Του Simple Man.
Ξέρεις πότε τελείωσε αυτός ο λαός; Την ημέρα που του έδωσαν το χαρτί της ελευθερίας και δεν είδε στο τέλος της σελίδας τα ψιλά γράμματα του συμβολαίου που υπέγραφε. Ήταν η τελευταία του ευκαιρία πριν εφτά δεκαετίες να σπάσει όλες τις συμφωνίες με τους μέχρι τότε εξουσιαστές Ευρωπαίους και να φτιάξει κράτος. Δεν άντεχε όμως άλλο πόλεμο, άλλη στέρηση, άλλη μάχη και είπε να ελευθερωθώ τώρα και βλέπουμε για αύριο. Από πότε το μάθημα της ελευθερίας διακόπτεται για κομματικές διαφημίσεις με σπόνσορες πακέτα Μάρσαλ;
Την ημέρα που κατέβηκαν οι σβάστικες από όλα τα κρατικά κτίρια και έφυγε και το τελευταίο τζιπ με τους ναζιστές αξιωματικούς από την Αθήνα, βγήκε η Ελλάδα στους δρόμους να πανηγυρίσει την "νίκη" της. Επάνω σε αυτόν τον πανηγυρισμό, στον οργασμό της στιγμιαίας ελευθερίας δεν ήθελε να λύσει κι άλλο πρόβλημα. Το σημαντικότερο πρόβλημα: Το πού ανήκω τώρα. Πώς νοείται να έχεις ελευθερία όταν πρέπει να ανήκεις κάπου;
Του Προκόπη Μπίχτα.
Τώρα που εξαπλώνεται η συζήτηση για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, κοινωνικοποιήσεις – εθνικοποιήσεις τραπεζών, διαγραφή του χρέους κλ.π., ξεπήδησαν οι συνήθεις αντιρρησίες και καθ’ έξιν απορημένοι και “θέτουν προβληματισμούς” “πώς θα γίνουν αυτά” και εξάγουν ή υπονοούν και πόρισμα “αυτά δεν γίνονται”!
Ότι ανάλογες ενέργειες έχουν γίνει σε δεκάδες χώρες, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών του κόσμου διαθέτουν εθνικά νομίσματα, ότι, μέσα στον 20ο αιώνα, 47 χώρες έχουν κηρύξει στάση πληρωμών για τα χρέη τους και οι 44 από αυτές πέτυχαν πρωτοφανείς ρυθμούς ανάπτυξης, ότι σε μια σειρά χώρες έχουν χαριστεί και διαγραφεί τα χρέη ιδιωτών και πολλά άλλα πράγματα, προφανώς “δεν έχουν υποπέσει στην αντίληψή τους”! “Προσπαθούν” ακόμα να ανακαλύψουν τον τροχό!
Γράφει η Αδαμαντία Σπαθάτου. (*)
Το παρακάτω, εντός εισαγωγικών, μήνυμα ήρθε από την Αμερική, όπου την 27η Ιανουαρίου οι Έλληνες απόδημοι τίμησαν το ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων. Συμπατριώτες μου, θεώρησα πως είναι χρέος μου αφ’ ενός να καυτηριάσω τη γενίκευση με την οποίαν εκφράστηκε ο επικεφαλής και, αφ’ ετέρου, να δικαιολογήσω τη σημερινή κατά της Ελλάδας στόχευση των Γερμανών.
Καθώς θα τελειώνετε το άρθρο μου, είμαι σίγουρη πως πολλοί από εσάς ακούτε για πρώτη φορά περί του παλληκαριού από την Κρήτη. Μάλιστα, φίλες και φίλοι αναγνώστες, δεν μας είπαν ποτέ τίποτε γι’ αυτόν τον ήρωα Κρητικό. Και για πολλούς άλλους, άγνωστους ήρωες δεν μας έχουν μιλήσει, εκείνοι που κάθε φορά οφείλουν να το κάμουν κι εύχομαι κάποιοι από εσάς να δουλέψουν λίγο περισσότερο γι’ αυτό, μέσα από το διαδίκτυο.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Τί είπε ρε το άτομο! Τί άδειασε ο στόμας του! Ο προβληματικός, κατά Μακαριώτατον Ιερώνυμον, σύντροφος [πολιτικώς] του Πάνου Καμμένου Φίλης ξεσπάθωσε στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Επετέθη κατά πάντων ως ταύρος εν υαλοπωλείω. Πού πας ρε Καραμήτρο τώρα που έχουμε βουτήξει ολόσωμοι στο βάζο με το μέλι; Το καλλίτερο, όμως, ήταν τούτο: πρέπει το κώμα του να ανοιχτεί σε συνεργασίες και δη με το ΠΑΣΟΚ ως τον συγγενέστερο σύμμαχο, «έστω και αν βρωμάει». Δηλαδή; Θα συνεργασθείτε με το οδωδός ΠΑΣΟΚ; Κι’ όταν μιλάς για «συγγένεια» με τη βρώμα, δεν υπονοείς σαφώς ότι και συ με το κώμα σου βρωμάτε;