Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Ανήμερα της επετείου της παλιγγενεσίας. Το Δοκουμέντο - του πιστολέρο [ή του μοναχούλα;] που καθοδηγεί ο πρώτος δημοσιογράφος της πρώην με φόρα Αριστεράς με τις 70 ποινικές διώξεις και τις 70 αθωώσεις -  κυκλοφόρησε με ένθετο φέρον τον τίτλο «Τα αιρετικά. 10+1 ιστορίες (παρα)χάραξης της Ιστορίας». Αναγκάσθηκα να αγοράσω τη φυλλάδα, προκειμένου να διαβάσω το ένθετο από άκρατη περιέργεια. Όπως κάνω με όλες τις φυλλάδες που προσφέρουν αξιόλογα βιβλία.

Κοίτα, όμως, φίλε μου μέρα που βρήκε να μας διδάξει ιστορία ο γνώστης αυτής, ώστε να ανοίξουμε τα στραβά μας. Συγγραφεύς τού βιβλιαρίου ο άγνωστός μοι Ζήσης Ι. Καραβάς. Το ότι μου είναι άγνωστος δεν σημαίνει τίποτε. Θα τον κρίνω από τα γραφτά του.

Διάβασα, λοιπόν, για τον Περικλή ότι δεν διδασκόμεθα στο σχολείο πως είχε εγκαταλείψει σύζυγο και παιδιά για τα μάτια της Ασπασίας. Επίσης, ότι είχε κατηγορηθεί για κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, επειδή τα έργα που εμπιστευόταν στον κολλητό του Φειδία, δι’ απ’ ευθείας αναθέσεως, ήταν πανάκριβα. Ίσως να έχει δίκηο ο συγγραφεύς, αλλά όσα γράφει τα γράφει εντελώς ατεκμηρίωτα. Ούτε μία παραπομπή. Κατά τα λοιπά, όμως, μας επισημαίνει ότι πρέπει επί τέλους να μάθουμε να αναγνωρίζουμε ως εθνικό ό,τι είναι αληθές, όπως μας έχει πει ο εθνικός μας ποιητής. Εθνικό, λοιπόν, είναι ότι ο Περικλής ήταν μουρντάρης και ότι σπατάλησε το δημόσιο χρήμα, κατηγορήθηκε, αλλά αθωώθηκε. Κάτι σαν Novartis να ‘ουμ ή ειδύλλιο Αντρέα-Δήμητρας της εποχής.

Συμπέρασμα: η απ’ ευθείας ανάθεση δημοσίων έργων είναι σύμφυτη με τη δημοκρατία από αρχαιοτάτων χρόνων. Αν, τώρα, για καλλιτεχνήματα ως του Φειδία όφειλε ο Περικλής να προκηρύξει δημόσιο διαγωνισμό, ας μην το συζητήσουμε.

Και στη συνέχεια διάβασα για τον Μέγα Αλέξανδρο. Τον τύπο που δολοφόνησε επιστήθιους φίλους, που όλο του το σόϊ ήταν δολοφόνοι, κάτι σαν εταιρεία δολοφόνων, που ήταν και ομοφυλόφιλος με δυνατούς έρωτες και σχεδόν ανύπαρκτη στυτική ικανότητα. Άσε που είχε και 1,40 ύψος, αφού του ερχόταν του πατέρα του τού Φίλιππου μέχρι τον ώμο, ο οποίος Φίλιππος ήταν 1,60. Κοίτα ρε φίλε λεπτομέρειες που μου απέκρυψαν [ή μήπως αγνοούσαν;] οι καθηγητές που με δίδαξαν. Και βεβαίως το πόνημα δεν τελείωσε με την ρήση «νάνος, αλλά με κάτι αρχ.. να».

Συμπέρασμα: ποιός αλήτης απεκάλεσε τον Αλέξανδρο Μέγα;

Συνεπώς, εσείς εκεί πάνω στα Σκόπια που έχετε βαλθεί να αποδείξετε ότι είσθε απόγονοι του αρχιδολοφόνου πούστη Αλεξάνδρου του Βραχέος του πάσχοντος από στυτική δυσλειτουργία, του κατά Τάκη Μίχα «σφαγέα των λαών», μήπως πρέπει να το ξανασκεφτείτε;

Υ.Γ. Θα σας ενημερώνω και για τα υπόλοιπα αιρετικά, κάθε φορά που θα έχω κέφι να τα διαβάσω. Για να μην είσθε ανήμεροι που λένε οι μορφωμένοι.