέπεια, είναι σαφές πως η Εθνική Τράπεζα χρησιμοποίησε το συγκεκριμένο έγγραφο, το απέστειλε δακτυλογραφημένο στις εφημερίδες της εποχής και στη συνέχεια πήρε το εκτυπωμένο φύλλο και το προσκόμισε κατά την παραπάνω συνεδρίαση, για να πείσει τους εκκαθαριστές της Τράπεζας της Ανατολής ότι όλα εξελίσσονταν κανονικά και ότι η εκκαθάριση βρίσκεται σε καλό δρόμο.

Η συγκεκριμένη λογιστική κατάσταση δημοσιεύτηκε στον τύπο και ειδικότερα στις εφημερίδες εκείνης της εποχής Ελεύθερο Βήμα της Δευτέρας 23 Νοεμβρίου 1936 και La Bourse Egyptienne της Πέμπτης 21 Ιανουαρίου 1937.

ΠΟΡΙΣΜΑ – ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΓΡΑΦΟΛΟΓΟΥ:
ΠΛΑΣΤΗ Η ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ – Η ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΣΟΠΟΥΛΟ

Σύμφωνα με τη μελέτη των υπογραφών του Ι. Δροσόπουλου, από διάφορες πηγές, ανάμεσα στις οποίες και το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», και τη σύγκρισή τους με την υπογραφή στη λογιστική κατάσταση με τίτλο «Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, Κατάστασις του Λογιστικού της Εκκαθαρίσεως της Τραπέζης της Ανατολής τη 30 Ιουνίου 1936», η γραφολογική πραγματογνωμοσύνη της ειδικής γραφολόγου κυρίας Emily Will είναι καταπέλτης.

Πίνακας με υπογραφές του Ιωάννη Δροσόπουλου, όπως καταρτίστηκε από την ειδική γραφολόγο κυρία Emily Will. Πάνω αριστερά είναι η υπογραφή από τη λογιστική κατάσταση που προσκομίζει η Εθνική Τράπεζα και οι υπόλοιπες έντεκα (11) προέρχονται από επιστολές του Ι. Δροσόπουλου προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

Φυσικά δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν αυτή η λογιστική κατάσταση στη μορφή που είχε το καλοκαίρι του 1936 έφερε την υπογραφή του τότε διοικητή της Εθνικής Τράπεζας Ι. Δροσόπουλου ή αν δημοσιεύτηκε με βάση την ανυπόγραφη μορφή της, ενώ η υπογραφή μπήκε αργότερα. Θα μπορούσε να είναι ανυπόγραφη, μέχρι τα επόμενα χρόνια οπότε και χρειάστηκε η Εθνική Τράπεζα να μπει στη διαδικασία να επιδείξει κάποια έγγραφα που να μην προκαλούν γέλιο.

Το σίγουρο είναι, ότι σύμφωνα με τη γραφολογική πραγματογνωμοσύνη που παρουσιάζουμε σήμερα, η λογιστική κατάσταση που χρησιμοποιούν οι εκπρόσωποι της Εθνικής Τράπεζας και η οποία έχει υποβληθεί ως μέρος του Καταλόγου Εγγράφων σε αντιδίκους τους με εξώδικες δηλώσεις και ως σχετικό αποδεικτικό σε δικαστήρια, είναι πλαστή. Η υπογραφή δεν ανήκει στον Ιωάννη Δροσόπουλο και κάποιος τρίτος έχει υπογράψει το έγγραφο!

Το συγκεκριμένο έγγραφο έχει ελεγχθεί από τουλάχιστον τρεις (3) ειδικούς δικαστικούς γραφολόγους, δύο εντός της χώρας και μια στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Και οι τρεις συμφωνούν στο πόρισμά τους. Πρόκειται για ένα έγγραφο, στο οποίο τοποθετήθηκε υπογραφή από τρίτο πρόσωπο και όχι από τον Ιωάννη Δροσόπουλο.

ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ

Το βέβαιο είναι ότι οι εκκαθαριστές εξαπατήθηκαν.  Το συγκεκριμένο έγγραφο που χρησιμοποιήθηκε, για να γίνει η δημοσίευση στις εφημερίδες ήταν πλαστό ή στην καλύτερη περίπτωση ανυπόγραφο εκείνη τη χρονική στιγμή. Αν ήταν ήδη υπογεγραμμένο το 1936 ήταν πλαστό από τότε. Αν η υπογραφή μπήκε αργότερα, τότε ο χρόνος που παστογραφήθηκε θα μπορούσε να τοποθετηθεί ανάμεσα στο 1936 και το 2012, οπότε και συντάχθηκε ο κατάλογος εγγράφων από την Εθνική Τράπεζα.

Στη συνέχεια η Εθνική Τράπεζα απομάκρυνε τους ειδικούς εκκαθαριστές την 23η Δεκεμβρίου 1936 και υποστηρίζει πως συνέταξε νέο ισολογισμό, αυτή τη φορά «τελικό», όπως τον ονομάζει, με ημερομηνία 28 Δεκεμβρίου 1936. Στο δικαστήριο οι δικηγόροι της τράπεζας υπέβαλαν ανυπόγραφο αντίγραφο του ισολογισμού αυτού και μια δημοσίευση στην εφημερίδα La Bourse Egyptienne της 18ης Οκτωβρίου 1937, η οποία ελέγχεται και αυτή για τη γνησιότητά της. Μάλιστα, για δεύτερη φορά, το φύλλο της εφημερίδας La Bourse Egyptienne είναι αντικείμενο μελέτης ειδικού ερευνητή που έχει αναλάβει το θέμα στη Γαλλία, με δραματικά αποτελέσματα μέχρι αυτή τη στιγμή, τα οποία θα ανακοινωθούν σύντομα.

Η απομάκρυνση των ειδικών εκκαθαριστών έγινε την 23η Δεκεμβρίου 1936. Η ΕΤΕ συνέταξε ισολογισμό εκκαθάρισης, όπως ισχυρίζεται την 28η Δεκεμβρίου 1936. Ο Πρωτοδίκης Δικαστής Νικόλαος Πολυζωγόπουλος στην απόφασή του για την αίτηση εκουσίας δικαιοδοσίας ορισμού εκκαθαριστών έκρινε ότι αν οι εκκαθαριστές είχαν αντίρρηση για το αποτέλεσμα της εκκαθάρισης θα μπορούσαν να τις εκφράσουν. Όμως οι εκκαθαριστές απομακρύνθηκαν πριν φτιαχτεί ο ισολογισμός. Πως θα μπορούσαν να γνωρίζουν το αποτέλεσμά του και να εκφράσουν και αντιρρήσεις για κάτι στο οποίο δεν συμμετείχαν!!!! Σύμφωνα με τη σύμβαση συγχώνευσης το τέλος του προσδιορισμού ρευστοποίησης δεν σήμαινε και το τέλος της ειδικής εκκαθάρισης, αφού υπήρχαν διαδικασίες στις οποίες δεν συμμετείχαν οι εκκαθαριστές. Ή ήταν μια τυπική εκκαθάριση του νόμου και έπρεπε να γίνουν δημοσιεύσεις σε ΦΕΚ ή δεν ήταν και η απομάκρυνση των εκκαθαριστών δεν σήμαινε λήξη της εκκαθάρισης. Ακόμα και αν οι εκκαθαριστές είχαν εκφράσει αντιρρήσεις προς την Εθνική Τράπεζα, η τράπεζα είναι η κάτοχος των αρχείων αυτών! Λέτε να τα μοιραζόταν μαζί μας;;;; Και φυσικά στο δικαστήριο υποβλήθηκε ο κατάλογος εγγράφων που περιέχει την πλαστή λογιστική κατάσταση της 30ης Ιουνίου 1936.
ΕΝΑ ΠΛΑΣΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ – ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΧΩΡΙΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ!

Οι εκπρόσωποι της Εθνικής Τράπεζας έφτασαν στο σημείο να χρησιμοποιούν, εκτός από το πλαστό έγγραφο, και την ανυπόγραφη λογιστική κατάσταση της 28ης Δεκεμβρίου 1936, για να αποδείξουν ότι η εκκαθάριση είχε «άνοιγμα». Η τράπεζα υποστηρίζει πως δημοσίευσε αυτό τον ισολογισμό στη γαλλόφωνη εφημερίδα La Bourse Egyptienne. Οι δικηγόροι της τράπεζας βεβαίωσαν το αντίγραφο της εφημερίδας La Bourse Egyptienne του Καϊρου της 18ης Οκτωβρίου 1937 ως αντίγραφο εκ του πρωτοτύπου που τηρείται στο Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας. Από τη σχετική έρευνα αποκαλύφθηκε πως το Ιστορικό Αρχείο δεν διαθέτει το πρωτότυπο της εφημερίδας και οι εκπρόσωποι της τράπεζας πιάστηκαν να ψεύδονται σε πολλαπλά δικαστήρια για ακόμη μια φορά.

Η χρήση πλαστογραφημένου ή ανυπόγραφου εγγράφου από την Εθνική Τράπεζα στις δύο περιπτώσεις των λογιστικών καταστάσεων της 30ης Ιουνίου 1936 και της 28ης Δεκεμβρίου 1936 έχει αρκετές ομοιότητες. Πρόκειται για έγγραφα που χρησιμοποιήθηκαν για να δημοσιευθούν σε εφημερίδες, άσχετα αν το αρχικό ήταν «μαγειρεμένο» και «προβληματικό».

Το γεγονός πως η ανυπόγραφη λογιστική κατάσταση της 28ης Δεκεμβρίου 1936 δεν αντέχει οποιασδήποτε κριτικής, φαίνεται από τη ρευστοποίηση των ακινήτων της Τράπεζας της Ανατολής. Όπως έχουμε δείξει στο παρελθόν, η ρευστοποίηση του ακινήτου του κεντρικού καταστήματος της Τράπεζας της Ανατολής στην Αθήνα, απέφερε στην εκκαθάριση 15 εκατομμύρια δραχμές με ημερομηνία εγγραφής στον αλληλόχρεο λογαριασμό 30/6/1936, ώστε να συμπεριληφθεί στο συγκεκριμένο εξαμηνιαίο ισολογισμό. Αντίστοιχα το ακίνητο του καταστήματος Θεσσαλονίκης απέφερε 3.5 εκατομμύρια δραχμές.

Το σύνολο της ρευστοποίησης των ακινήτων στη συγκεκριμένη λογιστική κατάσταση θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 18.5 εκατομμύρια δραχμές, ωστόσο η σχετική μερίδα «8) Ακίνητα και εγκαταστάσεις» είναι μόλις 10.001.386,90 δραχμές, δείχνοντας ότι κάτι δεν πάει καλά με τους δύο ισολογισμούς, που στη μερίδα αυτή είναι ακριβώς ίσοι. Το χειρότερο είναι ότι στο δεύτερο ισολογισμό της 28ης Δεκεμβρίου 1936, το ποσό έμεινε αμετάβλητο σε σχέση με τον πρώτο της 30ης Ιουνίου 1936, ενώ στο ενδιάμεσο είχε πραγματοποιηθεί περαιτέρω ρευστοποίηση εγκαταστάσεων, με κατάθεση των ποσών στον αλληλόχρεο λογαριασμό! Για περισσότερες πληροφορίες για το θέμα των ακινήτων της Τράπεζας της Ανατολής και την ασυνέπεια των λογαριασμών που εμφανίζει σήμερα η Εθνική Τράπεζα μπορεί να διαβάσετε το άρθρο «Η Εθνική Τράπεζα πιάστηκε με το δάκτυλο στο μέλι της Τράπεζας της Ανατολής» (http://banquedorient.org/web/?p=5276).

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Στο σημείο αυτό θα θέσω τα ακόλουθα δημοσιογραφικά  ερωτήματα, στα οποία αν θέλει η πλευρά της Εθνικής Τράπεζας μπορεί να απαντήσει και δεσμεύομαι ότι θα δημοσιεύσω την απάντησή της:

α) Γνώριζαν οι υπεύθυνοι της Εθνικής Τράπεζας ότι χρησιμοποιούν πλαστό έγγραφο;
β) Αν γνώριζαν ότι διέθεταν ένα πλαστό έγγραφο τι έπραξαν;
γ) Ήταν το θέμα της πλαστότητας γνωστό στον διευθύνοντα σύμβουλο της τράπεζας κ. Λεωνίδα Φραγκιαδάκη και στο διοικητικό συμβούλιο;
δ) Αν το ιστορικό αρχείο της Εθνικής Τράπεζας διαθέτει πλαστά έγγραφα, πως οι δικηγόροι της τράπεζας τα χρησιμοποιούν σε δίκες; Αν ένα είναι σίγουρα πλαστό, πως είναι βέβαιοι για τη γνησιότητα και την προέλευση των υπολοίπων;
ε) Ποιός έδωσε την εντολή να γίνει χρήση των εγγράφων αυτών;

Κλείνοντας δεν θα μπορούσα να μη μοιραστώ μαζί σας την απογοήτευση μου για το επίπεδο του νομικού τμήματος και την αξιοπρέπεια της Εθνικής Τράπεζας. Όπως θα δείξουμε στο Γ’ μέρος της έρευνας την επόμενη εβδομάδα, οι ιθύνοντες της Εθνικής Τράπεζας γνώριζαν έγκαιρα για την πλαστότητα του εγγράφου και είχαν ενημερωθεί σίγουρα στο παρελθόν, ενώ εκκρεμούσε η έκδοση δικαστικής απόφασης, όμως διάλεξαν να κερδίσουν ένα πρόσκαιρο δικανικό όφελος σε βάρος της αλήθειας. Το γνωρίζω πέραν κάθε αμφιβολίας και όπως πάντα θα αποδείξω ότι γνώριζαν και φρόντισαν να σιωπήσουν, ώστε να συνεχίσουν να υποστηρίζουν τα όσα ψευδώς βεβαίωσαν.

Οι υπογραφές, με βάση τις οποίες αποδεικνύεται η πλαστότητα προέρχονται από το αρχείο του Ελευθέριου Βενιζέλου. Βέβαια, υπάρχουν αρκετά διαθέσιμα δείγματα των υπογραφών του Δροσόπουλου, τα οποία αποτέλεσαν πηγή και για άλλα συμπεράσματα, όπως για το χρονικό σημείο κατά το οποίο μπήκε η παράταιρη υπογραφή, αλλά και για το γεγονός ότι αυτός που την έβαλε δεν είχε την παραμικρή γνώση της υπογραφής του Ι. Δροσόπουλου. Η υπογραφή είναι τόσο πλαστή που δεν μοιάζει στο παραμικρό με την υπογραφή του τότε διοικητή της τράπεζας! Τα δείγματα πάρθηκαν από επιστολές του τότε διοικητή της ΕΤΕ προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο, εν είδει μνημοσύνου για τον κρητικό πολιτικό, ο οποίος αναγκάστηκε σε παραίτηση μετά τη πτώχευση της χώρας το 1932, ως συνέπεια των κερδοσκοπικών παιχνιδιών του Δροσόπουλου και της Εθνικής Τράπεζας σε βάρος της Τράπεζας της Ελλάδος και της κυβέρνησης.

Κύριοι της Εθνικής Τράπεζας η Ιστορία δεν παίζει ! Η τράπεζά σας έχει πλαστογραφήσει έγγραφα, τα οποία επιδεικνύετε σε ερευνητές και ενδιαφερόμενους, ως μέρος της ιστορικής κληρονομιάς της ανώνυμης εταιρείας, στην οποία κάποιοι έχετε αφιερώσει τη ζωή σας. Τουλάχιστον, για αυτούς που είναι τρίτης και τέταρτης γενιάς υπάλληλοι της Εθνικής Τράπεζας το κατανοώ, γιατί νοιώθουν την τράπεζα πιο σημαντική και από την οικογένειά τους, όπως ισχύει και στην παραθρησκευτική οργάνωση Σώρρα, με την οποία η Εθνική Τράπεζα από ότι φαίνεται έχει αρκετά κοινά. Δική μας ιστορική επιταγή βέβαια είναι να γνωρίζουν οι μελλοντικές γενιές το ρόλο και τη δράση σας, που έφτασε μέχρι τη χρήση πλαστών εγγράφων, για να αποφύγετε να λογοδοτήσετε, εξαπατώντας τους κομιστές μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής εδώ και ογδόντα χρόνια.

Στη δική μου λογική, αυτοί που δόλια χρησιμοποιούν από κοινού πλαστά έγγραφα, για να προκαλέσουν ζημία στους άλλους και παράνομο κέρδος στον εαυτό τους, με παράλληλη χρήση στο δικαστήριο για να εξαπατήσουν τη δικαιοσύνη και να συκοφαντήσουν τους αντιδίκους τους, παρουσιάζοντας τους σαν οπορτουνιστές, ενώ γνωρίζουν την αλήθεια, αυτοί που παίρνουν εντολές από μια οργάνωση με καθαρά πυραμιδωτή διοικητική μορφή για να παρανομήσουν, να πλαστογραφήσουν, να βεβαιώσουν παράτυπα έγγραφα και να παραβιάσουν δικαστικές αποφάσεις, θεωρούνται μέλη εγκληματικής οργάνωσης και όχι εργαζόμενοι τράπεζας. Σκληρός χαρακτηρισμός, όμως είμαι σίγουρος ότι η Δικαιοσύνη, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, θα επιβεβαιώσει την άποψη μου, αν και αυτά που θα αποκαλυφθούν στο σύντομο μέλλον, θα κάνουν τη χρήση πλαστών εγγράφων σε βαθμό κακουργήματος να μοιάζει με «παιχνιδάκι».

Χωρίς άλλη καθυστέρηση, ας δούμε τη μετάφραση της μελέτης της γραφολόγου κυρίας Emily Will:

Ακολουθεί η πλήρης έκθεση της κυρίας Will στην αγγλική γλώσσα: