Rib and Sea

Του Αντώνη Πανούτσου.

Στις 2 Ιουλίου του 2015 παραιτήθηκε ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Κώστας Δαμαβολίτης. Ο Δαμαβολίτης είχε ταχθεί υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα. Παραιτήθηκε από το βουλευτικό του αξίωμα, παρέδωσε την έδρα του στο κόμμα και εγκατέλειψε την πολιτική.

 Ο Κώστας Δαμαβολίτης δεν ήταν μαχητής δημοσιογράφος όπως ο  Νίκος Φίλης. Δεν ήταν διανοητής της αριστεράς όπως ο Τσακαλώτος. Δεν είχε μισό κιλό μουστάκι, τουπέ ή πτυχία, όπως οι Γαβρόγλου, Κοντονής ή Ζουράρις. Δεν τον περίμενε μια θέση σε τράπεζα όπως τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη ή στην διοίκηση του ΟΚΑΝΑ όπως την Βασιλική Κατριβάνου. Ο Δαμαβολίτης δεν είχε βρει τον μήνα που τρέφει τους 11 βγαίνοντας με ένα κόμμα και δηλώνοντας ανεξαρτητοποίηση όπως η Σοφία Σακοράφα. Δεν γαύγιζε για λογαριασμό του αφεντικού όπως ο Πολάκης…

Ο Δαμαβολίτης μπήκε στη θέση του Μαριά. Κάθισε κάτι μήνες. Και όταν κατάλαβε τι τρέχει, ότι η χώρα έρχεται μετά τους ΑΝΕΛ, τα βρόντηξε και γύρισε στο Ηράκλειο. Φεύγοντας κύριος, όπως κύριος είχε έρθει. Το αντίθετο του Γιάννη Μουζάλα. Του κουλτουριάρη «ανθρωπιστή» που δεν έχει πρόβλημα να ανταλλάξει οκτώ ζωές για μια καρέκλα.

Από την πρώτη μέρα που ανέλαβε την μεταναστευτική πολιτική ο Γιάννης Μουζάλας ήταν ο  πρωταγωνιστής στην δική του ταινία. Φωτογραφίες με πορτοκαλί σωσίβια, με παιδάκια προσφύγων και αιφνιδιαστικές επισκέψεις στη Μόρια γινόντουσαν το ντεκόρ της περιπέτειας του. Με εναλλακτικά σαλβάρια τυλιγμένα στον λαιμό και μάτια να υγραίνονται ανάλογα με την περίσταση ο Μουζάλας θα είχε περάσει σαν ο μεγαλύτερος ποζέρ σε μια κυβέρνηση που δεν στερείται τέτοιους. Χρειάστηκε όμως η υπόθεση του άσυλου των οκτώ τούρκων για να φανεί μέχρι που μπορεί να φτάσει.

Ο Γιάννης Μουζάλας, ο άνθρωπος που τον Ιανουάριο του 2014 σαν μέλος των Γιατρών Του Κόσμου εγκαινίασε στην Αθήνα το Κέντρο Υποδοχής ευάλωτων ανθρώπων που αιτούνται άσυλο, δεν δίστασε να πει ότι υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί είναι πραξικοπηματίες και επακόλουθα δεν έχουν δικαίωμα σε άσυλο.

Ο ευαίσθητος γιατρός με τα μωβ σαλβάρια, που όσο βρισκόταν εκτός κυβέρνησης αγωνιζόταν για τα δικαιώματα του κάθε κατατρεγμένου, μετατρεπόταν σε εισαγγελέα που αφού είχε εξετάσει τα στοιχεία  κατέληγε ότι οι Τούρκοι μάλλον είναι πραξικοπηματίες και πρέπει να δικαστούν από τα δικαστήρια του Erdogan.

Αυτός που επιδεικτικά θα αγνοούσε αν ένας Σύρος πρόσφυγας ή ένας αφγανός μετανάστης είχαν αντικυβερνητική δράση δεν δίστασε να υπογράψει την θανατική καταδίκη οκτώ συνανθρώπων του. Επειδή ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης του είχε υποσχεθεί να τους παραδώσει στον Ερντογάν και η παρουσία του στην κυβέρνηση εξαρτάτο από τον Τσίπρα.

Παλιά λέγανε ότι υπάρχουν άνθρωποι και ανθρωπάκια. Δεν τους κάνουν ούτε το μπόϊ, ούτε το σόϊ. Ούτε τα πτυχία, ούτε οι προεδρίες των ΜΚΟ. Τους κάνουν η πίστη στις αρχές τους ή στην καρέκλα τους.
Ο Κώστας Δαμαβολίτης, ένας απλός κρητικός που θα έπρεπε να έχει θαμπωθεί από το βουλευτικό αξίωμα, όταν χρειάστηκε είπε στον Παύλο Καμμένο τι μπορεί να κάνει με την έδρα του. Ο Γιάννης Μουζάλας, ο καταξιωμένος γιατρός, ο υποψήφιος για τη θέση του Επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης έδειξε ότι δεν είναι πρόθυμος να πεθάνει για τις αρχές του αλλά είναι πρόθυμος να στείλει τους άλλους να πεθάνουν για την καρέκλα του. Ανθρωπάκι.

Πηγή : http://orthografos.blogspot.gr/2018/01/blog-post_29.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+blogspot/yRLKR+(%CE%9F%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%82)

Σχόλιο "Rib and Sea".

Τον Ιούλιο του 2015, αμέσως μετά την αποφράδα εκείνη ημέρα του δημοψηφίσματος και της κωλοτούμπας, άλλος ένας βουλευτής, του ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη φορά, ο Δημήτρης Κοδέλας, παρέδωσε αηδιασμένος την βουλευτική του έδρα και παραιτήθηκε. Δεν ανεξαρτητοποιήθηκε, δεν βγήκε στη γύρα για μετεγγραφή, ούτε πήγε στην Ευρωβουλή, όπως έκαναν οι Μαριάς, Δαμανάκη και Σακοράφα, για να εξασφαλίσει το παντεσπάνι του. Δήλωσε ότι θα ψηφίσει "ΟΧΙ" στο δημοψήφισμα και αμέσως μετά παρέδωσε την έδρα του και επέστρεψε στην Αργολίδα, ώστε να είναι συνεπής απέναντι στον κόσμο που τον εξέλεξε. http://www.protothema.gr/politics/article/492838/d-kodelas-vouleutis-suriza-zito-suggnomi-apo-ton-elliniko-lao-tha-katapsifiso-kai-tha-paraititho/

Είχα γράψει τότε ένα άρθρο με τίτλο : "Μήπως, τελικώς, δεν έχουν όλα τα γουρούνια την ίδια φάτσα;" http://www.ribandsea.com/waves/1963-mipos-telikos-den-exoun-ola-ta-gouroynia-tin-idia-fatsa.html
Η αφορμή για να γράψω εκείνο το άρθρο δεν ήταν μόνο η παραίτηση του Δημήτρη Κοδέλα αλλά και η αντίθετη πορεία που είχαν επιλέξει να ακολουθήσουν, πριν από αυτόν, η Λιάνα Κανέλλη, η Σοφία Σακοράφα, ο Παύλος Πολάκης και άλλοι βολευτές, ων ουκ έστιν αριθμός.

Υπενθυμίζω, για να μην ξεχνιόμαστε, το μακροσκελές SMS που είχε στείλει πριν από το δημοψήφισμα ο "πολλά βαρύς" Παύλος Πολάκης :

"Σας καλώ όλους την Κυριακή στο δημοψήφισμα να ψηφίσετε ένα μεγάλο ΟΧΙ στο τελεσίγραφο των δανειστών-εκβιαστών που μας ζητούν να υπογράψουμε μια συμφωνία συνέχισης του μνημονίου και της κοινωνικής καταστροφής των τελευταίων πέντε χρόνων. Οι Γερμανοί προσπαθούν να ταπεινώσουν την κυβέρνηση και την Ελλάδα για να παραδειγματίσουν τους άλλους λαούς (Ισπανούς, Ιταλούς κ.λπ.), να μην σηκώσουν κεφάλι και αλλάξει η νεοφιλελεύθερη πολιτική στην Ευρώπη. Κλείστε τα αυτιά σας στα βοθροκάναλα της διαπλοκής και στα κόμματα της υποταγής (Ν.Δ. ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ) που προσπαθούν να παίξουν με το φόβο και το χάος για να ξανάρθουν στα πράγματα και να συνεχίσουν το έργο του ξεπουλήματος της χώρας. Μη φοβάστε, η ιστορία γράφεται με ΟΧΙ, η αξιοπρέπεια του λαού μας δεν παζαρεύεται, οι δανειστές θα υποχωρήσουν. Παύλος Πολλάκης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Χανίων".

Θα θυμάστε ποια ήταν η συνέχεια. Ο λαός υπάκουσε στην προτροπή του "αριστερού" δημάρχου Σφακίων, με το μαύρο ταμείο, και ψήφισε "ΟΧΙ" σε ποσοστό 62%, με τον Παύλο Πολάκη να κάνει επίδειξη κωλοτούμπας εφασφαλίζοντας για τον κόπο του μια θέση στο Υπουργείο Υγείας. Είχε όμως το θράσος να προσπαθήσει να εξηγήσει τότε ο Πολάκης τους λόγους που τον οδήγησαν στην κωλοτούμπα στέλνοντάς μου το ακόλουθο SMS στο ερώτημά μου : "Παύλο έχω μια εύλογη απορία. Αφού ψηφίσαμε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, γιατί δέχεστε να υπογράψετε νέο δυσβάστακτο μνημόνιο;".

Και η απάντηση του Σφακιανού "μάγκα" με τον κ@λο φινιστρίνι κατέφθασε αμέσως : "Γιατί το να λουστούμε με βενζίνη και να βάλουμε φωτιά, όταν μετά από πέτε μήνες πόλεμο μας τελείωσαν οι σφαίρες και δεν μας έδινε κανείς άλλες τώρα που τις χρειαζόμασταν, δεν είναι ηρωϊσμός, είναι αυτοκτονία. Live today, fight tomorrow".

Δεν μπορώ να πω, με κόλλησε στον τοίχο ο "τσαμπουκαλής" άλλοτε "φίλος" μου και νυν υφυπουργός Υγείας!

Γιατί τα έγραψα όμως τότε αυτά και τα ξαναγράφω σήμερα με την ευκαιρία της παραίτησης του βουλευτή των ΑΝΕΛ Κώστα Δαμαβολίτη, την οποία, ομολογώ, δεν γνώριζα; Γιατί, τελικώς, δεν είναι όλα χαμένα, αφού δεν έχουν όλα τα γουρούνια την ίδια φάτσα. Υπάρχουν δύο έστω στους 300 που βρήκαν το κουράγιο να καταγγείλουν τη μυρωδιά του χοιροστασίου, να πάρουν τα κουβαδάκια τους και να τραβήξουν για τη δική τους παραλία...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος