Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Για τα ψηφαλάκια αγωνιζόμαστε όλοι.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ήταν η 9η Νοεμβρίου 2018 που κατέρρευσε μία γέφυρα σε κεντρική οδική αρτηρία της Καβάλας. Την επομένη η παρά τω κ. Χαρίτση υφυπουργός κ. Νοτοπούλου, αρμόδια για τη Μακεδονία-Θράκη, επεσκέφθη τον τόπο του συμβάντος και δήλωσε στα ΜΜΕ που την ακολουθούσαν κατά πόδας: «Είναι η δεύτερη κατά σειρά εν γνώσει μας γέφυρα, που καταρρέει στην περιοχή, μετά αυτή του Κομψάτου στον Ίασμο, οπότε είμαστε εξαιρετικά προβληματισμένοι γι' αυτό». Ουάου! Καλά, μιλάμε για ΤΗ δήλωση.
Συνοδευόταν από τον υφυπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης Στάθη Γιαννακίδη και τον πρόεδρο της Εγνατίας οδού Απόστολο Αντωνούδη. Ο κ. Γιαννακίδης είναι γέννημα θρέμμα της Καβάλας και εκλέγεται στην Ξάνθη, εξ ου και συνόδευσε την κ. υφυπουργό, αν και άσχετος από πλευράς αρμοδιότητος με το θέμα.
Προχθές που έγινε ο κακός χαμός στο αεροδρόμιο Μακεδονίας της Θεσσαλονίκης με τις ακυρώσεις και εκτροπές πτήσεων που είχαν ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, τον ευτελισμό της κατάπτυστης Ryanair, η κ. Νοτοπούλου δεν εμφανίσθηκε να ενημερωθεί για τα προβλήματα και να προβληματισθεί. Και δεν τη συνόδευσε κάποιος βουλευτής Θεσσαλονίκης του κώματός της, όπως π.χ. ο πολύς κ. Μηταφίδης. Ή ο αρμοδιότερος όλων Διοικητής της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας κ. Κωνσταντίνος Λιντζεράκος.
Μίζα €120.000. Γιατί όχι € 119.000;
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Προσπαθώ να μη σχολιάζω δικαστικές υποθέσεις, αν δεν έχω πρόσβαση στη δικογραφία, ώστε να διαμορφώσω ιδίαν άποψη. Έτσι, βομβαρδιζόμενος από Αδώνηδες και Πολάκηδες δεν μπορώ να έχω άποψη για την υπόθεση Novartis. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να απορώ για φοβερές συμπτώσεις. Πώς, δηλαδή, το συγκεκριμένο «σκάνδαλο» ξέσπασε την ίδια ημέρα που ένα τεράστιο πλήθος συγκεντρώθηκε στην Αθήνα, για να διαδηλώσει κατά της σχεδιαζόμενης τότε συμφωνίας των Α-πρε(σ)πών.
Είναι μακέτο τούτο το έργο;
Πηγή : http://mandatoforos.blogspot.com/2019/01/blog-post_3.html
Και μέσ' την ιλαρότητα και την ευθυμία των ημερών έλαβε χώρα και το πιό ιλαρό-τέρμα γελοίο γεγονός της απερχόμενης χρονιάς: Τα εγκαίνια από τον πρωθυπουργό με κάθε σοβαρότητα (ιλαρό) σταθμού μετρό της
Θεσσαλονίκης, χωρίς βέβαια τρένο (γελοίο), και με εκδοτήρια-ταπετσαρία τοίχου (τέρμα γελοίο). Ένα γεγονός που καταδεικνύει έμμεσα αλλά σαφέστατα τον πρώτο στόχο της χρονιάς.
Διότι βεβαίως καταλαβαίνουμε όλοι πως τίποτε δεν άλλαξε από τον καιρό του ΠαΣοΚ, αφού έτσι κι αλλιώς το (βαθύ απατεωνίστικο) ΠαΣοΚ κυβερνάει ακόμη μαζί με κάτι κατακάθια του παλιού τΣΥΡΙΖΑ.
Επίσης καταλαβαίνουμε πως οι εκλογές είναι άχρηστες και δεν αλλάζουν τίποτα, αφού ό,τι κι αν ψηφίσει κανείς το ΠαΣοΚ (το ήθος και η τακτική ΠΑΣοΚ, αλλά και οι αρουραίοι του ΠαΣοΚ) θα κυβερνάει, είτε στην ορίτζιναλ μορφή, είτε σε "μαϊμου" τύπου τΣΥΡΙΖΑ, είτε σε "θέλω να γίνω ΠαΣοΚ" κόμματα τύπου Νέας Ακροδεξιοκρατίας.
Εν γηΐνω έτει δισχιλιοστώ και τριακοστώ και πέμπτω μετά Χριστόν.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Που λέτε παίδες εκεί κάτω εις το Makpress πολύ χαίρομαι που εξακολουθείτε να υπάρχετε με τόσον ανταγωνισμό από the tolc, caller, kοutipandoras, zougla και δεν συμμαζεύεται. Σας παρακολουθώ από εδώ ψηλά, εξ αριστερών του Πατρός, όπου κάθημαι, καθότι δεν υπήρξα παντελώς αναμάρτητος, ώστε να ταχθώ εις την δεξιάν Του.
Απεφάσισα, λοιπόν, να σας μεταφέρω λογύδριον, το οποίο εξεφώνησα προ ημερών ενώπιον πενήντα και πλέον αγγέλων πάσης γήϊνης ηλικίας, τους οποίους κατέλαβα να κοπροσκυλάνε εις τα παρυφάς τού Παραδείσου, εξ ου και τους επέπληξα δια της επιβολής τής κυρώσεως της παρακολουθήσεως διαλέξεώς μου τινός. Ιδού τί τους είπον:
Αφιέρωμα στα προκαταβολικά εγκαίνια του Μετρό Θεσσαλονίκης.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Πρώτη φορά αριστερά, πρώτη φορά εγκαίνια προκαταβολικά.
Καθώς το 2018 μάς αποχαιρετά, σκέφτηκα να γράψω κάτι για όσα έχει «επιτύχει» η κυβέρνησή μας. Στο μυαλό μου στριφογυρίζει η Πολάκειος ρήση «μόνον συγχαρητήρια μπορούμε να δεχθούμε για όσα έχουμε επιτύχει», την ώρα που ασθενείς εγκαταλείπουν τα άθλια δημόσια νοσοκομεία, για να μην επιδεινωθεί η κλονισμένη υγεία τους.
Αντί να διακωμωδήσω, όμως, την φαιδρότητα της κατάστασης που βιώνουμε, προτίμησα να μεταφέρω άρθρο του Χρήστου Γιανναρά που χρονολογείται από τον Ιούνιο του 2015. Θέτει τον δάκτυλο επί των τύπων των ήλων. Προηγουμένως, όμως, θα θυμίσω, ότι ο φίλος μου Διονύσης Ρηγόπουλος έχει εκπονήσει άρτιο ψηφιακό πρόγραμμα, με το οποίο μπορεί κανείς να διαπιστώνει ανά πάσα στιγμή πόσοι και ποιοί υπηρετούν σε κάθε μονάδα του Δημοσίου: αν είναι υπεράριθμοι ή υπολείπονται σε αριθμό των οργανικών θέσεων, ποιοί είναι αποσπασμένοι, ποιοί, πότε και από πού μετατέθηκαν, ποιοί δεν πατάνε πόδι στα γραφεία τους κ.λπ. Κάτι σαν ακτινογραφία της στιγμής.