Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Σταχυολόγησα μερικά από όσα κατά καιρούς είχαν γραφτεί  για τον Φωτίγκο, κατά κόσμον Φώτιο-Φανούριο Κουβέλη, ο οποίος από τα υπόγεια καφενεία της πρέφας στην οδό Σόλωνος ανελίχθηκε στην Προεδρία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, σε υπουργό Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Τζανετάκη [θυμηθείτε τη φωτογραφία, όπου συνδικαληστές είχαν κάνει κατάληψη στο υπουργικό γραφείο, εκείνος δε, ως δημοκράτης, συνέχιζε να εργάζεται υπουργικώς δίπλα στους καθήμενους οκλαδόν συνδικαληστές], σε συγκυβερνήτη στην 3η μνημονιακή κυβέρνηση, όπου ίσχυε το γνωστόν 4-2-1, στην πωλητική απομόνωση τα τελευταία χρόνια και τώρα στη θέση του αναπληρωτή  ΥπΕθΑ.

Δεν είναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος γυρολόγος της πωλητικής. Εκ λόγων αηδίας δεν θα έγραφα τίποτε για τον συμφοιτητή μου, αν δεν με ενοχλούσε η θυγατέρα του, η οποία μας είπε με μήνυμα στα σόσιαλμύδια να πιούμε ξύδι, αν δεν μας αρέσει η υπουργοποίηση του πατρός της. Μου θύμισε η μανδάμ την ίδια φράση που χρησιμοποίησε ο άρχοντας των διακοπτών της ΔΕΗ, όταν επί σκληρού Μνημονίου δόθηκε μία, έστω μικρή, αύξηση στους εργαζόμενους της ΔΕΗ που αντιστοιχούσε σε «ένα σάντουϊτς και έναν καφέ» την ημέρα, όπως είπε άλλος συνδικαληστής. Να πιούμε ξύδι μας είχε πει τότε ο ΚΥΡΙΟΣ Φωτόπουλος.

Με δεδομένο ότι είναι πλέον πανθολογούμενο πως, όταν κυβερνάς, δεν υπάρχει ήθος, ακόμη και  της αριστεράς, και ότι ελλείπει γενικώς το ήθος από όλο το εργολαβοσυνδικαλιστικοπωλητικό σύμπλεγμα, τολμώ να πω ότι όλα είναι θέμα αγωγής. Αυτής που παίρνεις από το σπίτι σου, που σου μεταλαμπαδεύουν οι γονείς σου και το περιβάλλον σου. Και η θυγατέρα Κουβέλη απέδειξε ότι ο μπαμπάς της και η μαμά της δεν της μετέδωσαν αγωγή, ότι εμφορείται από τα ιδανικά της συντριπτικής πλειονότητας της κοινωνίας μας που δεν βλέπει πέρα από το στενό ατομικό της συμφέρον. Σίγουρα θα διορισθεί ειδική σύμβουλος στο γραφείο του μπαμπά, καθότι πρόσωπο της εμπιστοσύνης του υπουργού. Μετακλητή υπάλληλος και αυτή.