Rib and Sea

Από το τεύχος 393 του "Αντιφωνητή".

Υποτίθεται ότι στην σύγχρονη εποχή μας η λογική είναι το κύριο εργαλείο με το οποίο πορεύται ο άνθρωπος στην καθημερινότητά του. Στο όνομα αυτής έχει εγκαταλειφθεί κάθε μεταφυσική ανησυχία, κάθε ηθική αρχή καί κάθε αναζήτηση νοήματος βίου. Δεν θα μπούμε στή συζήτηση αυτή, όμως θα παραθέσουμε κάποια πασίγνωστα παραδείγματα από την δημόσια ζωή της χώρας, στα οποία ο παραλογισμός θριαμβεύει χωρίς να ενοχλείται κανένας.

1) Η απίστευτη ιστορία του υπόδικου για κακούργημα Α. Γεωργίου, προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ. Το άτομο αυτό που μας έφερε ο ΓΑΠ από την Αμερική για να «τεκμηριώσει» το δημόσιο έλλειμμα που μάς οδήγησε στο Μνημόνιο και σε όσα τραγικά ζούμε σήμερα. Παρότι όλα βγήκαν στο φως, παρότι υπάρχουν οι γενναίες μαρτυρίες (Γεωργαντά και Λογοθέτη) για το τι και πώς μεθοδεύτηκε, παρόλα αυτά τίποτε δεν ταράσσει την πορεία μας προς την καταστροφή.

Αντιθέτως, ο ίδιος ο Γεωργίου, που κατηγορείται για κακούργημα σε βαθμό εθνικής προδοσίας ενάμιση χρόνο τώρα, παραμένει πρόεδρος στην ΕΛΣΤΑΤ και στα δικαστήρια (π.χ. στο Συμβούλιο της Επικρατείας προχθές) απειλεί τους υπαλλήλους της ΕΛΣΤΑΤ με εξοντωτικά πρόστιμα, αν αυτοί καταθέσουν εναντίον του παραβιάζοντας το «στατιστικό απόρρητο»! Τι θα πει στατιστικό απόρρητο, είναι κάποιο στρατιωτικό μυστικό; Τι λέει η Βουλή, τι λέει έστω η αντιπολίτευση; Τίποτε!

2) Στις 11 και 12 Ιουνίου 2014 οι Ενώσεις Διοικητικών Δικαστών και Εισαγγελέων Ελλάδος αντίστοιχα έβγαλαν επίσημες ανακοινώσεις καταγγέλλοντας τις πρακτικές της Κυβέρνησης. Αφενός επειδή νομοθετεί «με τρόπο που –ενίοτε- υποθάλπει ευλόγως την υποψία ότι εξυπηρετούν σκοπούς κείμενους πέραν της διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος», κι αφετέρου επειδή δεν συμμορφώνεται με τις δικαστικές αποφάσεις, δίνοντας «μαθήματα απείθειας και απαξίωσης των θεσμών»!

Για το πρώτο σκανδαλώδες θέμα η Ένωση των Εισαγγελέων παραθέτει τέσσερα συγκεκριμένα νομοθετικά παραδείγματα και είναι γνωστή η συνηγορία του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους με αφορμή την προσπάθεια μείωσης των ποινών για τους καταχραστές του Δημοσίου (αντί ισοβίων, φυλάκιση μέχρι 5 χρόνια για ενεργητική δωροδοκία, και μέχρι 10 για την παθητική!).

Το δεύτερο θέμα το ζήσαμε όλοι και στην υπόθεση των καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ. Με ποιαν λογική λοιπόν αυτό το κράτος και αυτή η Κυβέρνηση λειτουργεί; Ποια ήταν η απάντηση του αρμόδιου υπουργού; Μίλησε για ... «παραδρομή»! Δηλαδή;

3) Όταν το 2012 η τότε Κυβέρνηση αποφάσισε την εγκληματική εξίσωση τού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης με του πετρελαίου κίνησης, όλοι - μα όλοι! - μίλησαν για εξωφρενικό μέτρο που όχι μόνο θα καταστρέψει τους εμπλεκόμενους στην εμπορία πετρελαιοειδών όχι μόνο θα τσακίσει την κοινωνία αλλά και θα μηδενίσει τα έσοδα του κράτους. Οι δήθεν αρμόδιοι κώφευσαν στην αδήριτη λογική των εναντιοφρόνων - ακόμη και δεκάδων κυβερνητικών βουλευτών - και προχώρησαν στο μέτρο που προκάλεσε όσα δεινά είχαν προβλεφθεί και ακόμη περισσότερα (συμπεριλαμβανομένων και θανάτων από πυρκαγιές, αναθυμιάσεις κτλ). Το λογιστικό αποτέλεσμα, όπως αποκαλύφθηκε προσφάτως, ήταν μια μείωση 750 εκατομμυρίων ευρώ στα κρατικά έσοδα, κατά το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, κάτι που ώθησε τους πρατηριούχους να ξαναζητήσουν επαναφορά της φορολογίας στα επίπεδα πριν το 2012. Με ποιαν λογική επιβλήθηκε λοιπόν εκείνος ο τετραπλασιασμός του φόρου; Ποια προτεραιότητα (κοινωνική, οικονομική, πολιτική) μπορεί να δικαιολογήσει ένα μέτρο τόσο παράλογο; Συγκρίσιμη είναι και η περίπτωση των τελών κυκλοφορίας, όπου ο πολλαπλασιασμός τους επίσης έφερε συνθήκες φτώχειας για κράτος και πολίτες.

4) Μέσα στα κοινωνικά ερείπια που δημιουργεί η συντεταγμένη λεηλασία της χώρας μας ξεχωριστή θέση κατέχουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Ένα από τα αποτελέσματα της καταστροφής τους είναι και η αδυναμία τους να πληρώνουν στον ΟΑΕΕ τις εισφορές τους για σύνταξη και ασφάλιση. Και ποια είναι η αντίδραση του κράτους; Αρχίζει διαδικασία κατασχέσεων σε βάρος τους. Δηλαδή δεν έχω χρήματα για την προσωπική μου ασφάλιση, μένω έκθετος σε κάθε ιατρική και φαρμακευτική ανάγκη που θα προκύψει για μένα και την οικογένειά μου, δεν μπορώ να πάρω ασφαλιστική ενημερότητα, δεν μπορώ να βγω στη σύνταξη, και από πάνω το Ταμείο με απειλεί ότι θα μου κατασχέσει την περιουσία μου (κάτι που δεν κάνει, ωστόσο, σε άλλους κλάδους ασφαλισμένων, όπως μηχανικών, γιατρών, δικηγόρων...)!

Παρά τις συγκεκριμένες συμβιβαστικές προτάσεις της ΓΣΕΒΕΕ τίποτε δεν έγινε και πάμε γραμμή για να ανάψει το φυτίλι της κοινωνικής έκρηξης. Με ποιο σκεπτικό τηρείται αυτή η στάση για την περισσότερο πληγείσα τάξη της ελληνικής κοινωνίας; Απάντηση λογική δεν δίνεται.

Θα μπορούσε κανείς να παραθέσει άπειρα ακόμη παραδείγματα από την ελλαδική κι όχι μόνο πραγματικότητα αλλά δεν χρειάζεται. Υπάρχει τελικά κάποια λογική απάντηση για όλα τούτα; Φυσικά και υπάρχει. Μόνο που αυτή η απάντηση δεν συνάδει με την παθητική στάση μας έναντι όσων μας συμβαίνουν. Η απάντηση στα ανωτέρω ερωτήματα είναι ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο που στοχεύει στην διάλυση της χώρας μας. Ένα σχέδιο που εκπονήθηκε στο εξωτερικό, που βασίζεται στην πολύχρονη δική μας παθογένεια, που εκτελείται από τις Κυβερνήσεις της Αθήνας και που προχωράει χάρη στην ανοχή που επιδεικνύει η κοινωνία. Αυτή είναι μια απάντηση που πράγματι ερείδει επί της κοινής λογικής, γιατί όμως δεν υιοθετείται; Γιατί απωθείται ως «συνωμοσιολογία» ή «ακραία»; Επειδή μας πείθουν περί αυτού τα βοθροκάναλα του καθεστώτος; Όχι. Απλώς δεν θέλουμε να σκεφτούμε λογικά, δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε καν.

Όταν το «δια ταύτα» απαιτεί από εμάς να αναθεωρήσουμε όσα είχαμε κατά νου επί χρόνια και να λάβουμε ενδεχομένως μία ενεργό στάση (που πιθανότατα συνεπάγεται και προσωπικό κόστος), προτιμάμε να αφήνουμε τη λογική κατά μέρος. Είμαστε μια κοινωνία που ποδηγετείται από ψυχολογικά κίνητρα: από τις ενοχές για τα χρόνια της παρελθούσης δάνειας ευημερίας της, τον μύχιο φόβο μιας ευρύτερης περαιτέρω καταστροφής αλλά και την (φρούδα) ελπίδα μιας μελλοντικής ανάκαμψης. Έδαφος για χρήση της λογικής δεν μένει πουθενά.