Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Αναρωτιόμουν πριν τέσσερα χρόνια, γιατί δεν διαγράφουν όσα, και είναι πολλά, από τα ληξιπρόθεσμα προς το Δημόσιο χρέη δεν είναι εισπράξιμα. Το θυμήθηκα τώρα που άκουσα ότι τα χρέη αυτά έχουν ήδη υπερβεί τα € 100 δισ. Πριν τέσσερα χρόνια ανέρχονταν σε € 61,4 δισ. Πριν οκτώ χρόνια σε € 31 δισ.

Έγραφα τότε και επαναλαμβάνω:

«Πήρα αμπάριζα από χθεσινή ανάρτηση του ευγενούς τούτου ιστολογίου σχετική με τα περίφημα € 61,4 ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο. Από τον Σεπτέμβριο του 2009 τουλάχιστον θυμόμαστε όλοι ότι το Δημόσιο έχει λαμβάνειν μεγάλα ποσά από διάφορους οφειλέτες του. Το σύνολο αυτών των χρεών ανερχόταν τότε στα € 31 δισ. περίπου. Αυτά προσδοκούσε να εισπράξει ο ΓΑΠ, έστω και εν μέρει, για να προσδώσει περιεχόμενο στο προεκλογικό σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», με το οποίο εξαπάτησε το εκλογικό σώμα.

Λίαν προσφάτως ανεκοινώθη ότι το ποσό αυτό έχει διπλασιασθεί και αυξάνει όσο περισσότερους φόρους επιβάλλει η κυβέρνηση Αντώνη Βενιζέλου. Διερωτήθηκα, λοιπόν, γιατί εξακολουθεί το Δημόσιο να έχει γραμμένα στα κιτάπια του αυτά τα χρέη. Τί εξυπηρετεί η μη διαγραφή του 90% αυτών των χρεών που δεν είναι εισπράξιμα;  

Μία προσπάθεια θέσπισης διαδικασίας διαγραφής των μη εισπράξιμων χρεών έκανε ο Ποπάι τον Δεκέμβριο του 2010. Φαίνεται, όμως, ότι ήταν πολύ άγαρμπη και αναγκάσθηκε να την αποσύρει υπό το βάρος της κατακραυγής πολλών βουλευτών. Η είδηση ήταν τότε:  

«14.12.2010 - Την απόσυρση της διάταξης για τη διαγραφή χρεών προς το Δημόσιο που είχε προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις ανακοίνωσε πριν από λίγο από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Οικονομικών. Όπως εξήγησε ο Γ. Παπακωνσταντίνου, η διάταξη θα επανεισαχθεί σε άλλο νομοσχέδιο, αφού προηγουμένως έχουν δημοσιευθεί στο διαδίκτυο όλα τα ονόματα των οφειλετών που έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο. «Όλα τα συντεταγμένα κράτη εκτός από την Ελλάδα έχουν μηχανισμό για τη διαγραφή χρεών προς το κράτος», είπε ο κ. Παπακωνσταντίνου και ξεκαθάρισε ότι πρόθεση του υπουργείου είναι η δημιουργία ενός διαφανούς και ανεξάρτητου συστήματος που θα αποφασίζει ποια χρέη θα διαγράφονται. Προς τούτο, είπε, είχε συνεργασία με τον πρόεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου προκειμένου να αναλάβει το Ελεγκτικό Συνέδριο την αρμοδιότητα για να διαγράφει χρέη. Σήμερα, εξήγησε ο υπουργός, ο μόνος τρόπος για να απαλειφθεί μία οφειλή προς το Δημόσιο είναι κατόπιν αίτηση του ενδιαφερομένου και απόφαση του υπουργού Οικονομικών. Η απόσυρση του σχετικού άρθρου από το πολυνομοσχέδιο - κατέληξε ο Γ. Παπακωνσταντίνου - γίνεται προκειμένου να μην υπάρχει καμία «σκιά» και για να έχει προηγουμένως δημοσιευθεί στο Διαδίκτυο η λίστα με όλους τους οφειλέτες με ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο».

Πέρασαν τρία ολόκληρα χρόνια. Η δημοσιοποίηση των ονομάτων των οφειλετών προκάλεσε συζητήσεις, διαμάχες, γνωμοδοτήσεις, πολιτικές αντεγκλήσεις. Τελικά δημοσιοποιήθηκαν, αφού γνωρίσαμε για μία ακόμη φορά το περιεχόμενο του όρου «προσωπικά δεδομένα», όπως συνέβη αργότερα με τη λίστα Lagarde και την ποινική περιπέτεια του Κ. Βαξεβάνη που τη δημοσιοποίησε. Είναι δυνατόν να γνωρίζει ο λαός ποιοί οφείλουν τεράστια ποσά και εξ αιτίας των οποίων καλείται εκείνος να καλύψει τις τρύπες με νέους φόρους; Το νοικοκύρεμα του κράτους πήρε άλλη μία αναβολή επ’ αόριστον.

Αυτά ήλθαν στον νου μου, μόλις έπεσε στα χέρια μου ο κατάλογος των 7.786 νομικών προσώπων που οφείλουν στο Δημόσιο [20.09.2013] € 48.606.844.810,32, εκ των οποίων η βασική οφειλή ανέρχεται σε € 30 δισ. περίπου. Τα υπόλοιπα είναι προσαυξήσεις. Άρχισα να διαβάζω τον πίνακα και έκανα ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις, τις οποίες παραθέτω παρακινηθείς από την προαναφερθείσα ανάρτηση σ’ taxalia.

Η «ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΪΚΗ», διαλυμένη από 20ετίας τουλάχιστον, οφείλει € 6.433.758,25 + προσαυξήσεις ύψους € 14.256.409,16. Υπάρχει περίπτωση να εισπράξει το Δημόσιο έστω και € 1,00;

Η ασφαλιστική εταιρεία «ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ» οφείλει € 14.676.282,88 + προσαυξήσεις ύψους € 18.029.487,88. Η άδεια λειτουργίας της ανεκλήθη το 1996 και εξακολουθεί να τελεί υπό εκκαθάριση και να καταβάλλει αμοιβές σε εκκαθαριστές. Δεν υπάρχει, όμως,  περίπτωση να εισπράξει το Δημόσιο ούτε € 1,00.

Η ασφαλιστική εταιρεία «ΑΡΓΩ» οφείλει € 13.448.152,42 + προσαυξήσεις ύψους € 11.779.625,42. Η άδεια λειτουργίας της ανεκλήθη το 2001 και εξακολουθεί να τελεί υπό εκκαθάριση και να καταβάλλει αμοιβές σε εκκαθαριστές. Δεν υπάρχει, όμως,  περίπτωση να εισπράξει το Δημόσιο ούτε € 1,00.

Το «ΜΙΝΙΟΝ», κατεστραμμένο στην ουσία από το 1980 οφείλει € 7.259.009,88 + προσαυξήσεις ύψους € 15.738.670,19. Υπάρχει περίπτωση να εισπράξει το Δημόσιο έστω και € 1,00;

Η «ΕΑΒ», διοικούμενη από αποτυχημένους πολιτευτές ή κωματικές βδέλλες, οφείλει € 41.663.991,88  + προσαυξήσεις ύψους € 6.150.495,68. Υπάρχει περίπτωση να εισπράξει το Δημόσιο έστω και € 1,00;

Ο «ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΩΝ» οφείλει € 92.425.065,11 + προσαυξήσεις ύψους € 27.082.924,51. Υπάρχει περίπτωση να εισπράξει το Δημόσιο έστω και € 1,00; Αλήθεια ρε παλληκάρια, δημιουργήθηκαν τόσες οφειλές για να κάνουν παιχνίδι οι αλογομούρηδες; Πώς και έγινε αυτό το κατόρθωμα; Δεν πλήρωνε φόρο εισοδήματος; Δεν τηρούσε τον ΚΒΣ; Καταχωρούσε εικονικά τιμολόγια; Τι διάολο γινόταν εκεί μέσα;

Ο «ΠΑΡΑΘΕΡΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΣΗ ΕΛΛΑΔΟΣ» οφείλει € 8.056.840,61 + προσαυξήσεις ύψους € 9.358.611,74. Αλήθεια, ο λαλίστατος κ. Προβόπουλος τί έχει να πει επ’ αυτού;

Αλλά το Όσκαρ οφειλέτου του Δημοσίου κερδίζει ο «ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ». Πρόκειται για τον οργανισμό που πήρε πάνω του όλες τις βιομηχανίες, των οποίων οι ιδιοκτήτες είχαν ροκανίσει τεράστια δανεικά κι’ αγύριστα, αρκετές των οποίων αφού ο «ΟΑΕ» τις «εξυγίανε», τις επέστρεψε στους ιδιοκτήτες τους καθαρές. Πρόκειται για τον οργανισμό, στον οποίο μαθήτευσαν χιλιάδες πρασινοσκώληκες αριστεύσαντες εις την [κατά σειρά σπουδαιότητος] συναλλαγή κάτωθεν της τραπέζης, αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων [κάτι σαν ΤΑΙΠΕΔ της εποχής] και αργομισθία. Ο «ΟΑΕ», λοιπόν, οφείλει στο Δημόσιο € 37.965.090,80 + προσαυξήσεις € 41.592.468,84. Την 05.09.2011 η βασική οφειλή ήταν η ίδια και οι προσαυξήσεις € 32.480.847,03. Σε 2 χρόνια αυξήθηκαν οι προσαυξήσεις κατά € 9.000.000. Προς τι; Μη μου πείτε ότι προσδοκά το Δημόσιο να εισπράξει έστω και € 1,00!* [ΣΗΜ: υπάρχει δημόσιος υπάλληλος που αναλίσκει έστω και μία ημέρα ετησίως ασχολούμενος με το χρέος αυτό; Αν ναι, δεν είναι αυτός υπεράριθμος;]

Τρία χρόνια, λοιπόν, πέρασαν από την τελευταία προσπάθεια διαγραφής των μη εισπράξιμων χρεών. Είναι τόσο δύσκολο να θεσπισθεί διαφανής και αδιάβλητη διαδικασία διαγραφής τών μη εισπράξιμων χρεών; Δεν αρκεί μια διαταξούλα σε κάποιο από τα νομοσχέδια που ψηφίζονται με τη διαδικασία του κατεπείγοντος; Να ανατεθεί π.χ. η διαγραφή στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής, η οποία θα αποφασίζει με πλειοψηφία των 4/5 του όλου αριθμού των μελών της, αφού θα της έχουν σταλεί πλήρεις οι σχετικοί φάκελοι από την οικεία ΔΟΥ με όλα τα στοιχεία  των ενεργειών που έχουν γίνει για την είσπραξη, τους λόγους που αυτές δεν απέδωσαν, αν υπάρχει δυνατότητα να γίνει είσπραξη από άλλους συνυπόχρεους κ.λπ.

Επίσης, με την ίδια διαταξούλα να ορισθεί ότι αν για τις υποθέσεις αυτές εκκρεμούν προσφυγές στη Δικαιοσύνη, αυτές αφαιρούνται από τις ήδη ορισμένες δικασίμους και μεταφέρονται σε δικάσιμο μη απέχουσα τρεις μήνες από τη δημοσίευση της διάταξης στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, οι αποφάσεις εκδίδονται και επιδίδονται στους διαδίκους εντός δύο μηνών από την εκδίκαση και η εκδίκαση των ενδίκων μέσων πραγματοποιείται εντός δύο μηνών από της ασκήσεώς των.

Ομοίως, να προβλεφθεί με την ίδια διάταξη ότι μετά τη διαγραφή των χρεών με την απόφαση της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής, οι φάκελοι διαβιβάζονται στην αρμόδια Εισαγγελία για τη διερεύνηση ποινικών ευθυνών των προσώπων του κρατικού μηχανισμού που καθ’ οιονδήποτε τρόπο ανεμείχθησαν στον χειρισμό τους, μολονότι τα περισσότερα αδικήματα πρέπει να έχουν παραγραφεί. Οι αποφάσεις της Επιτροπής της Βουλής και οι σχετικές διατάξεις των εισαγγελέων δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Για να γνωρίζουμε τί, πότε, πώς και από ποιούς έγινε. Αλλά και για να μη λένε μερικοί-μερικοί ότι όλο γκρίνια είμαστε και δεν κάνουμε προτάσεις. Σιγά το δύσκολο πράμα!

*Θαυμάστε απόσπασμα υπουργικής απόφασης, κατ’ αντιγραφή του νόμου, για το κλείσιμο του ΟΑΕ: «Το γεγονός ότι έληξε στις 12.5.2002 η προθεσμία εκκαθάρισης του ΟΑΕ σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 4 του άρθρου 14 του Ν. 2741/99 και της απόφασης 24950/2269/3.12.2001 και κατόπιν αυτών σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 15 του ίδιου νόμου, όλα τα στοιχεία του Ενεργητικού περιλαμβανομένων των κάθε φύσης δικαιωμάτων και αξιώσεων, ανεξάρτητα αν περιλαμβάνεται στον ισολογισμό ή στα βιβλία του μεταβιβάζεται αυτοδίκαια στο Δημόσιο και κατά τα οριζόμενα στις διατάξεις του άρθρου αυτού.»

Στον κατάλογο των οφειλετών του Δημοσίου φιγουράρουν και σήμερα όλα τα ανωτέρω χρέη ανύπαρκτων πλέον εταιρειών, τα οποία δεν υπάρχει περίπτωση να εξοφληθούν στον αιώνα τον άπαντα.  Γιατί δεν κάνουν μία εκκαθάριση;