Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν έχει δηλώσει δημοσίως, τουλάχιστον 2 φορές, ότι ο Αλαίκσοις τού είχε υποσχεθεί πως είναι θέμα χρόνου, και δη βραχέως, να του στείλει πακέτο τους 8 Τούρκους στρατιωτικούς  που κατέφυγαν στην Ελλάδα την 15.07.2016 αμέσως μετά το πραξικόπημα [;] που εκδηλώθηκε στη γείτονα. Η απάντηση του Αλαίκσοι είναι σταθερή: «αυτό ανήκει στη δικαιοδοσία της ανεξάρτητης ελληνικής Δικαιοσύνης». Σωστός. Αλλά ουδέποτε διέψευσε τον Σουλτάνο.

Έτσι, αφού η ελληνική Δικαιοσύνη απεφάνθη κατά της εκδόσεως των στρατιωτικών στην Τουρκία, απέμενε το ζήτημα της απονομής ασύλου, ώστε να τύχουν οι στρατιωτικοί άδειας παραμονής. Η αρμόδια δευτεροβάθμια Επιτροπή Προσφυγών απεφάνθη υπέρ της χορήγησης ασύλου εξετάζοντας την αίτηση ενός των 8. Σημειωτέον ότι η Επιτροπή είναι 3μελής και 2 εκ των μελών της είναι δικαστές της Διοικητικής Δικαιοσύνης, ήτοι όχι απλοί διοικητικοί υπάλληλοι.

Η απόφαση της επιτροπής αυτή επέσυρε την μήνιν της Άγκυρας που επεδόθη στους συνήθεις λεονταρισμούς της. Και η κυβέρνηση του Αλαίκσοι προσέφυγε στη Δικαιοσύνη ζητώντας να ακυρωθεί η απόφαση. Καθ’ ότι τέτοιο δικαίωμα της παρέχεται ρητώς από τον νόμο. Κι΄ όταν την επέπληξε η αντιπολίτευση για την παράξενη αυτή κίνηση, απάντησε πως η Επιτροπή Ασύλου είναι διοικητικό όργανο, εξ ου και το θέμα παραπέμφθηκε στη Δικαιοσύνη. Προφανώς, επειδή  η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, ενώ τα όργανα της Διοίκησης … 

Ακολούθως διευκρίνισε ότι η κυβέρνηση σέβεται τις διεθνείς  συνθήκες, αλλά δεν ανέχεται αυτούς για τους οποίους υπάρχουν υπόνοιες ότι είναι πραξικοπηματίες. Άρα, πολύ θα ήθελε ο Αλαίκσοις να είχεν αποφανθεί η Δικαιοσύνη υπέρ της εκδόσεως των στρατιωτικών, αφού αυτοί βαρύνονται με υπόνοιες συμμετοχής στο πραξικόπημα, ώστε να δικασθούν... δίκαια στην Τουρκία.

Υπενθυμίζω ότι ένα χρόνο πριν η κυβέρνηση δήλωνε δια προβεβλημένων υπουργών της ότι οι 8 Τούρκοι είναι πραξικοπηματίες, ενώ τώρα λέγει ότι υπάρχουν υπόνοιες πως είναι πραξικοπηματίες. Είναι μία πρόοδος και αυτή.

http://www.ribandsea.com/waves/2669-gia-de-re-kati-symptoseis.html

Και διερωτώμαι: πώς θα αντιδράσει η κυβέρνηση, αν το Διοικητικό Πρωτοδικείο κάνει δεκτή την αίτησή της και ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής Προσφυγών; Θα πανηγυρίσει; Και μετά; Μετά  θα προσφύγει ο Τούρκος στρατιωτικός στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Κι’ αν το ΣτΕ δεχθεί την έφεση του στρατιωτικού; Θα το ψέξει η κυρία Γεροβασίλη ότι αναμειγνύεται σε θέματα εξωτερικής  πολιτικής της χώρας;  Κι’ αν το ΣτΕ απορρίψει την έφεση του στρατιωτικού; Πάλι θα πανηγυρίσει η κυβέρνηση; Και μετά; Μετά ο στρατιωτικός  θα προσφύγει στο δικαστήριο του Στρασβούργου. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι. Τουλάχιστον η ελληνική Δικαιοσύνη έκανε μέχρι τώρα το καθήκον της.

Το ερώτημα είναι ένα: έστω ότι οι 8 μετέσχον πράγματι στο πραξικόπημα της 15.07.2016. Αν πάνε στην Τουρκία, θα τύχουν δίκαιης δίκης; Δεν χρειάζεται να είσαι νομικός για να δώσεις απάντηση σε ρητορικό ερώτημα.

Πάντως, πρέπει να πω ότι μου άρεσε η αντίδραση του σύνδροφου Κοτζιά στους τουρκικούς λεονταρισμούς: «Οι Δημοκρατίες ούτε απειλούνται ούτε απειλούν» είπε στους Τούρκους. Και ο νοών νοείτω.

Όσο για μένα, είχα συναντήσει το παράλογο να προσφεύγει ένας οργανισμός εναντίον αποφάσεων Επιτροπών που ο ίδιος ο οργανισμός συνιστά κατά νόμον, αλλά να προσφεύγει και η κυβέρνηση εναντίον Υπηρεσιακών Οργάνων της...

Πάντως, η κ. Καρακώστα, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, είχε την ευκαιρία να μας διασκεδάσει για μία ακόμη φορά. Η τελευταία που θυμάμαι είναι εκείνη κατά την οποία «αυτοί που έπαιρναν το ΕΚΑΣ είναι φοροφυγάδες», προκειμένου να δικαιολογήσει την κατάργηση  του ΕΚΑΣ από την «πρώην με φόρα Αριστερά». Τώρα, μας ενημέρωσε σοβαρώς ότι η κυβέρνηση προσέφυγε στη Δικαιοσύνη ζητώντας την ακύρωση της απόφασης, ώστε η Δικαιοσύνη να απορρίψει την αίτηση της κυβέρνησης και να επικυρώσει την προσβληθείσα απόφαση.  Τί άλλο θα μας πει Θεέ μου;

Έναντι όλων αυτών παραθέτω ένα εξαιρετικό κείμενο του Απόστολου Δοξιάδη γραμμένο λίγο πριν αποφανθεί η ελληνική Δικαιοσύνη για τη μη έκδοση των 8.

«Οκτώ ψυχές αφημένες σε ελληνικές συνειδήσεις.

Το απόβραδο της 15ης Ιουλίου, ο λοχαγός Σουλεϊμάν Εκγιανακτζί, πιλότος ελικοπτέρων διάσωσης, ένας γλυκομίλητος, καλλιεργημένος νέος άνθρωπος, βρισκόταν στο σπίτι του διαβάζοντας την «Ουτοπία» του Τόμας Μουρ. Τον διέκοψε ένα τηλεφώνημα που τον κάλεσε στη βάση του, όπου έλαβε τη διαταγή να πάει αμέσως να παραλάβει τραυματίες από το κέντρο της Κωνσταντινούπολης, όπου υπήρχε έκτακτη ανάγκη. Όμως το ελικόπτερό του, καθώς και άλλα δύο που συμμετείχαν στην αποστολή, δέχθηκε πυρά προσπαθώντας να προσεγγίσει τον προορισμό του. Λίγες ώρες αργότερα, ο Εκγιανακτζί και άλλοι επτά, τα πληρώματα των τριών ελικοπτέρων, ευρισκόμενοι υπό διωγμό, προσγειώθηκαν στην Αλεξανδρούπολη. Τους αναφέρουμε τώρα ως «οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί». Αρχικώς όμως ήταν εννιά: ο ένατος προτίμησε να μείνει στην Τουρκία, βέβαιος ότι δεν θα αντιμετώπιζε πρόβλημα. Δυστυχώς δεν λογάριασε σωστά. Έκτοτε αγνοείται η τύχη του.

Το βιβλίο που διάβαζε ο νεαρός λοχαγός το βράδυ του πραξικοπήματος είναι αυτό το οποίο εισάγει τη λέξη «ουτοπία», που δεν υπάρχει στην αρχαία γραμματεία. Γραμμένο το 1516, περιγράφει μια ιδανική κοινωνία, μια άλλη εκδοχή της πλατωνικής «Πολιτείας». Ο συγγραφέας του, ο Τόμας Μουρ, γνωστότερος στο ευρύ κοινό από τη βιογραφική ταινία «΄Ενας άνθρωπος για όλες τις εποχές», ήταν νομομαθής, φιλόσοφος και στο τέλος της ζωής του ανώτατος αξιωματούχος της Αγγλίας ως «Lord Chancellor», δηλαδή επικεφαλής του βασιλικού συμβουλίου, το οποίο είχε τον τελευταίο λόγο στις νομικές υποθέσεις που έφταναν στην ανώτατη κρίση. Με σημερινή αντιστοιχία, ήταν ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου.

Ο Τόμας Μουρ ανέλαβε το αξίωμα στα χρόνια του Ερρίκου του Η΄ και το άσκησε, έως ότου ο βασιλιάς βαρέθηκε τη γυναίκα του και ορέχτηκε τη νεαρή Αν Μπολέιν. Καθώς στην Καθολική Εκκλησία δεν υπήρχε διαζύγιο, ο Ερρίκος έκανε αίτηση στον Πάπα να ακυρώσει τον γάμο του. Τα μέλη της αριστοκρατίας και οι επίσκοποι, φοβούμενοι τη βασιλική οργή, προσυπέγραψαν την αίτηση. Ο Μουρ όμως αρνήθηκε, θεωρώντας τους προβαλλόμενους λόγους ανεπαρκείς. Ο Πάπας απέρριψε την αίτηση, και ο Ερρίκος αντέδρασε με την απόσχιση της Εκκλησίας της Αγγλίας από την Αγία Εδρα. Ο Μουρ παραιτήθηκε από τη θέση του. ΄Εξαλλος, ο Ερρίκος τον κλήτευσε στο ανώτατο δικαστήριο, στο οποίο μέχρι πρότινος εκείνος προήδρευε, όπου του ζητήθηκε να αναγνωρίσει τον βασιλιά ως ανώτατο αρχηγό της Εκκλησίας.

Ο Μουρ, πιστός στη διάκριση της θείας και της ανθρώπινης εξουσίας, αρνήθηκε. Δικάστηκε για εσχάτη προδοσία, καταδικάστηκε και, επιμένοντας ως το τέλος στην πεποίθησή του, αποκεφαλίστηκε. Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄, ένας άνθρωπος που πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του πολεμώντας αυταρχικές εξουσίες, αναγόρευσε τον Μουρ σε προστάτη-άγιο των κρατικών λειτουργών, λέγοντας ότι «με τη στάση του ανέδειξε με μοναδικό τρόπο την αξία της ηθικής συνείδησης».

Τι ειρωνεία, σκέφτομαι! Ο Σουλεϊμάν Εκγιανακτζί, πριν κληθεί σε μια αποστολή διάσωσης, όπως τη νόμιζε, διάβαζε την «Ουτοπία» του Μουρ, του προέδρου του αγγλικού Αρείου Πάγου, και σήμερα βρίσκεται σε ένα κρατητήριο, μαζί με τους συναδέλφους του, περιμένοντας τη διάσωσή του από τον ελληνικό ΄Αρειο Πάγο. Βλέπετε, παρά κάποιες γενναίες αποφάσεις, το Εφετείο μας δεν στάθηκε αρκετό να προστατεύσει τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς, οι οποίοι πρέπει να δώσουν σε λίγες ημέρες στο ανώτατο δικαστήριο την τελική μάχη για τη ζωή τους. Γιατί, μη γελιόμαστε: αν παραδώσουμε τους οκτώ σε ένα καθεστώς που τους τελευταίους μήνες έχει εξαφανίσει εκατοντάδες ανθρώπους χωρίς καμία αιτιολογία, ενώ για δεκάδες δηλώνει κυνικά ότι «βρέθηκαν νεκροί στα κελιά τους», είναι σαν να τους στέλνουμε στον δήμιο.

Υπάρχει όμως μία μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην κατάσταση του Τόμας Μουρ και του Σουλεϊμάν Εκγιανακτζί. Η Αγγλία του Ερρίκου ήταν τυραννία, όπως και η σημερινή Τουρκία. Αντίθετα η Ελλάδα, μπορεί βέβαια να μην είναι ουτοπία, αλλά είναι δημοκρατία. Δεν ξέρω αν το πιστεύουμε αυτό όλοι οι ΄Ελληνες, αλλά σίγουρα το πίστεψαν οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί που ήρθαν, σαν αρχαίοι ικέτες, στην πατρίδα μας. Πίστεψαν ότι στη χώρα μας το δίκιο δεν το αποφασίζουν αυταρχικοί αφέντες, ή ενεργούμενά τους, αλλά ελεύθεροι δικαστές, που έχουν για άρχοντα τη συνείδησή τους και τον νόμο.

Το ρολόι που μετράει την ώρα που θα κριθεί η μοίρα των οκτώ αξιωματικών γυρίζει γοργά, αγχωτικά, ενώ οι ΄Ελληνες γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Οι οκτώ αξιωματικοί δεν είναι ΄Ελληνες, μα αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι ΄Ελληνες θα αποφασίσουν τη μοίρα τους. Οι οκτώ αξιωματικοί δεν είναι χριστιανοί, μα ούτε αυτό έχει σημασία. Χριστιανή δεν ήταν ούτε η Αντιγόνη, η κόρη του Οιδίποδα, μα οι ΄Ελληνες την τιμούμε ως ύψιστο σύμβολο ηθικού μεγαλείου, γιατί υπάκουσε τη γλυκιά, θεϊκή φωνή της ανθρωπιάς, και όχι την άγρια προσταγή ενός τυράννου.

Οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί, οκτώ ανθρώπινες ψυχές, έχουν αποθέσει τη μοίρα τους στις συνειδήσεις των αρεοπαγιτών μας. Είμαι σίγουρος ότι αυτές τις ημέρες οι οκτώ προσεύχονται στον θεό τους, όπως προσεύχομαι κι εγώ στον δικό μου, ότι οι ΄Ελληνες δικαστές θα τιμήσουν με την κρίση τους τη χώρα όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία, η πολιτική φανέρωση της ανθρωπιάς. Και ότι θα δείξουν πως ο θεός που το απολυτίκιο των Χριστουγέννων αποκαλεί «΄Ηλιο της Δικαιοσύνης» είναι ακόμη αυτός ο ίδιος του οποίου τη γέννηση γιορτάζουμε, αυτός που όπου υπάρχουν γενναίες συνειδήσεις φέρνει στη Γη ειρήνη και στους ανθρώπους ευδοκία.»

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που αυτή η π...τάνα η ελπίδα είναι αθάνατη!

Εύγε Σωτήρη Καλαμίτση. Εύγε καλέ φίλε και συμπολεμιστή. Στο πληκτρολόγιο έστω...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος