Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

«Η πάταξη της διαφθοράς είναι θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας και απαιτεί πολιτική βούληση. Η δέσμευσή μας απέναντι στο Κοινοβούλιο και στον ελληνικό λαό είναι να μη λογαριάσουμε το πολιτικό κόστος και να προχωρήσουμε παραπέρα στη θεσμική θωράκιση απέναντι στη διαφθορά και τη διαπλοκή», υπογράμμισε ο πρωθυπουργός μιλώντας στη Βουλή την 10.02.2017.

Και διαβάζω προχθές ότι ο Εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς Θεσσαλονίκης κ. Αχιλλέας Ζήσης άσκησε δίωξη κατά καθηγητών του ΑΠΘ, οι οποίοι δεν απέδωσαν στον ΕΛΚΕ [Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων Έρευνας] το 15% των αμοιβών τους από ιδιωτική απασχόληση συνολικού ποσού € 37 εκ. μόνον. Το μαθαίνει ο υπουργός α-Παιδείας κ. Γαβρόγλου και πέφτει από τα σύννεφα. Όχι για τη μη απόδοση, αλλά για τη δίωξη. Και αμέσως ανακοινώνει ότι θα φέρει προς ψήφιση στη Βουλή διάταξη, με την οποία θα ανατρέπει τη δίωξη.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Γουστάρω δικέ μου! Έτσι σε θέλω. Διότι πρόκειται για θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας. Αφού αθωώθηκαν οι 138 στην Κρήτη [μεταξύ των οποίων και η υπουργάρα της αριστεράς (λέμε και καμμιά μ…) Σταθάκης)] για κακοδιαχείριση κονδυλίων του ΕΛΚΕ, επειδή, λέει, δεν προέκυψε ζημία για το Δημόσιο, δεν είναι δυνατόν να ταλαιπωρούμεθα επί χρόνια μέχρι να αθωωθούν και οι Θεσσαλονικείς. Νισάφι πια μ’ αυτούς τους ξεροκέφαλους Εισαγγελείς. Αφού ξέρουν ότι το δικαστήριο θα τους αθωώσει, γιατί δρομολογούν μία διαδικασία ατελέσφορη ως άλλοι Δον Κιχώτες; Γι’ αυτό τους πληρώνουμε; Σωστός ο Γαβρόγλου.

Αναμένω 11-σέλιδο δελτίο Τύπου του Σπρίτζη να με κατακεραυνώνει ως διαπλεκόμενο που άλλα βλέπω και άλλα γράφω.

Τελικά πρέπει να παραδεχθώ είτε ότι δεν γνωρίζω καλά ελληνικά είτε ότι αδυνατώ να εμβαθύνω σε λεπτές έννοιες και βαθυστόχαστες σκέψεις. Μήπως ο πρωθυπουργός εννοούσε ότι τελείωσε το πάρτι των εισαγγελέων που έχουν σαλτάρει και βλέπουν παντού διαφθορά, ρεμούλα και αρπαχτές;

Το ωραιότερο είναι ότι ο λόγος που οι καθηγητές δεν απέδωσαν το 15% είναι πως δεν προβλέπει ο νόμος σχετική διαδικασία. Κάτι σαν τις μίζες που ήθελε να επιστρέψει ο Κάντας και δεν ήξεραν πώς να τις εισπράξουν ελλείψει διαδικασιών. Που να φαντασθεί η ελληνική πολιτεία ότι θα υπήρχαν μίζες, ώστε να προβλέψει διαδικασία επιστροφής; Ή μήπως αδυνατούσε να προβλέψει ότι θα υπήρχε άνθρωπος που θα επέστρεφε μίζες; Και να ήθελαν, δηλαδή, οι καθηγητές να αποδώσουν αυτό το 15%, θα βρίσκονταν σε ανυπέρβλητη αδυναμία, αφού δεν υπάρχει κανείς να του το δώσουν. Κάτι σαν twilight zone. Ενώ προκειμένου για την αποζημίωση των βουλευτών για συμμετοχή σε Επιτροπές υπάρχουν διαδικασίες. Καταγράφεται η συμμετοχή τους πάραυτα και δίνεται εντολή για μεταφορά του ποσού στον τραπεζικό λογαριασμό τους, όπου παρεισφρύει και η 13η σύνταξη του Σπίρτζη στα μουλωχτά, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον να την εντοπίσουν χαμηλοσυνταξιούχοι [;] ως ο Μπαλαούρας και ο Τόσκας.    

Ασταδιάλα ρε!