Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Ευαγγέλιον του καλού νοικοκύρη.

«Άρθρο 9 του Συντάγματος

1. Η κατοικία του καθενός είναι άσυλο. Η ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου είναι απαραβίαστη. Καμία έρευνα δεν γίνεται σε κατοικία, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος και πάντοτε με την παρουσία εκπροσώπων της δικαστικής εξουσίας.

2. Οι παραβάτες της προηγούμενης διάταξης τιμωρούνται για παραβίαση του οικιακού ασύλου και για κατάχρηση εξουσίας και υποχρεούνται σε πλήρη αποζημίωση του παθόντος, όπως νόμος ορίζει.»

«Αρθρο 985 Αστικού Κώδικος

Ο νομέας έχει δικαίωμα να αποκρούσει με τη βία κάθε  διατάραξη  ή απειλούμενη αποβολή από τη νομή.
Ο  νομέας  κινητού από τον οποίο αφαιρέθηκε αυτό παράνομα έχει  δικαίωμα να το ξαναπάρει με τη βία από το δράστη που  συλλαμβάνεται  ή καταδιώκεται επ`αυτοφώρω.
Ο νομέας ακινήτου από τον οποίο αφαιρέθηκε αυτό παράνομα  έχει  δικαίωμα να το ξαναπάρει με τη βία αμέσως μετά την αποβολή».

«΄Αμυνα - άρθρο 22 Ποινικού Κώδικος

1. Δεν είναι άδικη η πράξη που τελείται σε περίπτωση άμυνας.

2. ΄Αμυνα  είναι  η  αναγκαία προσβολή του επιτιθέμενου στην  οποία προβαίνει το άτομο, για να υπερασπισθεί τον εαυτό  του  ή  άλλον  από άδικη και παρούσα επίθεση που στρέφεται εναντίον τους.

3. Το  αναγκαίο  μέτρο  της  άμυνας  κρίνεται  από  το  βαθμό  επικινδυνότητας της επίθεσης, από το είδος της βλάβης  που  απειλούσε,  από  τον  τρόπο  και  την  ένταση  της  επίθεσης  και  από  τις λοιπές  περιστάσεις.»

Πώς θα μπορούσε να μετρήσει κανείς, άραγε, την αντίδρασή του, ώστε να είναι βέβαιος ότι στη συγκεκριμένη στιγμή που αποκρούει έναν τσόγλανο, κινείται εντός του αναγκαίου μέτρου; Όταν εισβάλλει στο σπίτι του ληστής και τον ξυλοφορτώνει για να του πάρει ό,τι τιμαλφές διαθέτει, είναι επιτρεπτόν να ξυλοφορτώσει εκείνος τον ληστή και να τον στείλει στο νοσοκομείο επί εξάμηνο; Κι’ αν ο αμυνόμενος είναι 80 ετών, ενώ ο ληστής 40,  πώς θα κρίνουμε, αν η χρήση  π.χ. κουζινομάχαιρου ή καραμπίνας από τον αμυνόμενο υπερέβη το αναγκαίο μέτρο;

Όλα αυτά τα ερωτηματικά στριφογυρίζουν στο μυαλό μου  μέρες τώρα. Αμέσως μετά τη σύλληψη του 88χρονου συνταξιούχου ναύαρχου του Λιμενικού που τραυμάτισε με την καραμπίνα του τον τσογλαναρά που του επιτέθηκε μαζί με άλλο ένα τσογλάνι, για να τον ληστέψουν. Πόσο καθαρό μυαλό μπορεί να έχει ο δικαίως αμυνόμενος και εν εξάλλω καταστάσει ευρισκόμενος, ώστε να είναι σε θέση να κρίνει πόσο θα πλήξει τον αδίκως επιτιθέμενο, ώστε να μη διωχθεί για υπέρμετρη βία;

Τα ερωτηματικά πολλαπλασιάστηκαν, όταν έγινε η άλλη ληστεία που κατέληξε σε σοβαρό τραυματισμό τού επιχειρηματία κ. Σταματιάδη [ΣΗΜ: η διαρκής αναφορά στο πρόσωπό του ως του 52χρονου πολύ με ενοχλεί], ο οποίος χαροπαλεύει στην εντατική μετά από πολύωρες εγχειρήσεις, επειδή μετά την εισβολή των άχρηστων και αχρείων τσογλανορεμαλιών υπερασπίσθηκε και αυτός τα ιερά και τα όσια.

«Ιερά και όσια». Σημαδιακές λέξεις.

Από το περιστατικό με τον απόστρατο ναύαρχο κράτησα μόνον τούτη τη φράση:  «Τράβηξε να μου πάρει την αλυσσίδα από τον λαιμό μου, όπου έχω κρεμασμένα δύο σταυρουδάκια και τη βέρα της μακαρίτισσας της γυναίκας μου». Ιερός ο σταυρός που φέρουν όσοι πιστοί στο ορθόδοξο δόγμα. Όσια η βέρα της μακαρίτισσας της γυναίκας του. Όχι του συμβίου ή του ομόφυλου συντρόφου, αλλά της γυναίκας, με την οποίαν ο ναύαρχος είχε δεθεί με τα δεσμά τού γάμου, νοιώθοντας ως φυλαχτό ή ισόβια συντροφιά τη βέρα της στο στέρνο του καθώς κρέμεται από την αλυσσίδα που έχει γύρω από τον λαιμό του.

Όταν, λοιπόν, είσαι 88 ετών, άρα εκ των πραγμάτων αδύναμος,  και δύο άχρηστα τομάρια σου την πέφτουν για να σου αρπάξουν  τα ιερά και τα όσια, ποίο είναι το αναγκαίο μέτρο προσβολής των εν λόγω τσογλανίων;

Από την άλλη μεριά ο κ. Σταματιάδης, 52 ετών, είχε όχι μόνον το σθένος, αλλά  και τη ρώμη,  να τα βάλει με τους 2 ληστές. Δεν τράβηξε όπλο. Κι’ όταν οι ληστές τα βρήκαν σκούρα, τον πυροβόλησαν 3 φορές και μάλιστα πισώπλατα. Αυτά τα μπουμπούκια. Κι’ εκείνος για να προστατεύσει τα ιερά και τα όσια πάλεψε: τη γυναίκα  του και το ένα από τα παιδιά του.

Εύχομαι στον κ. Σταματιάδη να τα καταφέρει να μείνει μαζί μας και στον ναύαρχο να αποδοθεί αθώος.

Στον κ. Τόσκα που φοβάται ότι θα γίνουμε φαρ ουέστ, αν υπερασπισθούμε με νύχια και με δόντια, αλλά και με καραμπίνα ή κουζινομάχαιρο, τα ιερά και τα όσια, τα αγαπημένα μας πρόσωπα, το βιός μας και τα ανεκτίμητα από διαθέσεως μικροπράγματα, όπως μία βέρα, απέναντι στα ανθρωπόμορφα τσογλάνια που μας απειλούν απροκλήτως, το μόνο που μπορώ να εκφράσω είναι η θλίψη μου για τη μικρόνοιά του, η οποία είναι εφάμιλλη του συντρόφου του Γάκη που τόλμησε να πει ότι η κατάσχεση από την εφορία τραπεζικών λογαριασμών δεν είναι κατάσχεση, αλλά αφαίρεση χρημάτων. Εξ ίσου εφάμιλλη και της άλλης ρήσης του «κομμουνιστή» με το μαντηλάκι στο πέτο που βάφτισε αναπλαισίωση την περικοπή τών συντάξεων.    

Δεν παίζονται οι άνθρωποι. Αριστούχοι μελετηταί και πιστοί εφαρμοσταί του εγκολπίου του Αυνάν.

Συμπέρασμα: εισέβαλε τσόγλανός τις εις τον οίκον σας; Σαπίστε τον στο ξύλο. Κι’ αν οι δυνάμεις σας δεν το επιτρέπουν, κάμετε χρήσιν θλώντος οργάνου ή  πυροβόλου όπλου. Τελείτε εν βρασμώ ψυχής και προστατεύετε τα ιερά και τα όσια, τα δικά σας και της φυλής μας. Τις παραδόσεις και τον μόχθο μιας ζωής, τον οποίον ουδείς Παρασκευόπουλος ή Τόσκας μπορεί να λοιδορεί ή παραγνωρίζει ατιμωρητί.  Κι’ αν τίποτε απ’ όλ’ αυτά δεν μπορείτε να κάνετε, κάνετε τον ψόφιο κοριό, όπως συνιστά η ΕΛ.ΑΣ., στα όργανα της οποίας - που πέρασαν χειροπέδες στον 88χρονο ναύαρχο -  θυμίζω πως έχουν ορκιστεί να φυλάττουν το Σύνταγμα και τους νόμους. Και ο νόμος ορίζει ότι:  

ΠΔ 141/1991
«΄Αρθρο 119 - Κανόνες που πρέπει να τηρούνται κατά τη σύλληψη
 ............
δ. ΄Οταν υπάρχει υπόνοια φυγής, ένεκα της προηγούμενης διαγωγής ή της συμπεριφοράς που δείχνει το πρόσωπο που συλλαμβάνεται, δεσμεύεται με χειροπέδες, για την πρόληψη απόδρασης.

Αρθρο 147 - Υποχρεώσεις  μετά την παραλαβή.

1. Οι μεταγόμενοι δεσμεύονται με χειροπέδες, με εξαίρεση τους γέρους, τους ανήλικους, τους κληρικούς και εκείνους για τους οποίους θεωρείται περιττή η χρήση του μέτρου, εξαιτίας σωματικής  ανικανότητας, αναπηρίας ή ασθένειας, καθώς και εκείνους οι οποίοι, κατά την κρίση του επικεφαλής της συνοδείας, με βεβαιότητα δεν θεωρούνται ύποπτοι απόδρασης. Οσοι κατά την κρίση  του διοικητή ή διευθυντή της Υπηρεσίας που διατάσσει τη μεταγωγή είναι επικίνδυνοι ή ύποπτοι απόδρασης, δεσμεύονται έστω και αν ανήκουν σε μια από τις παραπάνω κατηγορίες που εξαιρούνται από τη δέσμευση με χειροπέδες».