Rib and Sea

Πηγή : http://www.imerodromos.gr/anaxiopistos/

Του Άρη Σκιαδόπουλου.

Δεν μ΄ έχει ο κόσμος σε καμιά εκτίμηση ως δημοσιογράφο. Θεωρώ  και ως άτομο,  γιατί δεν μπορεί να μην μ΄ εκτιμά ως δημοσιογράφο και να μ΄ εκτιμά ως άτομο. Μ΄ έχει για φτύσιμο.

Αλλιώς ξεκίνησα την καριέρα μου. Με πρότυπα. Με συναδέλφους που ζυμώθηκαν στους αγώνες. Κάποιοι απ´ αυτούς σύρθηκαν στη φυλακή και την εξορία. Άλλοι πρόσθεσαν το λιθαράκι τους στο οικοδόμημα τού Πολιτισμού. Κάποιοι φάγανε το ξύλο τής χρονιάς τους από τα φασισταριά τού Πλεύρη και τού Μιχαλολιάκου. Προσωπικά κρύφτηκα σε τάφο για να γλιτώσω, στην κηδεία τού Μάλλιου. Ο Φάτσης έμεινε σχεδόν σε κώμα μια βδομάδα στην Αθηναϊκή Κλινική. Πώς όμως κατάντησα να είμαι σήμερα εγώ και το σινάφι μου τόσο αναξιόπιστοι στην ελληνική κοινωνία;

Κείνα τα χρόνια οι εφημερίδες υπηρετούσαν πολιτικές. Παίζανε ρόλο στη διαμόρφωση της Κοινής Γνώμης. Οι δημοσιογράφοι υπηρετούσαν πολιτικές κι΄ όχι συμφέροντα. Ο Μπότσης, ο Λαμπράκης, ο Παπαγεωργίου, ο Αθανασιάδης, ο Κόκκας, είχαν πολιτικές προτιμήσεις αλλά δεν ήταν... εργολάβοι δημοσίων έργων. Δεν είχαν μετοχές σε εταιρίες πληροφορικής. Δεν ήταν μέτοχοι σε εταιρίες τζόγου. Κι οι δημοσιογράφοι ζούσαν από τη γραφίδα τους. Ηταν κόλαφος για κάποιον δημοσιογράφο αν γινόταν γνωστό ότι είναι δημοσιοσχεσίτης! Τότε ήταν που γίνονταν  έρευνες από τις εφημερίδες για κρίσιμα θέματα. Οι συνεντεύξεις δινόταν πρόσωπο με πρόσωπο.

Όλα άλλαξαν από τη στιγμή που ο Μητσοτάκης έθεσε ως... προαπαιτούμενο, για νάσαι καναλάρχης, νάσαι καί εκδότης. Η ταφόπετρα στη Δημοκρατία. Ο απόλυτος συγκεντρωτισμός στα χέρια πέντε εκδοτών!

Στην Αμερική, μητρόπολη τού καπιταλισμού, αν έχεις έστω και μια μετοχή σ΄ ένα μέσον,  δεν έχεις τό δικαίωμα να συμμετέχεις και σε δεύτερο.  Εδώ ήρθανε τα πάνω κάτω…

Με το που έγιναν οι εκδότες καναλάρχες, σταμάτησε αυτόματα κάθε αναμέτρηση με το κατ΄ εξοχήν ανταγωνιστικό μέσον του Τύπου. Την τηλεόραση. Όποια μαλακία γουστάρανε,  μας τη σερβίριζαν από τα κανάλια τους,  χωρίς να υπάρχει σοβαρή κριτική. Φτάσανε ακόμα και καλλίπυγα μοντελάκια να παίζουν ρόλο δημοσιογράφου και να παίρνουν… συνεντεύξεις!

Όποιος περνούσε έξω από την πόρτα ενός καναλιού  κι έγραφε το προσωπάκι του, αναδεικνυόταν σε δημοσιογράφο! Η ευτέλεια έδωσε και πήρε, με μοναδικό στόχο του κάθε εκδότη να χειρίζεται το παιχνίδι της εξουσίας για να πάρει... εργολαβίες! Και γι΄αυτό τον σκοπό, χρησιμοποιούσε σαν εργαλεία δημοσιογράφους που δεν πέρασαν την βάσανο της δοκιμασίας για να κριθεί η επάρκειά τους. Ή άλλους,  «έγκριτους»,  καλοπληρωμένους κι έτοιμους να υπηρετήσουν αυτή τη φιλοσοφία.

Έτσι φτάσαμε πια σ΄ εφημερίδες πού δεν διαβάζονται. Ελάχιστα είναι τα κείμενα που μπορούν να προκαλέσουν την προσοχή του αναγνώστη και τούτο επειδή: Ενώ το επίπεδο του αναγνώστη αναβαθμίστηκε, το επίπεδο του δημοσιογράφου πήρε την… άβυσσο.

 Έτσι κάπως στις πρόσφατες εξετάσεις στη ΝΕΡΙΤ,  για πρόσληψη δημοσιογράφων δόθηκαν μεταξύ άλλων οι πιο κάτω απαντήσεις:

Α.Ο Αλέξανδρος Παπάγος ήταν δικτάτωρ μαζί με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο το 1968.

Β.Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πρωτόγινε Πρωθυπουργός το... 1975!

Γ. Σημερινός Πρόεδρος της Ιταλίας είναι ο... Άλντο Μόρο!

Δ. Ο Ναπολέων Ζέρβας έδρασε στις... αρχές τού 20ου αιώνα!

Ε. Το 1821 απαγχονίστηκε ο… Παλαιών Πατρών Γερμανός στο Φανάρι!

ΣΤ. Δημοσιογράφος, τεράστιας τηλεοπτικής εμπειρίας, έγραφε καθ΄ υποτροπήν πώς... "επιμελείτε καθημερινή εκπομπή".

Ε, πώς είναι δυνατόν ο κοσμάκης να μ΄ έχει σε εκτίμηση; Όταν τα γράφει καλύτερα από μένα στο ίντερνετ ο καθένας. Όταν είκοσι χρόνια τώρα δεν έχει γίνει ούτε ΜΙΑ έρευνα εφημερίδας για τα σκάνδαλα που έφεραν τη χώρα σ αυτό το χάλι. Όταν ακόμα και οι συνεντεύξεις παίρνονται με... email! Όταν ο κάθε καναλάρχης εκδότης έχει κι από μια εργολαβία; Όταν υπάρχει κανάλι πού ανήκει σε οφσόρ και διαθέτει ένα γραφείο με μιά... γραμματέα στη Λεμεσσό;

Τελικά... ζητώ συγγνώμη πού έγινα δημοσιογράφος. Αν και προσωπικά δεν αποκόμισα κανένα προσωπικό όφελος.

Σ.Σ. "Rib and Sea"

Συνάντησα προ ετών τον Άρη Σκιαδόπουλο στην ακριτική Κάσο. Ήμαστε καθισμένοι, θυμάμαι, στη μαγευτική παραλία των Αρμαθιών και συζητούσαμε περί ανέμων και υδάτων. Παρουσίαζε εκείνη την εποχή μια εκπομπή στην ΕΡΤ με τίτλο "Δρόμοι" και κάθε άλλο παρά δυσαρεστημένος έδειχνε με το τηλεοπτικό, εκδοτικό και εργολαβικό, συνάμα, κατεστημένο που σήμερα καταγγέλει. Θυμάμαι, μάλιστα, πως κουνούσε με νόημα το κεφάλι του καθώς εγώ του εκμυστηρευόμουν το παράπονό μου επειδή αναγκαζόμουν να κάνω τον έμπορο γιατί οι επιβήτορες εργολάβοι των "media" δεν μου έδωσαν ποτέ την ευκαιρία να επιδείξω τις δημοσιογραφικές μου δυνατότητες καθώς δεν ήμουν διατεθιμένος να υποκύψω στις ορέξεις τους.

Η όψιμη - πλην απολύτως δικαιολογημένη βεβαίως - έκρηξη του συναδέλφου Άρη Σκιαδόπουλου για τους δυνάστες και επιβήτορες της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα χάνει την σοβαρότητά της καθώς εκφράζεται ετεροχρονισμένα και, συνεπώς, δεν μπορεί παρά να προκαλέσει το ειρωνικό μειδίαμα των δημοσιογράφων που πλήρωσαν με την ανεργία και την απομόνωση την επιλογή τους να λένε πάντοτε αυτά που λέει σήμερα καθυστερημένα ο Άρης...

Καλέ συνάδελφε, ευκαιρίας δοθείσης, σου αφιερώνω ένα από τα σχόλια που έχω κάνει σ' αυτό το διαδικτυακό περιοδικό για τη φάρα μας : http://www.ribandsea.com/main/index.php/waves/936-2013-02-19-15-57-29 και άλλο ένα που αναρτήθηκε προ ετών στο "blogspot.gr" με τίτλο "Ντρέπομαι" : http://www.ribandsea.com/main/index.php/memo/1595-drepomai

Και δύο διορθώσεις στο κείμενό σου, Άρη, αν μου επιτρέπεις. Όχι ότι δεν υπάρχουν άλλα λάθη, αλλά αυτά φρονώ πως είναι τα πιο κραυγαλέα :

Στην τελευταία σου φράση η λέξη "προσωπικά" (προσωπικώς θα ήταν η σωστή λέξη) δεν έχει λόγο ύπαρξης. Είναι πλεονασμός, δεδομένου ότι ακολουθεί το "προσωπικό όφελος".  "Αν και δεν αποκόμισα κανένα προσωπικό όφελος", θα ήταν λοιπόν το σωστό να γράψεις.

Επίσης, το ρήμα στη φράση : "Οι συνεντεύξεις δινόταν πρόσωπο με πρόσωπο", είναι σε λάθος... πρόσωπο. Θα έπρεπε να γράψεις : "Οι συνεντεύξεις δίνονταν πρόσωπο με πρόσωπο".

Ιωσήφ Παπαδόπουλος