Rib and Sea

Πηγή : http://www.komistes.gr/silver-%CE%B1lert-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%8C%CE%B3%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%87%CE%BF%CF%80%CE%BF/

Του Θάνου Τάκη.

Είπε μια προσευχή, στον θεό του. Έπειτα έσκυψε μπροστά στο κύμα, πήρε όση θαλασσινή λάσπη χωρούσε στο χέρι του, την έσφιξε σε γροθιά, την σήκωσε ψηλά και είπε στο άηχο πλήθος: «Μ’ αυτή τη λάσπη θα ταρακουνήσω τα θεμέλια μιας αυτοκρατορίας». Έβαλε τη λάσπη σε ένα κατσαρόλι, γέμισε νερό θαλασσινό, άναψε φωτιά κι έφτιαξε αλάτι. Παράνομο.

Ήταν η αρχή του τέλους. Και το τέλος μιας Αρχής. Ήταν η αρχή της πολιτικής ανυπακοής που ξεκίνησε ο μεγάλος Γκάντι. Και ήταν η αρχή του τέλους αιώνων βρετανικής κατοχής.

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Η κυρία Όλγα απεκάλεσε «λεκτικό ατόπημα» αυτό που ξεστόμισε ο υπουργός Πολάκης σε κομματική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Μαρούσι. Δεν διευκρίνισε, όμως, αν το λεκτικό ατόπημα κολλάει στο «έπρεπε να σηκωθώ και να  τον χώσω τρία μέτρα κάτω από τη γη» ή  στο «αυτά έδειχναν τα βοθροκάναλα της διαπλοκής».
Μετά το λεκτικό ολίσθημα του Μουζάλα, ήλθε και το λεκτικό ατόπημα του Πολάκη. Σε λίγο θα πάμε στο λεκτικό  παραλήρημα, στο λεκτικό ατύχημα, στο λεκτικό φτύσιμο, στη λεκτική διάρροια και  θα τελειώσουμε με τον λεκτικό απόπατο.
Εμένα δεν με ενόχλησε η φρασεολογία του Πολάκη, ο οποίος το παίζει Κρητίκαρος που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει. Εμένα με ενόχλησε ότι το κομματικό ακροατήριο του Πολάκη χειροκροτούσε χασκογελώντας σε κάθε λεκτικό ατόπημά του. Επιδοκίμαζε έτσι αυτό που αποδοκίμασε η κυβέρνηση δια στόματος Όλγας. Αυτό θα πει διαχωρισμός κόμματος από την κυβέρνηση.

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Δεν έχω καταλάβει τί ακριβώς έχει συμβεί στην υπόθεση Τσατάνη-Παπαγγελόπουλου. Έχω μείνει στο ότι η Τσατάνη χρεώθηκε την υπόθεση Βγενόπουλου παρατύπως και ακολούθως την έθεσε στο Αρχείο, προφανώς ως άνευ αντικειμένου, πράγμα που εξόργισε τον Παπαγγελόπουλο και ακολούθησε ο κακός χαμός. Μετά από τρία τέρμινα [4 χρόνια το τέρμινο] θα μάθουμε τι έχει παιχτεί.
Διερωτώμαι πάντως, αν η κ. Τσατάνη διάβασε την από 02.05.2014 ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ που συνέταξε η «ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΘΕΣΜΩΝ, ΑΞΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ “Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ”» της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ας απολαύσουμε άλλο ένα αθώο απόσπασμά της:

Πηγή : http://www.komistes.gr/%CE%BF-%CF%86%CF%81%CF%8C%CF%85%CE%BD%CF%84-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%85%CF%81%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%88%CF%85%CF%87/

Του Θάνου Τάκη.

Τραγική κατάσταση η αμνησία. Κάθε χαρακτήρας που την βιώνει, βαδίζει σε μια εκτός ελέγχου κατάσταση με τη συνεπακόλουθη ακραία δοκιμασία της αντοχής να αγγίζει τα όρια του νου αλλά και της ηθικής του. Προβάλλοντας μάλιστα το ερώτημα αν μπορεί να υπάρξει ηθική χωρίς μνήμη.

Ενίοτε καταφεύγει σε ακραίες ενέργειες όπως να γράφει σημειώματα επάνω στο σώμα του, ο αμνήμων, γραπτές οδηγίες προς τον ίδιο του τον εαυτό, όπως κατέγραψε κινηματογραφικά ο φακός στο Memento και αλλού.

Ή, όπως στην ιστορία του Θαμμένου Γίγαντα του Καζούο Ισιγκούρο, όπου μια ομίχλη καλύπτει όλες τις αναμνήσεις και κάνει τους ανθρώπους να ξεχνούν, Άγγλους και Σάξονες, σκυλιά του πολέμου και προαιώνιοι αντίπαλοι, να ζουν αρμονικά επειδή ξέχασαν να θυμούνται ότι είναι εχθροί. Αριστοτεχνικά περιγράφεται η μάστιγα της αμνημοσύνης που εξαπλώνεται σε μια ολόκληρη φυλή, με την επίδρασή της να αφορά τόσο στη διάρκεια των συναισθημάτων όσο και στην πορεία της ιστορίας ακόμα, καθώς πλήττεται η αίσθηση του εαυτού. Διότι αν δεν θυμάμαι αυτό που είμαι, ποιος είμαι στ’ αλήθεια;