Rib and Sea
Αναζητώντας το φύλο της Αντιγόνης.
Του Τάκη Θεοδωρόπουλου.
Μετά τον θρίαμβο που κατήγαγε το υπουργείο Παιδείας κατά του «Επιταφίου» (Thucydides in History of the Peloponnesian War, Book II, Vth cent. BC) προετοιμάζεται μία ακόμη νίκη. Αυτήν τη φορά, αντίπαλος είναι η «Αντιγόνη» (Sophocles c. 483-82 BC). Ας μου συγχωρεθούν οι αναφορές αγγλιστί, διεπίστωσα όμως, μετά την επίσκεψη Ομπάμα, ότι για να σεβαστούμε την κλασική μας κληρονομιά καλό είναι να ακούμε κάποιον να μιλάει γι’ αυτήν στα αγγλικά. Την πρόταση για κατάργηση της διδασκαλίας της «Αντιγόνης» στη Β’ Λυκείου την κάνει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Την πληροφορήθηκα από την καταγγελία που κοινοποίησε ο Σύλλογος Φιλολόγων Αργολίδας.
Την ίδια στιγμή, από ανάρτηση στο Διαδίκτυο πληροφορούμαι ότι εγκύκλιος του υπουργείου υποχρεώνει τους εκπαιδευτικούς του γυμνασίου να αφιερώσουν μία εβδομάδα για να μεταδώσουν στα παιδιά τους τις γνώσεις τους για το σώμα. Μία εκ των ενοτήτων φέρει τον τίτλο «Εμφυλες ταυτότητες» και παραπέμπει στις εξής υποενότητες: «Βιολογικό και κοινωνικό φύλο» (sex and gender για τους αρχαιολάτρες), «η αποδόμηση των έμφυλων στερεοτύπων», «σεξουαλικός προσανατολισμός και ανθρώπινα δικαιώματα». Το πρόγραμμα απευθύνεται σε παιδιά της πρώτης εφηβείας τα οποία αναζητούν τη σεξουαλικότητά τους και θα τους καθοδηγήσουν στις έρευνές τους καθηγητές που την έχουν ήδη βρει. Η καθηγήτρια, ας πούμε, θα τους εξηγήσει πως μπορεί να γεννήθηκε γυναίκα αλλά στην πραγματικότητα επέλεξε να είναι γυναίκα, ενώ θα μπορούσε να έχει επιλέξει να είναι άνδρας.
Δύο μέτρα και δυο σταθμά σε Παλαιστινιακό, Κυπριακό από το νέο Γ.Γ. του ΟΗΕ
Του Βασίλη Κοψαχείλη*
Με δυο μέτρα και δύο σταθμά βλέπουμε το νέο Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, κ. Antonio Guterres, να προσεγγίζει το Παλαιστινιακό και το Κυπριακό Ζήτημα. Για το πρώτο, ισχύουν πλήρως οι αποφάσεις του ΟΗΕ, ενώ για το δεύτερο, τις αγνοεί.
Με την ανάληψη των καθηκόντων του στις αρχές του έτους, ο νέος Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών έθεσε ως προτεραιότητα την επίλυση του Παλαιστινιακού και του Κυπριακού Ζητήματος. Όμως δεν ξεκίνησε καθόλου καλά και ισότιμα!
Δύο χρόνια τσίρκο!
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Δύο χρόνια σοβαροφάνειας αναμίξ με κυβίστηση ολκής. Ο ένας θα τσάκιζε τους λίσταρχους, ο άλλος είχε έτοιμους φακέλους για είσπραξη € 7 δισ., ο τρίτος για € 2,5 δισ., ο Αρχηγός θα έσκιζε τα Μνημόνια, αλλά τα υπηρέτησε όσο ουδείς προηγούμενος, θα βάραγε τα νταούλια και θα χόρευαν οι αγορές με σύμβουλο επί στρατηγικού σχεδιασμού κάποιον Καρανίκα, αλλά βρέθηκε αγκαλιά με τα capital controls.
Ο άλλος εξεθείαζε, όπου βρισκόταν και όπου στεκόταν, τα εκατομμύρια που έδωσε η κυβέρνηση για συσσίτια, επιδότηση ενοικίου και κοινωνικό τιμολόγιο ΔΕΗ, την ώρα που καταργούσε το ΕΚΑΣ και περιέκοπτε συντάξεις, ενώ η ανεργία συνέχιζε την ανηφόρα.
Εκ των υστέρων.
Του Ιατρού Μανώλη Αρ. Χριστουλάκη.
Ο καπτα Μήτσος, χωρίς περιστροφές, έβηξε λίγο για να καθαρίσει τη φωνή του, πήρε το λόγο κι άρχισε να διηγείται.
«Το που λες, κυρ Γιατρέ, με γνωρίζεις απ’ τον καιρό που, στο Δημοτικό, καθούμαστε στο ίδιο θρανίο. Στα δώδεκά μου, μπαρκάρισα, σα μούτσος με το καΐκι του μπάρμπα μου. Μα, πριν συμπληρώσω δύο μήνες, πλακώσανε τα μαύρα όρνια των Γερμανών, μας βουλιάξανε όλα τα πλεούμενα, ούτε βάρκα δεν άφησαν, μας κάτσανε στο σβέρκο, κατέστρεψαν την Ελλαδίτσα μας και μας ρίξανε σε μια πείνα, που μόνο όσοι τη ζήσαμε ξέρουμε τι σημαίνει. Ο κόσμος, άνθρωποι και ζωντανά, πέθαιναν, θερισμένοι από την πείνα. Η οικογένειά μου, ναυτικοί από πάππου προς πάππου, δεν είχανε ούτε μια πιθαμή γης. Ο πατέρας, ασυνήθιστος από στεριανές δουλειές, ξενοδούλευε σε αλλωνών τα χωράφια, δεν άντεξε και πόθανε. Τότες στην Κίμουλο ποθάνανε πενήντα νοματαίοι. Εγώ, 18 χρονώ μαντράχαλος, είχα μείνει 22 οκάδες! Σκέτος σκελετός!
Ου μοιχεύσεις!
Του Ιατρού Μανώλη Αρ. Χριστουλάκη.
Η Φύση δεν γνωρίζει ούτε αναγνωρίζει την μοιχεία. Ενδιαφέρεται μόνο για το σμίξιμο των δύο φύλων με σκοπό τη διαιώνιση του είδους και τη συνέχιση της ζωής. Τη μοιχεία, την εξωσυζυγική σχέση, την καθιέρωσε ο άνθρωπος ως αμάρτημα και αδίκημα και την τέλεσή της την τιμωρούσε με αυστηρή ποινή, ακόμη και με την εσχάτη των ποινών. Δεν είμαι νομικός, θεολόγος, κοινωνιολόγος, ερευνητής της συμπεριφοράς ή φιλόσοφος για να δώσω ερμηνεία στο φαινόμενο.
Γιατί ο άνθρωπος χαρακτήρισε την μοιχεία τιμωρητέα πράξη;
Παρά το γεγονός ότι προσέτρεξα σε αρκετές σχετικές πηγές ενημέρωσης, παρέμεινα αφώτιστος.
Διαιώνιση του είδους, αποτελεί προϋπόθεση για την ύπαρξη και συνέχιση της ζωής.
Ε! και αν εκλείψει η ζωή, τι μ΄αυτό;
Πόσες χιλιάδες ειδών έχουν εκλείψει και καθημερινά εκλείπουν απ΄τη ζωή, που κι΄αυτή όπως συμπεριφέρεται ο άνθρωπος θα χαθεί από τη Γη. Και μ΄αυτό τι; Θα σβήσει, θα χαθεί το σύμπαν;