Rib and Sea

Έλαβα σήμερα ένα ευχετήριο μήνυμα το οποίο με αντιπροσωπεύει πλήρως και γι' αυτό το δημοσιεύω στο "Rib and Sea", μαζί με τις δικές μου ευχές για υγεία, πρώτα και πάνω απ'όλα, αλλά και για εγρήγορση και αντίσταση σ' αυτά που κάποιοι έχουν αποφασίσει για μας χωρίς εμάς. Άντε μπας και πάρουμε τα "όπλα" της καρδιάς και του μυαλού μας, αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας και βγάλουμε τους προδότες από το εφιαλτικό σκηνικό της ζωής μας.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Καλά Χριστούγεννα στο σπήλαιο της καρδιάς μας!

Του Γιάννη Σκανδάλη.

Εύχομαι, με την ευκαιρία των Χριστουγέννων, να μπορέσουμε να πετάξουμε από πάνω μας κάθε άχρηστη σαβούρα, κάθε περιττό βάρος που μας καθηλώνει σε μια κατάσταση που κάνουμε συνεχώς λάθη, όταν δεν ακολουθούμε και προδίδουμε συνεχώς αυτό που εσωτερικά θεωρούμε ως την μόνη και απόλυτη αλήθεια.

Ας θεμελιώσουμε έτσι μια πιο μόνιμη επαφή με την εσωτερική μας αλήθεια η οποία είναι απρόσωπη και κοινή σε όλους ανθρώπους. Και τότε, το θαύμα θα γίνει πραγματικότητα : θα αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ότι όλοι οι γύρω μας, «καλοί» ή «κακοί», «εχθροί» ή φίλοι», είναι μια όψη του εαυτού μας, μια αντίληψη που έχουμε διαμορφώσει εμείς... όσο περισσότερο αρχίζουμε να κατανοούμε, να αγαπάμε αληθινά τους «εχθρούς» μας, τόσο θα ανοίγει η κατανόησή μας και η επαφή με την εσωτερική μας, παναθρώπινη αλήθεια θα αυξάνεται... Θα νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τους «εχθρούς» μας, οι οποίοι θα έχουν γίνει, έστω και άθελά τους, οι πραγματικοί μας δάσκαλοι...

Είτε αληθινό είτε αλληγορικό, η ιστορία της γέννησης του Ιησού στον σταύλο ή στο σπήλαιο  της καρδιάς, μας επισημαίνει ότι όταν η Αλήθεια, το Νέο, θέλει να γεννηθεί μέσα μας,δεν βρίσκει χώρο μέσα στις όψεις του εαυτού μας που έχουν κορεστεί, ξεχειλίσει από προκατασκευασμένες αντιλήψεις, θεωρίες, απόψεις, κριτικές, τρόπους ζωής. Διωγμένη από παντού, βρίσκει καταφύγιο μόνο στο σπήλαιο της καρδιάς, εκεί που δεν υπάρχουν προκαταλήψεις, παγιωμένες απόψεις για το σωστό και το λάθος..

Και το θαύμα  πραγματοποιείται: μπορούμε να αντικρύσουμε το Αιώνιο το οποίο εκδηλώνεται μπροστά μας και μέσα μας, όταν βγάλουμε τους παραμορφωτικούς φακούς της ψευδαίσθησης...

Είθε να νιώσουμε όλοι αυτό το άγγιγμα της Αλήθειας...

ΑΥΤΗ  ΕΙΝΑΙ  Η  ΟΔΟΣ  ΓΙΑ  ΜΙΑ  ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ  ΠΟΝΟ :

Να σκέπτεσαι έτσι, σαν κάθε σκέψη σου να ήταν χαραγμένη με πύρινα γράμματα στον ουρανό για όλους να την δουν, επειδή στ’αλήθεια, έτσι συμβαίνει.

Να μιλάς έτσι, σαν όλος ο κόσμος να ήταν ένα μοναδικό αυτί, τεντωμένο να ακούσει αυτά που λες. Και στ’αλήθεια, αυτό συμβαίνει.

Να πράττεις έτσι, σαν κάθε πράξη σου να επρόκειτο να ξαναγύριζε πάνω στο κεφάλι σου. Και στ’αλήθεια, αυτό συμβαίνει.

Να εύχεσαι έτσι, σαν να ήσουν εσύ ο ίδιος, η ευχή.  Και στ’αλήθεια, αυτό συμβαίνει.

Να ζεις έτσι, σαν ο ίδιος ο δικός σου Θεός να χρειαζόταν εσένα για να ζήσει τη ζωή Του.  Και στ’αλήθεια, αυτό συμβαίνει.
(Mikhail Naimy, Το Βιβλίο του Μιρδάδ)