Rib and Sea

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Δεν έχω καταλάβει τί ακριβώς έχει συμβεί στην υπόθεση Τσατάνη-Παπαγγελόπουλου. Έχω μείνει στο ότι η Τσατάνη χρεώθηκε την υπόθεση Βγενόπουλου παρατύπως και ακολούθως την έθεσε στο Αρχείο, προφανώς ως άνευ αντικειμένου, πράγμα που εξόργισε τον Παπαγγελόπουλο και ακολούθησε ο κακός χαμός. Μετά από τρία τέρμινα [4 χρόνια το τέρμινο] θα μάθουμε τι έχει παιχτεί.
Διερωτώμαι πάντως, αν η κ. Τσατάνη διάβασε την από 02.05.2014 ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ που συνέταξε η «ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΘΕΣΜΩΝ, ΑΞΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ “Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ”» της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ας απολαύσουμε άλλο ένα αθώο απόσπασμά της:

«Για το συγκεκριμένο αυτό θέμα ο πρόεδρος του πρώην διοικητικού συμβουλίου της Λαϊκής Τράπεζας, κ. Μ. Σαρρής, δήλωσε ενώπιον της επιτροπής ότι «... είναι γεγονός ότι στον ελληνικό χώρο υπήρχε ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ δανείων και καταθέσεων. Δηλαδή, για να σας δώσω έτσι αριθμούς γενικούς, ενώ το χαρτοφυλάκιο ήταν περίπου €12 δις, οι καταθέσεις στα υποκαταστήματα της Λαϊκής στην Ελλάδα ήταν περίπου €6 δις. Επομένως, με τον έναν τρόπο ή τον άλλο ο όμιλος αιμοδοτούσε τη δανειοδότηση στην Ελλάδα [...]».
Αναφορικά με την άντληση/απορρόφηση ΕLΑ από τη Λαϊκή Τράπεζα και σε συνάρτηση με τη συγχώνευση το Μάρτιο του 2011 της θυγατρικής της Λαϊκής Τράπεζας στην Ελλάδα με τη μητρική εταιρεία στην Κύπρο, που επέδρασε αρνητικά στη σημερινή κατάσταση της κυπριακής οικονομίας, αφού η εν λόγω μετατροπή σήμαινε ότι η ευθύνη για τις καταθέσεις που είχαν πραγματοποιηθεί στη Λαϊκή Τράπεζα στην Ελλάδα μεταφέρθηκαν από το Ελληνικό Ταμείο Προστασίας Καταθέσεων στο αντίστοιχο κυπριακό, ο τέως Διοικητής της ΚΤΚ κ. Πανίκος Δημητριάδης για το ειδικό αυτό θέμα δήλωσε μεταξύ άλλων ότι «...μια ελληνική τράπεζα, η οποία ήταν και προβληματική τράπεζα και ήταν γνωστά τα προβλήματα της και μέχρι τότε την ευθύνη για την εποπτεία της είχε η Τράπεζα της Ελλάδος και επίσης οι καταθέσεις τους ήταν ευθύνη του Ελληνικού Ταμείου Προστασίας Καταθέσεων, μετατράπηκε με αυτή την απορρόφηση σε ευθύνη του κυπριακού κράτους [...]»
... Περαιτέρω, ο τέως Διοικητής της ΚΤΚ δήλωσε τα εξής ενώπιον της επιτροπής: «Το ΕLΑ, όπως ανέφερα και στην Ερευνητική Επιτροπή, δεν έχει καμιά μα καμιά σχέση με τη φερεγγυότητα της τράπεζας. Καμιά απολύτως σχέση. Είναι θέμα ρευστότητας και το ΕLΑ ουσιαστικά αντικαθιστά τις καταθέσεις, οι οποίες φεύγουν για τον άλφα ή βήτα λόγο. Πολλές φορές οι καταθέσεις φεύγουν, όχι γιατί οι καταθέτες ανησυχούν για τη φερεγγυότητα της τράπεζας, αλλά μπορεί να ανησυχούν για τη φερεγγυότητα της χώρας. Μπορεί απλά να έχουν δει τον ήλιο εκείνη την ημέρα να έχει βγει ανάποδα! [...] η ρευστοτική στήριξη της τράπεζας δεν έχει σχέση με τη φερεγγυότητα [...]. Η φερεγγυότητα της τράπεζας κρίνεται από την ποιότητα του χαρτοφυλακίου των δανείων της. [... από τη στιγμή που το κυπριακό κράτος στήριξε τη Λαϊκή με αυτά τα €1,8 δις, τα οποία ήταν χρήματα τα οποία ουσιαστικά δεν είχαν ουσιαστικό αντίκρισμα, διότι το κυπριακό κράτος δεν είχε πρόσβαση στις διεθνείς αγορές το Μάιο του 2012, δημιουργήθηκαν αμφιβολίες ως προς τη βιωσιμότητα της τράπεζας, διότι ένα κράτος το οποίο δεν ήταν φερέγγυο εγγυόταν τη φερεγγυότητα ενός συστημικού τραπεζικού ιδρύματος. Από εκείνη τη στιγμή είμαστε και εμείς υπόχρεοι και πιστεύω ενεργήσαμε με τον τρόπο, ώστε να πείσουμε το κράτος να κάνει την αίτηση για το πρόγραμμα, απ' εκείνη τη στιγμή η ασφαλιστική δικλίδα για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ήταν αυτό το πρόγραμμα, ότι αυτής της τράπεζας θα αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της μέσω του προγράμματος που θα πάρει τη στήριξη το κυπριακό κράτος. Είναι γι’  αυτό το λόγο που συνέχιζε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να δίνει ρευστοτική στήριξη και στις δύο κυπριακές τράπεζες [,..]»
Τέλος, ο τέως Διοικητής της ΚΤΚ, αναφορικά με τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η Λαϊκή Τράπεζα δήλωσε τα ακόλουθα: «3 Μαΐου 2012 ήρθα στην Κύπρο. 3 Μαΐου 2012 ανέλαβα και αμέσως, μόλις ανέλαβα, ήρθαν τα προβλήματα της Λαϊκής να με βρουν και ήθελε η Λαϊκή στήριξη κ.λπ.... Αντιλήφθηκα αμέσως ότι η κυπριακή οικονομία χρειαζόταν πρόγραμμα στήριξης. Δε θέλω να αυξήσω τη δική μου σημασία, αλλά σίγουρα συνέβαλα στο να πειστεί ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας να υποβάλει την αίτηση για το πρόγραμμα και όπως επίσης συνέβαλλα συνεχώς στην ενθάρρυνση, ας το πούμε, της κυβέρνησης να ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις. Αν θυμάστε, το Νοέμβριο εμείς πρώτοι συμφωνήσαμε με την τρόικα για το πρόγραμμα στήριξης του τραπεζικού τομέα κ.λπ. Αλλά ένα σημαντικό στοιχείο [...] όλη αυτή την περίοδο [...] συζητούσαμε για ένα πρόγραμμα στήριξης  €10 δις [...]»
Σύμφωνα με τα κατατεθέντα ενώπιον της επιτροπής στοιχεία και ειδικότερα τα στοιχεία που εξάγονται από σχετική επιστολή της Ειδικής Διαχειρίστριας της Λαϊκής Τράπεζας, ημερομηνίας 25 Απριλίου 2013, η οποία προέβη σε διαχρονική επισκόπηση αναφορικά με την πορεία άντλησης ΕLΑ από τη Λαϊκή Τράπεζα ανέφερε ότι: «Μετά το ξέσπασμα της κρίσης του 2008 που ακολούθησε την κατάρρευση της "Lehman brothers", το τραπεζικό σύστημα κλονίστηκε και οι τράπεζες άρχισαν να μην εμπιστεύονται η μια την άλλη, με αποτέλεσμα να σταματήσουν σε μεγάλο βαθμό οι διατραπεζικές τοποθετήσεις». Όπως αναφέρεται στην ίδια επιστολή, η ΕΚΤ, λειτουργώντας ως δανειστής έσχατης ανάγκης, άρχισε να παρέχει σε όλες τις τράπεζες της ευρωζώνης άπλετη ρευστότητα με χαμηλό κόστος (το βασικό επιτόκιο της ΕΚΤ που τώρα βρίσκεται στο 0,75%) έναντι εξασφαλίσεων. Οι εξασφαλίσεις αυτές περιλαμβάνουν ομόλογα, καλυμμένα ομόλογα, τιτλοποιήσεις απαιτήσεων από ομολογιακά και επιχειρηματικά δάνεια, διάφορα άλλα δάνεια κ.λπ., ενώ η ρευστότητα παρέχεται σε πολύ χαμηλή τιμή, παρ' όλο που υπάρχουν αυστηρά κριτήρια για την πιστωληπτική διαβάθμιση των ομολόγων, καλυμμένων ομολόγων κ.λπ., που γίνονται αποδεκτά από την ΕΚΤ.»
Συμπέρασμα: ένα κράτος που δεν μπορεί να δανεισθεί από τις αγορές, μπαίνει σε Μνημόνιο, προκειμένου να στηρίξει μια συστημική τράπεζα. Ουάου! Τζιιι! Κι’ αν έχει 4 συστημικές τράπεζες; Μπαίνει σε 4 Μνημόνια. Άρα; One more Memorandum to go!!!