Rib and Sea

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
[Κάντο όπως η Πιπιλή, ο Χρυσοχοΐδης, ο Βορίδης. Μπορείς!]
Τί είναι 7.500 σελίδες ρε γατάκια;
Όλα τα ΜΜΕ αναφέρθηκαν στον όγκο του νέου νομοσχεδίου που καλούνται να ψηφίσουν αύριο οι 153 γενναίοι. Πραγματικός άθλος για τους αντιπροσώπους του Έθνους που θα σηκώσουν και πάλι την Ελλάδα στους ώμους τους και θα τη χτυπήσουν κάτω σαν χταπόδι. Δεν μας δόθηκαν, όμως, λεπτομέρειες, εξ ου και έψαξα λιγάκι το θέμα.
Αιτιολογική έκθεση και νομοσχέδιο αριθμούν 444 σελίδες [162 +282]. Σιγά τα ωά. Ακολουθούν η έκθεση του ΓΛΚ, η ειδική έκθεση, οι καταργούμενες/τροποποιούμενες διατάξεις και η έκθεση των συνεπειών των νέων ρυθμίσεων. Καμμιά επτακοσαριά.

Τις περισσότερες σελίδες καταλαμβάνει η σύμβαση ΤΑΙΠΕΔ/Δημοσίου με την Fraport  για τα 14 αεροδρόμια που υπεγράφη την 14.12.2015. Ήταν τότε που υπέγραφε ο Σπρίτζης σκούζοντας από τον πόνο. Βλέπω, λοιπόν, ότι στο νομοσχέδιο ενσωματώνονται: ένα αγγλικό κείμενο της σύμβασης 835 σελίδων, ένα όμοιο κείμενο 821 σελίδων [δεν προσπάθησα βέβαια να βρω τις διαφορές], ένα ελληνικό κείμενο της σύμβασης 997 σελίδων και ένα όμοιο 996 σελίδων. Σύνολο: 3.649.
Κάτι δεν πάει καλά με τον αριθμό 7.500, αλλά ίσως να μην έχουν μετρήσει και τα διάφορα παραρτήματα που δεν έχουν κατατεθεί ακόμη ή κατετέθεσαν αργότερα κ.λπ. Α, είναι και ο κόφτης ως τροπολογία έκτασης 10 σελίδων μόνον.
Εντύπωση μού προξενεί, πάντως, η κύρωση της σύμβασης για τα αεροδρόμια.  Συνήθως παρόμοιες συμβάσεις στέλνουν για κύρωση στη Βουλή για δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι επειδή περιλαμβάνουν ρυθμίσεις που εμπλέκουν πολλές Υπηρεσίες του Δημοσίου, βάζουν και μία διάταξη που απλοποιεί τις διαδικασίες μεν, αλλά ως ερχόμενη σε αντίθεση με τις κείμενες διατάξεις, πρέπει να τύχει των ευλογιών της Βουλής, ώστε να τεθούν εκποδών οι κείμενες διατάξεις. Ο άλλος λόγος είναι ότι παρόμοιες συμβάσεις ενέχουν διάφορους κινδύνους, όπως π.χ. ποινική ευθύνη υπουργών ή μελών του ΔΣ της εταιρείας που υπογράφει ή το ενδεχόμενο να ανατραπεί η σύμβαση από κάποια επόμενη κυβέρνηση, οπότε με την κύρωσή τους με  νόμο, οι συμβάσεις υπερισχύουν παντός αντιθέτου νόμου και τα σκυλιά δεμένα. Εν προκειμένω, όμως, υπάρχει και άλλος λόγος ή, μάλλον, πολλοί άλλοι λόγοι. Σταχυολογώ: το «σπατόσημο» ανήκει στη Fraport, η οποία δεν θα πληρώνει ΕΝΦΙΑ για τις εκτάσεις που της παραχωρούνται, ενώ τις αποζημιώσεις απόλυσης προσωπικού θα πληρώνει το Δημόσιο και η Fraport θα δανείζεται από όποιον γουστάρει όσο γουστάρει με εγγυητή το Δημόσιο.  
Είναι  κάτι σαν τη σύμβαση για τα υποβρύχια ή  τη σύμβαση συμβιβασμού με τη Siemens επί τα χείρω.
Πάντως, δεν θα μπορούσε να λείψει από το κείμενο της σύμβασης όρος σαν αυτόν
Τί νομίζετε ρε; Ότι θα δίνετε τις ζουμερές  υπεργολαβίες στον πάσα ένα, χωρίς δηλαδή την έγκριση του αρμοδίου υπουργού κ.λπ. κ.λπ.;  Μοναχοφάηδες!
Αλλά το αυτό πολυνομοσχέδιο εμπεριέχει και διάφορες άλλες ενδιαφέρουσες διατάξεις, οι οποίες είναι απολύτως βέβαιον ότι δεν επεβλήθησαν από την τρόικα, μπαρδόν τους θεσμούς. Παράδειγμα:
Τί όριζε το άρθρο 282§5 ν. 4364 που ψήφισαν ο Μανιός, ο Μπαλαούρας, ο  Φάμμελος, ο Δρίτσας, η κερα-Τασία  και τ’ άλλα τα αριστεροκαρεκλοκένταυρα παιδιά μόλις πριν δυο μήνες;
«Ο Γενικός Διευθυντής διορίζεται με απόφαση της Ολομέλειας της Επιτροπής Ανταγωνισμού, με τριετή θητεία, η οποία μπορεί να ανανεωθεί για μία (1) μόνο φορά. Η ίδια ρύθμιση ισχύει για όλες τις θέσεις προϊσταμένων διευθύνσεων που προβλέπονται στον Οργανισμό της Επιτροπής Ανταγωνισμού, όπως ισχύει.»
Τώρα τί γίνεται με την πρόβλεψη του νομοσχεδίου;  Επανέρχεται η προηγούμενη διάταξη που όριζε ότι:  
«Ο Γενικός Διευθυντής διορίζεται με απόφαση της Ολομέλειας της Επιτροπής Ανταγωνισμού, με τετραετή θητεία, η οποία μπορεί να ανανεωθεί για μία μόνο φορά».
Θα μείνω με την απορία: θέλουν να βολέψουν για ένα χρόνο τον Γενικό Διευθυντή ή θέλουν να βολέψουν τους προϊσταμένους των Διευθύνσεων, ώστε να μην υπάρχει περιορισμός στη διάρκεια της θητείας τους;
Άσταδιάλα ρε!

Υ.Γ. Επίκαιρος όσο ποτέ ο Πορτογάλος συγγραφέας Ζοζέ ντε Σόζα Σαραμάγκο:
«Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων,  ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επί τέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρείες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου... Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα τη μάνα που σας γέννησε…»     [ από τα «Τετράδια του Λανθαρότε», 1994 – Ημερολόγιο ΙΙΙ].