Rib and Sea

Ελάχιστα γνωρίζουμε για την Νέμεσιν, αυτή την αρχαία θεότητα, που προσδιορίζεται άλλοτε ως Ιχναίη, άλλοτε ως Αδράστεια ή Ραμνουσία. Η ετυμολογία, η ρίζα του ονόματος «νέμω», δήλωνε αρχικά τη δίκαιη διανομή, τη μοιρασιά που γίνεται βάσει νόμιμης εξουσίας. Με τον καιρό απέκτησε τη σημασία της ανάληψης δικαστικής δράσης εκ μέρους της εξουσίας, ώστε να απονεμηθεί δικαιοσύνη. Ως λέξη η «Νέμεσις» έχει αντικειμενική αξία και όχι υποκειμενική. Αναφέρεται στον φορέα της εξουσίας που την ασκεί. Ήταν η Νύχτα, σύμφωνα με τη θεογονία του Ησίοδου και τον Παυσανία, που δίχως σύντροφο αρσενικό γέννησε την Νέμεσιν, για να κρατά σε ισορροπία τις ανθρώπινες υποθέσεις. Στα Διονυσιακά του Νόννου έχουμε μια διαφορετική άποψη, που θέλει την Νέμεσιν κόρη του Ωκεανού, ενώ ο Υγίνος την περιγράφει ως δημιούργημα του Ερέβους και της Νύχτας. Σύμβολα της θεάς είναι ο πήχυς και το χαλινάρι. Τα σύμβολα αυτά είναι ενδεικτικά της λειτουργίας της να προσμετρά τις ανθρώπινες σκέψεις, τα συναισθήματα και τις δράσεις και να θέτει ένα όριο στην αχαλίνωτη ασυδοσία του εγωϊσμού των ανθρώπων. Έτσι η έπαρση των θνητών έναντι των Κοσμικών Νόμων (ύβρις) και η κατάφωρη αδιαφορία για το Κοινό Καλό, σαρώνονται με τη δράση της Νεμέσεως και εδώ μοιάζει με Συμπαντική Ζυγαριά που απονέμει αέναα Δικαιοσύνη.

Ονομαζόταν, επίσης, Ραμνουσία, εξ' αιτίας ενός αγάλματος και ενός ναού της στον Ραμνούντα, χωριό της βόρειας Αττικής. Το επίθετο Αδράστεια που της αποδόθηκε, «εκείνη από την οποία κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει», ανήκε μάλλον αρχικά στη φρυγική θεότητα Κυβέλη και της αποδόθηκε μεταγενέστερα. Η Νέμεσις, ως θεότητα, προσωποποιούσε μαζί με άλλες (Θέμιδα, Ειμαρμένη κ.ο.κ.) την έννοια της δικαιοσύνης και αποκαθιστούσε την τάξη (της φύσης, της ανθρώπινης κοινωνίας, του κόσμου), όταν αυτή διασαλευόταν. Τότε τιμωρούσε την υπεροψία και την αλαζονεία των ανθρώπων (την ύβριν). Αν κάποιος αδικεί τους άλλους συνεχώς, και κάποια στιγμή η ίδια η ζωή του θέσει οδυνηρό φρένο στη στρεβλή πορεία του, τότε μιλάμε για «θεία δίκη».

Στοιχεία : Βικιπαίδεια.

Τον Μάϊο του 2009, ο κ. Δημήτρης Παπανδρέου, εκδότης του μηνιαίου περιοδικού "Φουσκωτό", έγραψε στη στήλη με τον τίτλο : "είναι αλήθεια ή ψέμματα" :

"Είναι αλήθεια ή ψέμματα ότι πληθαίνουν οι διαδικτυακοί τόποι που προσπαθούν να κερδίσουν χρήματα χωρίς άλλα έξοδα πέραν της κατανάλωσης ρεύματος του pc τους"; Και συνέχισε, απαντώντας, κατά την προσφιλή του μέθοδο, ο ίδιος : "Αλήθεια, γιατί αυτό είναι ένα φαινόμενο των καιρών, που ήρθε κακοποιημένο, όπως τόσα άλλα στη χώρα μας. Μάλιστα, ακούσαμε κάποιες τιμές για διαφημίσεις σε καινούργια sites, που είναι ακριβότερες απ' αυτές που χρεώνουν διάφορα γνωστά (και επιτυχημένα στον τομέα τους) περιοδικά! Βεβαίως ο κάθε νέος τρόπος ενημέρωσης, προβολής και διαφήμισης είναι και ευπρόσδεκτος και καλοδεχούμενος και αναπτυσσόμενος δυναμικά, είναι όμως απαράδεκτη αυτή η τάση του Έλληνα να τ' αρπάζει απ' όπου βρει. Προσοχή λοιπόν, και όπως γίνεται παντού και πάντα, έτσι και στον τομέα των sites σύντομα η κατάσταση θα ξεκαθαρίσει και θα ξεχωρίσουν οι επαγγελματικές προσπάθειες από τις ατομικές απόπειρες βιοπορισμού στην πλάτη των κορόϊδων των διαφημιζομένων. Γιατί σε κάθε δουλειά, πρέπει πρώτα να πληρώσεις και να επενδύσεις, και μετά να κερδίσεις. Εμπορική επιχείρηση που παίρνεις χωρίς να βάζεις, δεν υπάρχει. Ή μήπως υπάρχει, γιατί κάποιοι θεωρούν τον κλάδο των φουσκωτών χώρο ηλιθίων;"

Τα σχόλια εκείνα, εμμέσως πλην σαφώς, θεώρησα ότι με αφορούσαν και έθιγαν την τιμή και την υπόληψή μου, αποτελούσαν δε συκοφαντική δυσφήμιση για μένα και την καινούργια τότε εκδοτική διαδικτυακή μου προσπάθεια. Τη δική μου πεποίθηση επιβεβαίωσαν με τα τηλεφωνήματά τους οι γνωστοί, φίλοι και αναγνώστες, οι οποίοι με ενημέρωσαν σχετικώς, πιστεύοντας κι' αυτοί ότι ο εμπνευστής του επίμαχου άρθρου με "φωτογράφιζε".

Υπέβαλα λοιπόν αμέσως μηνυτήρια αναφορά κατά του κ. Δημητρίου Παπανδρέου (3.6.2009) για συκοφαντική δια του Τύπου δυσφήμιση, όχι γιατί είμαι δικομανής, αλλά γιατί δεν δίνω σε κανένα το δικαίωμα να διασύρει το όνομά μου και να με συκοφαντεί, χωρίς μάλιστα καμμία αιτία και αφορμή. Αν, όπως ισχυρίστηκε στην αγόρευσή του ο συνήγορος υπεράσπισης του κ. Δ. Παπανδρέου, οι πολιτικοί έχουν την πολυτέλεια ν' αδιαφορούν όταν οι πολίτες τους κατηγορούν ότι "τ' αρπάζουν", εγώ, δυστυχώς για τον πελάτη του, δεν είχα αυτή την πολυτέλεια, ούτε την έχω.

Η υπόθεση εκδικάστηκε σήμερα (27 Ιουλίου 2010) με την διαδικασία του κατεπείγοντος (δια του Τύπου) ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών και μονοπώλησε σχεδόν το ενδιαφέρον του δικαστηρίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι η δίκη άρχισε στις 10 το πρωί και συνεχίστηκε με διαλείμματα μέχρι τις 6 το απόγευμα, οπότε οι δικαστές έβγαλαν την ετυμηγορία τους, μετά την σχετική καταδικαστική πρόταση της κ. εισαγγελέως. Δέκα οκτώ μήνες φυλάκιση, η οποία μειώθηκε στους δέκα μήνες με τριετή αναστολή, μετά την υποβολή σχετικού αιτήματος από την πλευρά της υπεράσπισης του κ. Δημ. Παπανδρέου. Είναι προφανές, και αναμενόμενο, ότι ο κ. Δημ. Παπανδρέου θα καταφύγει τώρα στο Εφετείο, προκειμένου να επιτύχει περαιτέρω μείωση της ποινής του.

Σχόλια άλλα δεν πρόκειται να κάνω, προς το παρόν, τουλάχιστον μέχρις ότου η υπόθεση τελεσιδικήσει. Άλλωστε ουδέν σχόλιο έκανα μέχρι σήμερα, οπότε και εκδικάστηκε η υπόθεση σε πρώτο βαθμό, ακριβώς για να μην προκαταλάβω την ετυμηγορία των δικαστών. Νοιώθω μόνο την ανάγκη να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου τους δικηγόρους μου κ.κ. Λύτρα Απόστολο, Ευστάθιο Μαρδακιούπη και Σοφία Πολυζωγοπούλου, οι οποίοι πίστεψαν το δίκαιο των αιτημάτων μου και χειρίστηκαν την υπόθεση με άψογο τρόπο, χωρίς καν να αμοιφθούν για τις υπηρεσίες τους.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος