Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Οι δανειστές απαιτούν μείωση του ορίου του αφορολόγητου, επειδή τα εισοδήματα έχουν συρρικνωθεί δραματικά. Σωστοί! Επειδή τα πάντα πάνε κατά διαόλου και δεν υπάρχουν πλέον υψηλά εισοδήματα για να φορολογηθούν, πρέπει από κάπου να βρεθούν φόροι, ήτοι από τα χαμηλά εισοδήματα. Πώς, όμως, να αρμέξουν τα χαμηλά εισοδήματα, όταν υπάρχει αυτό το αφορολόγητο; Να μειωθεί, λοιπόν, το αφορολόγητο μέχρι να καταργηθεί με το επόμενο Μνημόνιο. Φοβερή λογική και προ πάντων αριστερή.

Από την άλλη μας έχουν ζαλίσει με το «χτίσιμο» του αφορολόγητου. Εδώ πρόκειται για την επινόηση του Ποπάι που τόσο μας ταλάνισε με τη λίστα Lagarde, αλλά και του βρώμικου, κατά Φίλη, ΠΑΣΟΚ. Το σύστημα επεξεργάσθηκε και εκσυγχρόνισε ο Ντέπιουτης. Αν ένα ποσοστό του εισοδήματος που δηλώνεις δεν καλύπτεται με αποδείξεις, πληρώνεις επί πλέον φόρο στο μέτρο που δεν καλύπτεις με αποδείξεις το ποσοστό αυτό. Εφάρμοσαν και την αυτοτελή φορολόγηση των μισθωμάτων και το πράμα έδεσε. Αυτά όλα, λέει, είναι σφάλματα του ΔΝΤ που έκανε λάθος υπολογισμούς. Εμείς οι καημένοι δεν είχαμε κάποιον να αρνηθεί να εφαρμόσει λάθη. Ελέω καρέκλας.

Και τώρα, λέει, το αφορολόγητο θα χτίζεται μόνον με πλαστικό χρήμα. Και να οι αναλύσεις και να οι πολυπόθητες υπουργικές αποφάσεις και εγκύκλιοι, ποιες δαπάνες αναγνωρίζονται και ποιες όχι για το χτίσιμο του αφορολόγητου και δεν συμμαζεύεται.      

Εξ αφορμής σκωπτικού αρθριδίου μου για την πάταξη της φοροδιαφυγής σχολιαστές τινές επεσήμαναν ότι ακόμη και όταν εκδίδονται αποδείξεις, δεν αποδίδεται ο ΦΠΑ, τον οποίον καταβάλλει ο καταναλωτής. Και πάλι σωστά! Και τότε θυμήθηκα την περίφημη διάταξη που ψηφίσθηκε αμέσως μόλις γύρισε ο Αλέξης από τη 17ωρη εξουθενωτική διαπραγμάτευση με τους «εταίρους» έχοντας κάνει την καρδιά του πέτρα και το ηχηρό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος ένα βροντερό ΝΑΙ. Ένδεκα ημέρες μετά το δημοψήφισμα και τρεις  μετά τη μάχη στα σαλόνια των Βρυξελλών, ήτοι την 16.07.2015, δημοσιεύθηκε ο νόμος 4334, ο οποίος, μεταξύ πολλών άλλων που δεν διάβασε κανένας βουλευτής, ορίζει:   
    
«7. Το ποσό του Φ.Π.Α. που αναλογεί στο σύνολο των συναλλαγών, οι οποίες εμπίπτουν στις ρυθμίσεις των παραγράφων 2 και 3 του παρόντος άρθρου και διενεργούνται με οποιονδήποτε τρόπο και ιδίως μέσω χρήσης πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας, ηλεκτρονικής τραπεζιτικής (e-banking), τραπεζικής κατάθεσης σε εξόφληση τιμολογίου ή τραπεζικής επιταγής, δεσμεύεται από την τράπεζα και αποδίδεται κατευθείαν στο Δημόσιο εντός πέντε (5) ημερών από τη διενέργεια της πληρωμής. Σε περίπτωση φορολογουμένων που υποβάλλουν δήλωση Φ.Π.Α., η τράπεζα χορηγεί βεβαίωση για το εισπραχθέν ποσό ΦΠΑ, ώστε να υπολογίζεται στη δήλωση του φορολογουμένου. Για τις υπηρεσίες αυτές τα τραπεζικά ιδρύματα δεν χρεώνουν δαπάνες ή οποιαδήποτε αμοιβή. Με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων ρυθμίζεται η διαδικασία εφαρμογής της διάταξης της παρούσας παραγράφου, καθώς και κάθε ζήτημα σχετικά με την απόδοση και την επιστροφή Φ.Π.Α.».

Και μετ’ ου πολύ εκδίδεται η εγκύκλιος ΠΟΛ 1182/11.8.2015 «Τύπος και περιεχόμενο του εντύπου της δήλωσης ΦΠΑ «050 – ΦΠΑ ΕΚΔΟΣΗ 2015, Φ2 TAXIS», με την οποίαν αναγγέλλεται ότι με την προσθήκη του κωδικού 404 για τον «φόρο που έχει δεσμευθεί μέσω τραπεζών» στο νέο έντυπο δήλωσης ΦΠΑ, ανοίγει ο δρόμος για την άμεση παρακράτηση του ΦΠΑ από τις τράπεζες για όλες τις συναλλαγές που εκτελούνται μέσω αυτών. Με την εγκύκλιο αυτή υποτίθεται ότι ενεργοποιείτο η ανωτέρω διάταξη. Αλλά στο τέλος της εγκυκλίου επισημαίνεται ότι ο τρόπος συμπλήρωσης του κωδικού θα οριστεί μετά την έκδοση της απόφασης του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων [νυν Διοικητή τής ΑΑΔΕ], με την οποία θα ρυθμιστεί η διαδικασία εφαρμογής της διάταξης αυτής.

Σήμερα, λοιπόν, 19 μήνες μετά την ψήφιση της διάταξης περί παρακρατήσεως από τις τράπεζες και απόδοσης του ΦΠΑ στο Δημόσιο και ενώ επιβάλλεται η χρήση πλαστικού χρήματος για το «χτίσιμο» του αφορολόγητου, δεν έχει ορισθεί ο τρόπος συμπλήρωσης του κωδικού 404, αφού δεν έχει ενεργοποιηθεί η διάταξη για παρακράτηση του ΦΠΑ από τις τράπεζες.

Είπαμε. Δ-Ε-Ν  Υ-Π-Α-Ρ-Χ-Ε-Ι   Σ-Ω-Τ-Η-Ρ-Ι-Α όσο μας κυβερνούν αριστεροκεντροδεξιοί άχρηστοι και ανίκανοι λακέδες με μοναδικό μέλημα το άρμεγμα του δημόσιου κορβανά για άκοπο προσωπικό πλουτισμό  με μια Δικαιοσύνη προσδεδεμένη στο άρμα τους. Το λέμε και νομότυπη κατάχρηση δημοσίου χρήματος ή νομότυπη υπεξαίρεση ή νομότυπη ληστεία, συνακολούθως δε και νομότυπη επένδυση εσόδων από νομότυπη δραστηριότητα.  Αυτός, άλλωστε, δεν είναι ο λόγος που καταργούν τον προληπτικό έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου στις δημόσιες δαπάνες; Σιγά μη μας πει τώρα το ΕΣ, αν οι δαπάνες μας είναι νόμιμες. Εμείς ξέρουμε καλλίτερα.

Ιδού το άρθρο 37 του νομοσχεδίου που υπεγράφη την 09.02.2017 και συζητείται στη Βουλή, για να γίνει οσονούπω νόμος του κράτους :"δδ. Τα χρηματικά εντάλματα των δαπανών του κράτους δεν υποβάλλονται για θεώρηση στην υπηρεσία του Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου και η θεώρησή τους από τον εξωτερικό ελεγκτή δεν αποτελεί προϋπόθεση της πληρωμής τους. εε. Το Ελεγκτικό Συνέδριο , υπό την ιδιότητ του ανεξάρτητου εξωτερικού ελεγκτή (άρθρο 169 παρ.1 ν. 4270/2014) δύναται να διενεργεί στοχευμένους ελέγχους είτε σε συγκεκριμένους φορείς είτε σε συγκεκριμένες κατηγορίες δαπανών, σε οποιοδήποτε στάδιο διαδικασίας πραγματοποίησης των δαπανών, με την επιφύλαξη των οριζόμενων στην προηγούμενη υποπαράγραφο".

Άλλωστε, γιατί να κοπιάζουν οι δικαστές του ΕΣ και να αναλίσκουν ανθρωποώρες; Εμείς θα δαπανάμε κατά βούληση, κι’ αν οι δαπάνες είναι παράνομες, θα τις νομιμοποιούμε στο πλυντηροβούλιο.   
Μήπως και οι όροι «νόμος» και «κράτος» δεν έχουν χάσει πια το νόημά τους; «Νονός» και «παρακράτος» ηχούν καλλίτερα, ενώ η αντιπολίτευση ασχολείται με το «Τάμα του Έθνους».

Σώτος Ασταδιάλας.