Rib and Sea
Βγένουμαι απώ τα Μνειμώνοια ραι!
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Σε 4 μέρες θα γιορτάσουμε την έξοδο από τα Μνημόνια. Είπα κι’ εγώ να το ρίξω έξω και κατηφόρισα χθες προς το ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας. Όλοι οι χώροι στάθμευσης επί πληρωμή κλειστοί λόγω διακοπών. Πάρκαρα κοντά στην Ομόνοια μπροστά από φωταγωγημένο κτήριο με τους σεκιουριτάδες εν υπηρεσία, ώστε να έχω περισσότερες πιθανότητες να το βρω ακέραιο κατά την επιστροφή μου από την κραιπάλη, καθότι παντού έβλεπα περίεργες μελαχροινές φάτσες να κυκλοφορούν, χωρίς να καταλαβαίνω τί λένε, αφού δεν είμαι polyglotte.
Κάθισα σε ένα κυριλέ εστιατόριο και έφαγα αυτό που ήθελαν οι σερβιτόροι, καθώς ό,τι είχα διαλέξει από τον τιμοκατάλογο δεν διετίθετο ή είχε πάρει άλλη μορφή. Δεν άφησα, βέβαια, φιλοδώρημα, για να μη νομίσουν ότι έμεινα ευχαριστημένος.
Περί ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης απανταχού.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια μου, μόλις διάβασα πρωί-πρωί την είδηση ότι οι δύο απαχθέντες από τους Τούρκους στρατιωτικοί μας βρίσκονται επί ελληνικού εδάφους. Από την άλλη αδυνατώ να εξηγήσω αυτή την κίνηση της γείτονος. Πάντως, ήδη φημολογείται ότι αυτή η τουρκική κίνηση αποτελεί προάγγελο της απελευθέρωσης του αμερικανού πάστορα Μπράνσον κατόπιν των αφόρητων πιέσεων των πΗΠΑ. Θα δείξει.
Επειδή, όμως, είμαι «κολλημένος» με τη Δικαιοσύνη και την ανεξαρτησία της, από όλα τα ειδησεογραφικά κείμενα που διάβασα στάθηκα σε τούτο:
Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον μόνον;
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Η χθεσινή είδηση που επιβεβαιώνει την πικρία του φίλου μου, για την οποία έγραφα χθες [«Αισθάνομαι ως μεγάλη ήττα για την αξιοπρέπειά μου, το γεγονός ότι πλέον δεν μου κάνει εντύπωση ο,τιδήποτε παράλογο, προσβλητικό και προκλητικό ακούω...»]. Εις πείσμα του, όμως, εγώ αποφάσισα να συνεχίσω να εκπλήσσομαι με κάθε μαλακία που ακούω ή βλέπω και να αναφωνώ: «Μα τόσο ανεγκέφαλοι είναι όλοι;».
Πολίτης τις, λοιπόν, καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, ήθελε να ταξιδέψει από Καβάλα εις Θάσον. Όμως το πλεούμενο δεν είχε τρόπο να τον ανεβάσει στο σαλόνι του και, έτσι, ο συμπατριώτης ταξίδεψε στο γκαράζ μαζί με τα αυτοκίνητα.
Και καλά ο εφοπλιστής ή ο πλοιοκτήτης ή ο καπετάνιος ή ο τάδε και ο δείνα παρατρεχάμενος των υπηρεσιών τού εφοπλιστή ή πλοιοκτήτη. Αυτοί να δεχθώ ότι είναι τρόμπες ολκής. Το πλήρωμα, όμως, ρε φούστη μου; Δεν σκέφτηκαν 6, να μην πω 4, νοματαίοι να τον σηκώσουν στα χέρια και να τον μεταφέρουν στο σαλόνι; Κι’ αν όχι το πλήρωμα, δε συνταξίδεψαν 5-6 20άρηδες να τον πάρουν στους ώμους τους και να τον ανεβάσουν επάνω; Άει στο διάολο ρε τσογλάνια!!! Άει σιχτίρ ρε καθίκια! Γαμώ το φερλέκι μου γαμώ! Ου να μου χαθείτε όρνια!
Προς Περιφερειάρχιδα επιστολή.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Κυρία Ρένα μας,
Επιτρέψτε μου εν πρώτοις την οικειότητα. Καθ’ όσον Εσείς δεν ανήκετε σε κώματα και παρατάξεις. Ανήκετε σε όλους εμάς, σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό και όχι μόνον στους κατοίκους της περιφέρειάς Σας. Ούτε μόνον σε όσους βλέπουν ΕΡΤ.
Αποφάσισα να Σας γράψω, επειδή πρωί-πρωί βρήκα στον υπολογιστή μου το ακόλουθο μήνυμα ενός φίλου
«Αισθάνομαι ως μεγάλη ήττα για την αξιοπρέπειά μου, το γεγονός ότι πλέον δεν μου κάνει εντύπωση ο,τιδήποτε παράλογο, προσβλητικό και προκλητικό ακούω...». (Σ.Σ. Όλοι κάπως έτσι αισθανόμαστε. Σιγοβράσαμε τόσα χρόνια σαν το βατραχάκι και αποχαυνωθήκαμε).
Μελαγχόλησα.
Ο εντιμότατος κύριος Κυρίτσης.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ήταν το σωτήριον έτος 2012. Λίγες ημέρες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Πρώτη είδηση το «ρατσιστικό» tweet της πρωταθλήτριας του άλματος εις τριπλούν Βούλας Παπαχρήστου. 23 ετών τότε. Είχε γράψει, εξ αφορμής της εμφάνισης στη χώρα μας του ιού του Δυτικού Νείλου, ο οποίος θερίζει μέχρι και σήμερα: «Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα.. Τουλάχιστον τα κουνούπια του δυτικού Νείλου..θα τρώνε σπιτικό φαγητό!!!». Ήταν λογικό, λέει, να προκαλέσει αντιδράσεις το σχόλιο. Διάφοροι ανώνυμοι χρήστες των σόσιαλ μύδια ξεσπάθωσαν και ζήτησαν την κεφαλήν τής Βούλας επί πίνακι. Και τότε ο τεράστιος Κούβελος, ναι αυτός που μαζί με τη Ντόρα είχαν ξεχάσει να δηλώσουν στο πόθεν αίσχος $1.000.000 και απηλλάγησαν δια βολεύματος, επειδή ήταν απλώς αμελείς, απέκλεισε τη Βούλα από τους Ολυμπιακούς. Και τιμωρήθηκε η Βούλα και με μερικά χρόνια αποκλεισμού από διοργανώσεις. Τί κι’ αν ζήτησε συγγνώμη, κακώς κατά τη γνώμη μου, και από τους χορηγούς της.