Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Καθώς τακτοποιούσα τούτες τις μέρες τη βιβλιοθήκη, για να βολέψω βιβλία που σωρεύτηκαν τα τελευταία χρόνια εξοστρακίζοντας στην αποθήκη τα παλαιότερα και διαβασμένα, έπεσα πάνω σε ένα ξεχασμένο τεύχος του περιοδικού «ΝΕΜECIS» [6ο τεύχος, Ιούλιος 1999, τιμή 1.700 δρχ.].

Ξεφυλλίζοντάς το στάθηκα σε άρθρο του μακαρίτη Αντώνη Καρκαγιάννη με τίτλο «Δόλια εκλογική παροχολογία…».  Εμέμφετο ο αρθρογράφος το κυβερνόν τότε ΠΑΣΟΚ που εν όψει επικείμενων εκλογών είχε αρχίσει να ασχολείται με την καθημερινότητα των πολιτών. Κάτι σαν την ξεχασμένη πια εκστρατεία του κυρ-Αλέκου του Φραπεδιάρη. Κοίτα κάτι κόπι-πάστε φίλε μου οι αριστεροκεντροδεξιοαδέξιοι.

Και γράφει κατά λέξη ο Καρκαγιάννης;

«… η κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να συγκρουσθεί, κάτι που χαρακτηρίζει τον μέχρι τώρα βίο της, σε όλα τα επίπεδα, και την οδηγεί σε μοιραίες ανακολουθίες: Την ένταξη στην ΟΝΕ (καλή ή κακή δεν το εξετάζω) την αντιμετωπίζει πάντοτε σαν μια … ορθολογική επιχείρηση που μέσω της … «λιτότητας» οφείλει να γίνει αποδεκτή από τους καθημερινούς ανθρώπους και σε…. βάρος τους».

Τί έγραψε ρε ο μακαρίτης! ΟΝΕ και λιτότητα; Μα αυτός δεν ήταν οικονομολόγος. Πώς το έπιασε το νόημα, το οποίο αδυνατούν έκτοτε να πιάσουν όλοι οι κυβερνώντες;

Και συνέχιζε ο Καρκαγιάννης:

«Τί εννοούν με τον όρο καθημερινά προβλήματα; Οι ίδιοι τα αναφέρουν και τα απαριθμούν: τη Δημόσια Εκπαίδευση, τη Δημόσια Υγεία, τις Δημόσιες Συγκοινωνίες, τη Δημόσια Ασφάλεια, τη Δημόσια Ασφάλιση κ.ά. Σε όλα αυτά προτάσσουν την ανεργία, η οποία κυμαίνεται 11-12% επισήμως».

Σαν να μην πέρασαν 18 ολόκληρα χρόνια. Τα ίδια προβλήματα, οι ίδιες ατάκες από τους υπουργούς, οι ίδιες ψευτιές από τους κυβερνητικούς εκπροσώπους, η ίδια προπαγάνδα από τα ΜΜΕ, όποιοι και αν τα κατέχουν, η ίδια ηθική κατάπτωση, η ίδια μιζέρια, η ίδια γραφειοκρατία, ο ίδιος ωχαδερφισμός.