Rib and Sea
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο.
Υπάρχει άραγε κάτι που δεν ξεπούλησε η αριστερά; Πανευρωπαϊκά, παγκόσμια, αλλά ειδικά στην χώρα μας;
Κάτι από τα όνειρα και τις ελπίδες του λαού, κάτι από τα δικά της όνειρα; Κάτι από την ψυχή των πρώτων ματωμένων επαναστάσεων;
Και όλο αυτό το ξεπούλημα γιατί; Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιά καρέκλα.
Για μιά εφήμερη συναναστροφή με την εξουσία. (ακόμη και τα 70 χρόνια του "υπαρκτού" εφήμερα ήταν)
Για τρείς ιδεοληψίες και δέκα επιτήδειους.
Για πέντε τυχοδιώκτες, και τα εκατό σκουλήκια τους.
Τί είναι ελληνοχριστιανικός πολιτισμός;
Γράφει ο ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Εξ αφορμής του επιδιωκόμενου χωρισμού Εκκλησίας-κράτους, ώστε να έλθει η οικονομική ανάπτυξη και να ευτυχήσει επί τέλους ο ελληνικός λαός με νέους διορισμούς εις το Πρυτανείον.
«Αρθρον 16 Συντάγματος 1952
...
Εις πάντα τα σχολεία μέσης και στοιχειώδους εκπαιδεύσεως η διδασκαλία΄αποσκοπεί την ηθικήν και πνευματικήν αγωγήν και την ανάπτυξιν της εθνικής συνειδήσεως των νέων επί τη βάσει των ιδεολογικών κατευθύνσεων του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού.
Το παράξενο δεν είναι το 25% του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το 38% της ΝΔ
Πηγή : https://www.athensvoice.gr/politics/478754_paraxeno-den-einai-25-toy-syriza-alla-38-tis-nd
Γράφει ο Λεωνίδας Καστανάς.
Η λήξη του τελευταίου μεγάλου πολέμου βρήκε την πιο φιλοκομμουνιστική χώρα της Ευρώπης στη δυτική πλευρά. Από εκεί άρχισαν όλα. Οι μεγάλες δυνάμεις μοίρασαν τον κόσμο και η Ελλάδα βρέθηκε στην ελεύθερη μεριά. Το ΚΚΕ το πάλεψε με τον αέρα του αντιστασιακού, έσυρε τη χώρα σε έναν αδυσώπητο εμφύλιο πόλεμο αλλά ηττήθηκε. Η συμμετοχή των Αγγλοαμερικάνων στην έκβαση του εμφυλίου ήταν καθοριστική. H πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν τους το συγχώρεσε ποτέ. Οι φιλοδυτικές εγχώριες ελίτ και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι δεν το ξέχασαν. Και γι’ αυτό φρόντισαν να οικοδομήσουν τη χώρα ως μια σοσιαλιστική ρέπλικα, έτσι ώστε να μπορούν να την κυβερνήσουν. Την ίδια στιγμή που καταδίωκαν με σκληρότατο τρόπο τους κομμουνιστές, υλοποιούσαν στοιχεία από το πρόγραμμά τους διαμορφώνοντας έναν ιδιότυπο «σοσιαλισμό» με την οικονομική βοήθεια και την πολιτική στήριξη των δυτικών συμμάχων.
Τί πταίει;
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Μια ωραία περιγραφή του σύγχρονου, υπό την έννοια του σημερινού, ελληνικού κράτους.
https://www.athensvoice.gr/politics/478754_paraxeno-den-einai-25-toy-syriza-alla-38-tis-nd
Αφορμή για το αρθρίδιο τούτο αποτέλεσε ένα πραγματικό περιστατικό. Τηλεφώνησα στο 14790 για να κλείσω απογευματινό ραντεβού σε μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο της Αττικής. Ακολούθησε ο εξής διάλογος: «Θέλω την τάδε ημέρα ώρα 18:00 με τον γιατρό δείνα». «Δεν μπορώ να σας κλείσω για τις 18:00, διότι ακόμη δεν έχουν συμπληρωθεί τα ραντεβού των 15:00, 16:00 και 17:00. Πάρτε αργότερα που θα έχουν κλείσει τα ραντεβού για τις ώρες αυτές, ώστε να σας βάλω για τις 18:00». «Κι’ αν αργότερα που θα σας πάρω έχουν κλείσει όλα τα ραντεβού, ακόμη και των 18:00;». «Λυπούμαι, αλλά έτσι λειτουργεί το σύστημα». «Καλά, βάλτε με στις 15:00».
Ο Γιάννος, ο Σημίτης και το μεγάλο φαγοπότι.
Πηγή : https://slpress.gr/politiki/o-giannos-o-simitis-kai-to-megalo-fagopoti/
Γράφει ο Θεόδωρος Κατσανέβας.
Ο Κώστας Σημίτης υπήρξε ο μακροβιότερος πρωθυπουργός στην ιστορία της χώρας με συνεχή οκταετή θητεία (1996-2004), κατά τη διάρκεια της οποίας διογκώθηκε η κακοδιαχείριση και διαφθορά και μέσω αυτής προετοιμάστηκε το έδαφος για την ένταξή μας στην κόλαση των ευρωμνημονίων. Επί εποχής Σημίτη, ο βασικότερος θεσμικός του συνεργάτης, στην πραγματικότητα το δεξί του χέρι, μόνιμος επικεφαλής στα κορυφαία υπουργεία Οικονομίας και Άμυνας και προαλειφόμενος για διάδοχός του, ήταν ο προφυλακισμένος σήμερα για κακοδιαχείριση Γιάννος Παπαντωνίου.
Στην εποχή της πρωθυπουργίας του κ. Σημίτη, η διαφθορά κυλούσε ορμητική στην αυλή και στα περίχωρά του και αυτό του το επεσήμαναν έντιμα στελέχη του κυβερνώντος τότε κόμματος, όπως και εγώ προσωπικά. Σε ιδιωτική συνάντησή μας στο Μέγαρο Μαξίμου το 1998, με την ιδιότητα του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ της Β’ περιφέρειας Αθήνας με 65.000 ψήφους στις εκλογές του 1996, του επισήμανα εμφατικά το πρόβλημα της διαφθοράς και του πρότεινα τη δημιουργία θεσμών και ελέγχων για την πάταξή της.