Rib and Sea

Για να στεριώσει η Νέα Κατοχή - όπως και όλες οι Κατοχές - δεν φτάνει μιά κλασική κυβέρνηση προδοτών και δωσιλόγων, χρειάζονται και οι ανάλογοι χίτες, και ταγματασφαλίτες (γερμανοτσολιάδες).

Στην μνημονιακή αυτή Κατοχή υπάρχουν απ' όλα. Και τάγματα "Χ", και τάγματα ασφαλείας, και ρουφιάνοι, και μαυραγορίτες, και απ' όλα. Άλλο αν για το "ξεκάρφωμα" έχουν αλλάξει το όνομά τους, σε  "Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων", σε "ελεγκτές της εφορίας", σε "συμβολαιογράφοι" και "δικαστικοί επιμελητές", "ΜΑΤ", και πάει λέγοντας.

Οι χειρότεροι όμως όλων είναι εκείνοι οι ρουφιάνοι, οι γερμανοτσολιάδες των καναλιών, που σε κάθε περίπτωση, είτε πρόκειται για κρέπες Λευκάδος, είτε για κατασχέσεις Ρεθυμνιώτικες, ανοίγουν τον βόθρο του στόματος και της ψυχής τους για να χαρακτηρίσουν αυτούς που αντιστέκονται σαν "άλλο ένα κρούσμα απειθαρχίας, ανυπακοής στον νόμο".

Αλλά ποιόν "νόμο";

Τον νόμο τον κατοχικό, της δωσιλογικής κυβέρνησης, που θεσπίστηκε καθ' υπόδειξη των κατακτητών-τοκογλύφων-απατεώνων;

Και πώς πρέπει να χαρακτηρίζονται όσοι απειθούν-αντιστέκονται σε τέτοιους "νόμους"; Παράνομοι ή αντιστασιακοί;

Και για να προλάβουμε υπομειδιάματα και "ιερές αγανακτήσεις" από την σύγκριση της αντίστασης της κρέπας, με την Αντίσταση της Κατοχής, να πούμε πως είναι πράγματι πράξη αντίστασης η αντίδραση στην φορομπηχτική πολιτική των δωσιλόγων που εκφράζεται και απ΄τους μονομερείς φορολογικούς ελέγχους σε μικρομεσαίους και μεροκαματιάρηδες.

Κυνηγούν τον σύγχρονο Γιάννη Αγιάννη που κλέβει την φρατζόλα το ψωμί για να ζήσει, όταν το "κράτος" με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τού κλέβει το 70 με 80% του εισοδήματός του για να το δώσει στους τοκογλύφους.
     
Οι ληστές των διάφορων λιστών Λαγκάρντ, και των πρώτων τραπεζιών πίστα στα σόου της υποκουλτούρας της Μυκόνου, μένουν ανεξέλεγκτοι και αλώβητοι.
     
Και ας μη μιλήσουμε για τις κατασχέσεις από ξένα αρπακτικά, και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς που μόλις ξεκίνησαν. Εκεί που κάθε πράξη αντίδρασης είναι όχι μόνο ηρωϊκή, εν μέσω των ΜΑΤ και των μαρκουτσοφόρων γερμανοτσολιάδων των καναλιών, λλά δείχνει και τον δρόμο για τους άλλους υπόδουλους και σκλάβους των μνημονίων.
     
Πόσοι από 'μάς το τολμήσαμε μέχρι τώρα;
Θέλει ή δεν θέλει κότσια;
Είναι ή όχι αντίσταση;

Αυτό όμως που προέχει και θα κάνει την διαφορά μετά το τέλος αυτής της Νέας Κατοχής (αν υπάρξει τέλος) και της προηγούμενης, θα είναι η λήθη ή η απόδοση δικαιοσύνης.
     
Ένας νέος εμφύλιος μετά την απελευθέρωση, αν αυτή υπάρξει, θα πρέπει να αποφευχθεί, ώστε να δοθεί χώρος και χρόνος για την παραδειγματική και εξοντωτική τιμωρία των συνεργατών των προδοτικών κυβερνήσεων, για να μη φτάσουμε στο σημείο 60 και 70 χρόνια μετά, να κυβερνιόμαστε απ' τους απογόνους των σημερινών χιτών και ταγματασφαλιτών, όπως κυβερνιόμαστε τώρα απ' τους απογόνους των γερμανοτσολιάδων του '40.

Αντίσταση τώρα.
Τιμωρία μετά!

Πηγή : https://mandatoforos.blogspot.gr/2017/09/blog-post.html