Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Όσοι θα πάμε στο Σύνταγμα την 04.02.2018 είμαστε ακροδεξιοί, εθνικιστές, χρυσαυγίτες, εθνικολαϊκιστές  και συναισθηματικοί. Όσοι δεν θα πάνε είναι οι πατριώτες, οι  αγανακτισμένοι του 2011 που δικαιωματικά είχαν καταλάβει την πλατεία και εξήγγελλαν καταργήσεις Μνημονίων και κρεμάλες για τους γερμανοτσολιάδες. Οι ρεαλιστές της αρπαχτής και της αριστερής ξεφτίλας.

Κι’ αφού όλοι αυτοί κατέλαβαν την εξουσία [και όχι μόνο την κυβέρνηση]  και ως γερμανοτσογλάνια  έκαναν τα χειρότερα από τους γερμανοτσολιάδες ξεπουλώντας τα πάντα και υπεροφορολογώντας τους αδύναμους για να θρέψουν το Δημόσιο που καθημερινά διογκώνουν, προ πάντων δε την ψυχή τους στον διάβολο για μια καρέκλα, είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν και τη Μακεδονία. Χάριν της καρέκλας και μόνον. Και αποκαλούν ακροδεξιούς και συναισθηματικούς όσους συγκεντρώθηκαν την 21.01.2018 στη Θεσσαλονίκη και απαίτησαν να μην παραδοθεί το όνομα «Μακεδονία» στους σλάβους των Σκοπίων.

Προ ημερών πήγα και είδα την ταινία «Η πιο σκοτεινή ώρα». Πέρα από την ερμηνεία του ηθοποιού  που υποδύεται τον Ουίνστον Τσώρτσιλ, θαύμασα τις λεπτομέρειες των ιστορικών γεγονότων που περιγράφονται.    

Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ προκαλεί αντιδράσεις με τη στάση του να αντιταχθεί στον Χίτλερ πάση θυσία και να μη δεχθεί συνθηκολόγηση, όπως του προτείνει ο ενδοτικός λόρδος Χάλιφαξ που είναι «υπέρ της ειρήνης», έστω και ταπεινωτικής. Ακόμη και ο βασιληάς Εδουάρδος τού αντιτίθεται, πράγμα που προβληματίζει τον Τσώρτσιλ. Μέχρι που ο βασιληάς, αρνούμενος να καταφύγει στον Καναδά, αν δεν γίνει συνθηκολόγηση, όπως τον συμβουλεύουν, επισκέπτεται τον Τσώρτσιλ στο σπίτι του για να του εκφράσει τη συμπαράστασή του και να του πει: «Άκουσε τον λαό». Τότε ο Τσώρτσιλ μπαίνει σε ένα βαγόνι του μετρό αιφνιδιάζοντας όλους τους  ταπεινούς επιβάτες. Και ρωτάει τους επιβάτες, αν πρέπει να συμβιβασθεί με τον Χίτλερ ή να τον πολεμήσει. Και όλοι, μα όλοι, οι επιβάτες του απαντούν ο ένας μετά τον άλλον: «Θα αγωνισθούμε μέχρις εσχάτων». Όλοι συναισθηματικοί, ακροδεξιοί, φασίστες, εθνικολαϊκιστές. Οι απλοί άνθρωποι του λαού, οι οδοκαθαριστές, οι μοδίστρες, οι κοπτοραπτούδες, οι γραμματείς, οι κηπουροί, οι ρεσεψιονίστες, οι εργάτες, οι πωλήτριες, οι κλητήρες, οι καθαρίστριες. Όλοι ανεξαιρέτως.

Η ταινία αναδύει πολύ καθαρά και κάτι άλλο: πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει ένας πολιτικός για το προσωπικό του συμφέρον. Μέχρι και να πουλήσει την πατρίδα του. Για την καρέκλα. Όπως οι Συριζαίοι, οι Αναλήτες, οι Ποτάμηδες και οι συν αυτοίς που θα σχηματίσουν τη μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία του Κοτζιά και του Τζανακόπουλου για να παραδώσουν το όνομα της «Μακεδονίας». Για την καρέκλα. Οι αναίσθητοι.   

Υ.Γ. Ακούω και διαβάζω αυτές τις μέρες πολλούς συνταγματολόγους να ισχυρίζονται πως αν τα Σκόπια υπογράψουν συνθήκη με τη χώρα μας, αυτή, ως διεθνής, θα υπερισχύσει τους Συντάγματός τους και, άρα, και των αλυτρωτικών κλπ. διατάξεων αυτού. Κι’ εγώ που ήξερα πως οι διεθνείς συνθήκες και οι γενικά παραδεδεγμένοι διεθνείς εθιμικοί κανόνες υπερισχύουν πάσης αντιθέτου διατάξεως του εσωτερικού δικαίου, αλλ’ όχι του Συντάγματος. Εκτός και οι Σκοπιανοί έχουν στο Σύνταγμά τους διάταξη που ορίζει ότι οι διεθνείς συμβάσεις που υπογράφουν υπερισχύουν και τους Συντάγματός τους, όπερ δεν άκουσα να ισχυρίζεται κανείς.