Rib and Sea

Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές

Το ζήτημα δεν είναι ένας κορωναϊός, αλλά μια κατάρρευση.

Του Κλεάνθη Γρίβα.

kleanthisgrivasΠΑΝΔΗΜΙΑ ΠΑΝΙΚΟΥ ΙΣΟΝ ΑΠΟΔΗΜΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Για πρώτη φορά στη διάρκεια της γνωστής Ιστορίας, η ύπαρξη ενός μεταδοτικού νοσήματος προβάλλεται ως λόγος απονέκρωσης της ζωής ολόκληρων κοινωνιών, παρά το γεγονός ότι η θνησιμότητά του υπολείπεται κατά πολύ της θνησιμότητας της γρίπης που μας επισκέπτεται σταθερά κάθε χρόνο.

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ: ΗΜΕΡΕΣ 1938

Βιέννη, 15 Μαρτίου 1938: Διακόσιες πενήντα χιλιάδες παραληρούντων Αυστριακών συνωθούμενοι στην πλατεία του δημαρχείου, ζητωκραυγάζουν εκστατικοί έναν μυστακοφόρο παρανοϊκό που μόλις είχε «καταλάβει» τη χώρα τους, που τους υπόσχεται ότι θα την καταστήσει «παράδεισο». Για να την μετατρέψει σε κόλαση και ερείπια, επτά χρόνια αργότερα.

Όπως έχει καταδειχθεί κατ’ επανάληψη από την Ιστορία, σε συνθήκες κρίσης, οι άνθρωποι ως μόρια μάζας (σ’ αντίθεση με τους ανθρώπους ως άτομα) συσπειρώνονται πάντοτε πίσω από κάποιον αδίστακτο και ανενδοίαστο δημαγωγό που τους υπόσχεται «σωτηρία», για να τους οδηγήσει, τελικά, στην κόλαση.

Κι η επίγνωση αυτού του ιστορικού διδάγματος αποτελεί το έναυσμα των προβληματισμών που αναπτύσσω παρακάτω. Και τις διατυπώνω, έχοντας με πλήρη συνείδηση ότι «μιλώ μόνο εξ’ ονόματός μου, δίνοντας στον εαυτό μου το δικαίωμα της κριτικής και των προτάσεων» (Κ. Καστοριάδης), και ότι μιλάω έτσι, γιατί είμαι αυτό που είμαι και δεν μπορώ παρά να είμαι αυτό που είμαι.

1. ΑΦΕΤΗΡΙΑΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

Για πρώτη φορά στη διάρκεια της γνωστής Ιστορίας, η ύπαρξη ενός μεταδοτικού νοσήματος προβάλλεται ως λόγος απονέκρωσης της ζωής ολόκληρων κοινωνιών παρά το γεγονός ότι η θνησιμότητά του υπολείπεται κατά πολύ της θνησιμότητας της γρίπης που μας επισκέπτεται σταθερά κάθε χρόνο].

Είναι δυνατόν να νεκρώνει η παγκόσμια οικονομία και κοινωνία, με μια πρωτοφανή σε έκταση κινητοποίηση και με την επιβολή μέτρων αστυνομικού κράτους, μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν κάποια επιμέρους συμφέροντα μιας ομάδας συμφερόντων από τις πολλές που συγκροτούν το λαβύρινθο του χρηματιστικού κεφαλαίου, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της έκρηξης ενός συνήθους «ιού» της (παλαιόθεν γνωστής), ομάδας των κορωναϊών;

Εάν η απάντηση είναι «όχι», τότε εκείνο που διακυβεύεται δεν είναι το συμφέρον μιας επιμέρους ισχυρής κοινωνικής ομάδας, αλλά κάτι πολύ σημαντικότερο, που άπτεται των αλλαγών στη διεθνή «αρχιτεκτονική της ισχύος».

2. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ, ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

(1) Αν κρίνει κανείς, ΟΧΙ από τα δημοσιεύματα των ευκαιριακών δημοσιογραφίσκων της «πλάκας» (που με κάποια άνωθεν «θεία επιφοίτηση» προβάλλονται ως γνώστες παντός του επιστητού), ΑΛΛΑ από την αρθρογραφία εκείνων που κινούνται στο περιβάλλον όσων συμμετέχουν στη διαμόρφωση των σχεδιασμών και τη λήψη των αποφάσεων που τις υλοποιούν, είναι φανερό ότι η περί κορωναϊού παράνοια ΠΡΟΕΚΥΨΕ στο πλαίσιο της, πανθομολογουμένης πια, κατάρρευσης των ισορροπιών με τις οποίες λειτουργούσε μέχρι σήμερα ο μεταπολεμικός κόσμος.

(2) Η -σκοπίμως, καλλιεργούμενη- τρομοκρατία ενός υπαρκτού κορωναϊού, είναι το μέσο της διαχείρισης μιας κρίσης που υπερβαίνει τον όποιο κορωναϊό. Μιας κρίσης που ΔΕΝ αφορά κάποιον κορωναϊό, ΑΛΛΑ μια πραγματική συνολική κατάρρευση:

Την κατάρρευση της θρησκείας του Νεοφιλελευθερισμού που οδήγησε στην κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας και των κοινωνιών και, τελικά στην κατάρρευση της ισορροπίας των δυνάμεων που καθόριζε τη λειτουργία του πλανήτη από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι σήμερα. Δηλαδή, στην κατάρρευση της γεωπολιτικής ισορροπίας που παρείχε, καλώς ή κακώς, ένα πλαίσιο συνύπαρξης των κρατών και, κατά συνέπεια,  ένα  τρόπο  λειτουργίας  των κοινωνιών,  σε παγκόσμιο επίπεδο.

(3)  Φυσικά, δεδομένου ότι η Φύση και η Εξουσία δεν ανέχονται το κενό, όταν  ένα σύστημα καταρρέει, πρέπει να  το διαδεχθεί κάποιο άλλο. Συνεπώς, το ερώτημα είναι έχει τρία σκέλη:

• ΠΟΙΟ σύστημα θα καλύψει το κενό του σημερινού (κατά γενική παραδοχή, καταρρέοντος) συστήματος.
• ΜΕ ΠΟΙΑ μεθόδευση θα γίνει η «διαδοχή» του (ας μη ξεχνάμε ότι ο πρόσφατος «πόλεμος διαδοχής» στην αιματηρή περίοδο 1914-1945, στοίχισε στην ανθρωπότητα πάνω από 100 εκατομμύρια νεκρούς).
• ΠΩΣ ΘΑ ΕΛΕΓΘΕΙ η αναμενόμενη (και πιθανώς, ανεξέλεγκτη, οργίλη και βίαιη) αντίδραση, εκείνων που θα θίγονται απ' αυτό.
Και, σ’ αυτό το σκέλος του ερωτήματος, παρεμβαίνει, ως γενική πρόβα,  η πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα, «μυστηριώδης» ιική απειλή.

(4) Όλοι οι, άκρως αιματηροί, «πόλεμοι διαδοχής» στην ιστορία του, εγγενώς σχιζοφρενικού, ανθρώπινου είδους, ποτέ δεν προβλήθηκαν ως τέτοιοι. Προβάλλονταν πάντοτε ως πόλεμοι για την υπεράσπιση κάποιων σαθρών ιδεοληψιών για την μοναδική «ορθή» θρησκευτική πίστη, την «καθαρότητα» του αίματος και της φυλής, την υπεράσπιση κάποιων μεταφυσικών «νόμων» της ιστορίας, κ.ο.κ.

Και τώρα, που εξαντλήθηκε το οπλοστάσιο των αμιγώς μεταφυσικών αιτιάσεων, επιχειρείται η επίκληση μιας μεταφυσικής «επιστημονικής» αιτίασης: η αντιμετώπιση ενός ιού που μας συντροφεύει επί χιλιετίες.

Έτσι, πλάι στον θρησκευτικό φανατισμό έρχεται να προστεθεί και ένας «επιστημονικός» φανατισμός, που συνδυάζονται σε ένα διανοητικά επικίνδυνο και τοξικό χαρμάνι.

Γιατί, βέβαια, η άκριτη πίστη στον «ένα και αληθινό Θεό» και η άκριτη πίστη στη «μία και αληθινή επιστήμη», δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές.

3. Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΗΝΗ: TO NEO «ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΖΑΡΙ»

Εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες, όλοι οι μεγάλοι «παίκτες» βρίσκονται επί σκηνής, προετοιμαζόμενοι για το ανέβασμα μιας σαιξπηρικής τραγωδίας: Το –ακόμη– δημοκρατικό καθεστώς των ΗΠΑ, το ολοκληρωτικό καθεστώς της ΚΙΝΑΣ, το ημι-ολοκληρωτικό καθεστώς της ΡΩΣΙΑΣ και το «εν υπνώσει» και «απροσδιόριστου» χαρακτηρισμού, καθεστώς της ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ (που, δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι δεν είναι ούτε «ευρωπαϊκή» ούτε «ένωση»), βρίσκονται σε θέσεις μάχης, περιβαλλόμενες από τις χώρες μεσαίας ισχύος που επιδιώκουν να πάρουν μέρος στο νέο Μεγάλο Παζάρι όπου θα διακανονιστούν οι διάδοχες «Σφαίρες Επιρροής».

Από τις παραπάνω δυνάμεις, ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί ο εμφανής βαθμιαίος μετασχηματισμός της Ευρώπης (οι άλλες τρεις δυνάμεις είναι αυτό που ήταν πάντα), ο χάρτης της οποίας διαρκώς μαυρίζει από τη συνεχή αύξηση των καθεστώτων με απροκάλυπτο εθνικιστικό και ρατσιστικό υπόβαθρο, πράγμα που δείχνει μια ασυγχώρητη ιστορική αμνησία σε σχέση με τις αντίστοιχες αλλαγές της περιόδου του Μεσοπολέμου και για το γεγονός ότι η αξία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, δυστυχώς συνειδητοποιήθηκε μόνο όταν αυτή συντρίφτηκε από αντικοινοβουλευτικές δυνάμεις και η επανακατάκτησή της έγινε με ένα τεράστιο ανθρώπινο και υλικό κόστος.

Το «Μεγάλο Παζάρι» στις 9-10 Οκτωβρίου 1944 στη Μόσχα (ανάμεσα στον Τσόρτσιλ και στον Στάλιν) που επικυρώθηκε στη Γιάλτα  στις  4-11 Φεβρουαρίου 1945 (από τους Ρούζβελτ, Τσόρτσιλ και Στάλιν), ήταν το προϊόν μιας παγκόσμιας ανθρωποθυσίας που, το αφόρητο ψυχικό και υλικό βάρος της, επικαλύφθηκε με την «ουδέτερη» ονομασία Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, (αντί του ορθότερου Δεύτερη Παγκόσμια Ανθρωποσφαγή), ο οποίος διάρκεσε 6 χρόνια (1939-1945), κόστισε πάνω από 65 εκατομμύρια νεκρούς, πολλούς περισσότερους ξεριζωμένους και χιλιάδες ερειπωμένες πόλεις και χωριά.

Αυτό το «Μεγάλο Παζάρι» ανάμεσα στις δύο υπερδυνάμεις που αναδείχθηκαν από την δεύτερη παγκόσμια ανθρωποσφαγή, διαμόρφωσε το πλαίσιο της ισορροπίας που έζησε η ανθρωπότητα από το 1945 μέχρι το 1989, όταν ξαφνικά άρχισαν να αλλάζουν τα πάντα.

Μετά το 1945, οι Ηνωμένες Πολιτείες, ως μοναδικός «ηπειρωτικός ηγεμόνας» στον πλανήτη, επιβλήθηκαν σχεδόν αβίαστα ως αναμφισβήτητος «παγκόσμιος ρυθμιστής» κατά την περίοδο 1945-1989, εποπτεύοντας και συντηρώντας μια «κατάσταση ισορροπίας» η οποία άρχισε να κατεδαφίζεται μετά το 1989.

Δύο παράγοντες έπαιξαν ρόλο σ’ αυτό: πρώτον, η εμφάνιση της Κίνας, που μεταφράζει την οικονομική της ανάπτυξη σε πολιτικές διεκδίκησης της «ηγεμονίας» στην ήπειρό της (πράγμα που θα της επιτρέψει να απαιτήσει να μοιραστεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες το ρόλο του «παγκόσμιου ρυθμιστή»), και δεύτερον, η όλο και πιο εμφανής αδυναμία των Ηνωμένων Πολιτειών να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του παγκόσμιου ηγεμονικού τους ρόλου.

Σε μια τέτοια περίπτωση, η σύγκρουση ανάμεσα στις φθίνουσες (αλλά ακόμα πανίσχυρες) Ηνωμένες Πολιτείες και στην ανερχόμενη Κίνα, είναι αναπόφευκτη και, προς το παρόν, εκδηλώνεται στο οικονομικό και τεχνολογικό πεδίο. Και, λέω, προς το παρόν, γιατί οι συγκρούσεις σ’ αυτό το επίπεδο μπορεί να είναι οξύτατες αλλά δεν είναι στρατιωτικές. Αλλά, θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε στρατιωτικές, εάν η Κίνα επιχειρήσει να επιβληθεί ως «ηγεμόνας» στην ήπειρό της, ενάντια στις άλλες μεγάλες δυνάμεις της περιοχής (Ιαπωνία, Ινδία). Σε μια τέτοια περίπτωση, η πολεμική σύγκρουση ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Κίνα θα ήταν αναπόφευκτη.

Παρένθεση: η Ρωσία, μπορεί να θεωρείται «μεγάλη δύναμη» αλλά δεν μπορεί να διεκδικήσει το ρόλο του «ηπειρωτικού ηγεμόνα», πράγμα που αποτελεί προϋπόθεση για οποιαδήποτε βλέψη της για συμμετοχή στην κλειστή λέσχη των «παγκόσμιων ρυθμιστών» (που, προς το παρόν, παραμένει μονομελής), κι αυτό γιατί είναι μια χώρα που εκτείνεται σε δύο ηπείρους (ευρωπαϊκή και ασιατική) και σε καμιά απ’ αυτές δεν μπορεί να επιβληθεί ως «ηπειρωτικός ηγεμόνας».
 
Στο πλαίσιο αυτής της πολυεπίπεδης μη-στρατιωτικής σύγκρουσης, η εργαλειακή χρήση της επιδημίας του κορωναϊού αποκτά μια προφανή σημασία και για την Κίνα και για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

• Στον οικονομικό τομέα, η Κίνα απέσπασε ήδη τη διεθνή αναγνώριση των αντιπάλων της, οι οποίοι πρόβαλαν ως «μοντέλο» τη γρήγορη οικονομική της ανάπτυξη, παραβλέποντας το (δουλοκτητικό) καθεστώς στο πλαίσιο του οποίου επιτεύχθηκε αυτή η «ανάπτυξη», με την καταδίκη απροσδιόριστου αριθμού ανθρώπων στην εξαθλίωση και τις μη-αντιστρεπτές βλάβες στο φυσικό περιβάλλον. Πρόκειται για την ίδια αντίδραση των ίδιων κύκλων που εγκωμίαζαν τη γρήγορη εκβιομηχάνιση της σταλινικής Ρωσίας, αποστρέφοντας το βλέμμα τους από τα εκατομμύρια ανθρώπους που θυσιάστηκαν στα γρανάζια των «πεντάχρονων πλάνων».
• Στον τομέα της αποτελεσματικότητας στην αντιμετώπιση κάποιας καταστροφής (εν προκειμένω, στο πεδίο της υγείας), η Κίνα απέσπασε ήδη τη διεθνή αναγνώριση των αντιπάλων της, οι οποίοι πρόβαλαν ως «μοντέλο» τα αστυνομικού χαρακτήρα μέτρα που επέβαλε η κινέζικη κυβέρνηση σε δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους, για την ανακοπή της διάδοσης του «νέου» κορωναϊού (μια αποτελεσματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίζεται πάντα με επιφύλαξη, έχοντας κατά νου ότι ο απόλυτος έλεγχος των πληροφοριών από το Κ.Κ. Κίνας, του επιτρέπει να προβάλλει όποια εικόνα της κατάστασης του εξυπηρετεί τις γεωπολιτικές βλέψεις του).
 
4. FOREIGN AFFAIRS: ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΪΟ

Το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (CFR), που ιδρύθηκε το 1921, είναι ένα μη-κερδοσκοπικό think tank που εστιάζει τη δραστηριότητά του στην εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς υποθέσεις των ΗΠΑ και παίζει καθοριστικό ρόλο στη συγκρότηση της εκάστοτε ηγετικής ομάδας του υπουργείου εξωτερικών και στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Έχει την έδρα του στη Νέα Υόρκη και ένα πρόσθετο γραφείο στην Ουάσιγκτον. Μεταξύ των 4.900 μελών του, περιλαμβάνονται κορυφαίοι πολιτικοί, πάνω από 12 υπουργοί, ανώτεροι κρατικοί αξιωματούχοι, διευθυντές της CIA, τραπεζίτες, δικηγόροι, καθηγητές πανεπιστημίων και ανώτερα στελέχη των μέσων ενημέρωσης.

Στις συνεδριάσεις του CFR καλούνται κυβερνητικοί αξιωματούχοι, παγκόσμιοι επιχειρηματικοί ηγέτες και εξέχοντα μέλη των υπηρεσιών πληροφοριών και του υπουργείου εξωτερικών, για τη συζήτηση διεθνών θεμάτων.

Το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (CFR), εκδίδει το μεγάλης κυκλοφορίας και επιρροής, διμηνιαίο περιοδικό Foreign Affairs, παράλληλα, εκτελεί το Πρόγραμμα Σπουδών David Rockefeller, επηρεάζει την εξωτερική πολιτική, διατυπώνοντας συστάσεις προς την εκάστοτε προεδρία και τη διπλωματική κοινότητα, και αλληλοεπιδρά με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με δημοσιεύματα επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής.

Η κάλυψη της πανδημίας του κορωναϊού από το περιοδικό Foreign Affairs, ρίχνει φως στα πραγματικά διακυβεύματα των ανελέητων συγκρούσεων που διεξάγονται πίσω απ’ αυτή. Γιατί, μέσα απ’ την αρθρογραφία του, καθίσταται φανερό ότι το μείζον πρόβλημα της εποχής μας δεν είναι ένας κορωναϊός αλλά μια κατάρρευση, και ο τρόπος με τον οποίο θα καλυφθεί το κενό που δημιουργεί.

Παρατίθενται όλα τα σχετικά άρθρα από 1 Ιανουαρίου 2020 μέχρι σήμερα:

• Foreign Affairs – τεύχος Ιαν-Φεβ. 2020:

Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ: ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ

https://www.foreignaffairs.com/articles/united-kingdom/2019-12-10/neoliberal-collapse

• Foreign Affairs – 31 Ιανουαρίου 2020:
ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΑΪΟΥ.
Το χειρότερο σενάριο δεν είναι αναπόφευκτο, αλλά δεν μπορεί να αγνοηθεί
https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2020-01-31/how-prepare-coronavirus-pandemic
• Foreign Affairs – 10 Φεβρουαρίου 2020:
Ο ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΑΓΧΟΓΟΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ XI JIINPING
https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2020-02-10/coronavirus-stress-test-xi-jinping
• Foreign Affairs – 26 Φεβρουαρίου 2020:
ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΑΪΟΥ ΘΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΑΚΡΥΑ ΤΟΥ. H Κίνα το έχει εφαρμόσει. Ο υπόλοιπος κόσμος χρειάζεται ένα σχέδιο.
https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2020-02-26/controlling-coronavirus-will-mean-keeping-people-apart
• Foreign Affairs – 2 Μαρτίου 2020:

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΑΪΟ Μαθήματα από το Σημείο Μηδέν της πανδημίας.

https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2020-03-02/what-world-can-learn-chinas-experience-coronavirus

• Foreign Affairs – 2 Μαρτίου 2020:
ΟΙ ΕΠΙΔΗΜΙΕΣ ΕΠΛΗΞΑΝ ΤΟ ΙΡΑΝ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΑΪΟ.
Αλλά, η Τεχεράνη, αντί να μάθει από το παρελθόν, έχει κολλήσει σ’ αυτό.
https://www.foreignaffairs.com/articles/iran/2020-03-02/pandemics-ravaged-iran-long-coronavirus
• Foreign Affairs – 3 Μαρτίου 2020:
ΜΠΟΡΕΙ Η ΒΟΡΕΙΑ ΚΟΡΕΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΑΪΟ;
Ο Kim Jong Un αντιμέτωπος με τη μεγαλύτερη δοκιμασία του.
https://www.foreignaffairs.com/articles/north-korea/2020-03-03/can-north-korea-cope-coronavirus
• Foreign Affairs – 3 Μαρτίου 2020:
Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ:
Η ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΊΣΕΙ ΩΣ ΤΕΤΟΙΑ.
https://www.foreignaffairs.com/articles/2020-03-03/pandemic-disease-threat-national-security?
• Foreign Affairs – 4 Μαρτίου 2020:
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΡΩΝΑΪΟ -  ΚΑΛΥΨΗ ΑΠΟ ΤΟ FOREIGN AFFAIRS.
https://www.foreignaffairs.com/lists/2020-03-04/global-response-coronavirus
• Foreign Affairs – 5 Μαρτίου 2020:
Η ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΗΠΑ ΚΑΙ ΚΙΝΑΣ προκαλεί επικίνδυνες θεωρίες συνωμοσίας για τον κορωναϊό και υπονομεύει τις προσπάθειες για την περιορισμό της επιδημίας.
https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2020-03-05/us-chinese-distrust-inviting-dangerous-coronavirus-conspiracy
• Foreign Affairs – 6 Μαρτίου 2020:

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΔΗΜΙΩΝ ΟΠΩΣ ΤΙΣ ΠΥΡΓΑΓΙΕΣ:

Mε την πρόληψη και ένα σχέδιο για τον καταμερισμό του κόστους.
https://www.foreignaffairs.com/articles/2020-03-06/fight-pandemics-wildfires

• Foreign Affairs – 10 Μαρτίου 2020:

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΑΪΟΥ.

Αλλά η καταστολή των πληροφοριών από τον Trump, σίγουρα μπορεί, να κάνει τα πράγματα χειρότερα

https://www.foreignaffairs.com/articles/2020-03-10/science-cant-save-us-coronavirus-panic

• Foreign Affairs – 17 Μαρτίου 2020:

Η ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΥΦΕΣΗ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΑΪΟΥ.

Και το αχαρτογράφητη πεδίο μετά απ’ αυτή.
https://www.foreignaffairs.com/articles/2020-03-17/coming-coronavirus-recession?utm

• Foreign Affairs – 19 Μαρτίου 2020:  
Ο ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ ΘΑ ΒΑΛΕΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΞΕΡΑΜΕ;
Η πανδημία αναδεικνύει τα προβλήματα ευπάθειας των Αγορών, που κανείς δεν γνώριζε ότι υπήρχαν.
https://www.foreignaffairs.com/articles/2020-03-16/will-coronavirus-end-globalization-we-know-it?utm
• Foreign Affairs – 18 Μαρτίου 2020:  
Ο  ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ.
Ενώ η Κίνα ελίσσεται προς τη διεθνή ηγεμονία, οι ΗΠΑ ταλαντεύονται.
https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2020-03-18/coronavirus-could-reshape-global-order
• Foreign Affairs – 19 Μαρτίου 2020:
Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ.
Καθώς η Παγκόσμια Οικονομία καταρρέει, οι κοινωνίες μπορούν [να καταρρεύσουν] επίσης.
https://www.foreignaffairs.com/articles/2020-03-19/real-pandemic-danger-social-collapse?utm
• Foreign Affairs – τεύχος Σεπ-Οκτ. 2017:

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΝΕΙ ΤΣΕΚ-ΑΠ:

Συζήτηση με τον Tedros Adhanom Ghebreyesus (του WHO)

https://www.foreignaffairs.com/interviews/2017-08-15/global-health-gets-checkup

Έτσι, μεταξύ των άλλων, πολλοί διανοητικοί κλόουν που  χλεύαζαν την κρατική παρέμβαση στην οικονομία, τώρα παρακαλούν το «κράτος νυχτοφύλακα» να τους σώσει από τις συνέπειες της κατάρρευσης του νεοφιλελευθερισμού (και, παρεμπιπτόντως, από τον «ιό») και όσοι απ’ αυτούς « αντιμάχονταν » τον ολοκληρωτισμό, προβάλλουν τώρα ως μοντέλο αποτελεσματικότητας την Κίνα, παρακάμπτοντας τον ολοκληρωτικό της χαρακτήρα, στον οποίο οφείλει τη δυνατότητά της να ελέγχει ασφυκτικά τη ροή των πληροφοριών, με αποτέλεσμα, να προβάλλει στο (αχανές) εσωτερικό της και στον (αφελή) έξω κόσμο την εικόνα της που επιθυμεί.

5. Η ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ «ΝΕΟΥ» ΚΟΡΩΝΑΪΟΥ

Η παράνοια του Μαζικού Πανικού με τη γλώσσα των αριθμών

Η παράνοια του πανικού στην οποία βυθίστηκαν όλες οι χώρες, σε σχέση με τον κίνδυνο που μορφοποιείται με τον «νέο», «μυστηριώδη» και «εξωτικό» ιό του Wuhan (2019-nCoV), εξάλειψε κάθε δυνατότητα λογικής σκέψης και ήρεμου διαλόγου, με συνέπεια να βιώνουμε τρομακτικές σκηνές από τη λειτουργία του αναδυόμενου αστυνομικού κράτους.

(1) ΣΗΜΕΙΟ ΑΦΕΤΗΡΙΑΣ: Ο ΔΕΙΚΤΗΣ ΘΑΝΑΤΩΝ

ΠΑΡΑΔΟΧΗ: Οι διακυμάνσεις του πληθυσμού κάθε χώρας σε κανονικές συνθήκες, εξαρτώνται από τη σχέση μεταξύ του Δείκτη Γεννήσεων και του Δείκτη Θανάτων: εάν ο Δείκτης Γεννήσεων είναι μεγαλύτερος από τον Δείκτη Θανάτων, σημειώνεται αύξηση του πληθυσμού, ενώ εάν ο Δείκτης Γεννήσεων είναι μικρότερος από τον Δείκτη Θανάτων, σημειώνεται μείωση του πληθυσμού.

Όλες οι «επιστημονικές» μελέτες σε σχέση με την επιδημία του κορωναϊού στηρίζονται σε στοιχεία που μεταβάλλονται από στιγμή σε στιγμή και, συνεπώς, αποτελούν άνευ αξίας απλές υποθέσεις που είναι καταδικασμένες να παραμείνουν υποθέσεις.

Οποιαδήποτε αξιόπιστη προσέγγιση στη θνησιμότητα του κορωναϊού πρέπει να ξεκινάει από την εκτίμηση της κατάστασης σε σύγκριση με ένα σταθερό δεδομένο και, εν προκειμένω, το μόνο σταθερό δεδομένο είναι ο δείκτης θανάτων  που χαρακτηρίζει κάθε χώρα (δηλαδή, ο δείκτης των θανάτων από όλες τις αιτίες, στη διάρκεια ενός έτους).

Εάν επιχειρηθεί μια τέτοια προσέγγιση, η αριθμολαγνεία των κέντρων της εξουσίας και των Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης που πυροδοτεί διαρκώς τον πανικό του κορωναϊού, διαλύεται.

(2)  Ε Λ Λ Α Δ Α

ΔΕΔΟΜΕΝΟ: Ο ΔΕΙΚΤΗΣ ΘΑΝΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ 9,3 (2019)

• Ο πληθυσμός της Ελλάδας είναι 10.000.000
• Ο δείκτης θανάτων είναι 9,3 σε κάθε 1.000 άτομα (2019, Eurostat).
• Αυτό σημαίνει ότι σε έναν πληθυσμό 10.000.000 με Δείκτη Θανάτων 9,3, οι αναμενόμενοι «κανονικοί» θάνατοι από όλες τις αιτίες ανέρχονται σε 93.000 ετησίως, πράγμα που, διαιρούμενο διά 360 (το Μαθηματικό Eτος έχει 360 ημέρες), αντιστοιχεί σε 258 θανάτους κάθε μέρα.
 
ΕΡΩΤΗΣΗ: Κατά τη διάρκεια της εισβολής του Ιού του Wuhan, σημειώνονται στην Ελλάδα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ από 258 θάνατοι κάθε μέρα; Αν ναι, πώς αποδεικνύεται; Αν όχι, γιατί αναφερόμαστε διαρκώς σε «θανατηφόρο ιό» και γιατί παίρνουμε θανατηφόρα μέτρα σε βάρος της κοινωνίας;
 
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Για λόγους σύγκρισης σημειώνεται ότι στην Ελλάδα, σε σχέση με τη γρίπη, μέχρι τις 11/3/2020 διαπιστώθηκαν 238 σοβαρά κρούσματα και καταγράφηκαν 90 Θάνατοι από Γρίπη [απ’ αυτά, τα 83 (92,2%) ανήκαν σε κλινική ομάδα υψηλού κινδύνου].

https://www.kathimerini.gr/1068854/article/epikairothta/ellada/synolika-90-nekroi-sthn-ellada-apo-griph

(3)  Ι Τ Α Λ Ι Α

ΔΕΔΟΜΕΝΟ: Ο ΔΕΙΚΤΗΣ ΘΑΝΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΕΙΝΑΙ 10,3.

• Ο πληθυσμός της Ιταλίας είναι 60.000.000.
• Ο δείκτης θανάτων είναι 10,3 σε κάθε 1.000 άτομα (2019).
• Αυτό σημαίνει ότι σε έναν πληθυσμό 60.000.000, με Δείκτη Θανάτων 10,3, οι αναμενόμενοι «κανονικοί» θάνατοι από όλες τις αιτίες ανέρχονται σε 636.0000 ετησίως, πράγμα που, διαιρούμενο διά 360 (επαναλαμβάνω ότι το Μαθηματικό Eτος έχει 360 ημέρες), αντιστοιχεί σε 1.766 θανάτους κάθε μέρα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κατά τη διάρκεια της εισβολής του Ιού του Wuhan, σημειώνονται στην Ιταλία, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ από 1.766 θάνατοι κάθε μέρα; Αν ναι, πώς αποδεικνύεται; Αν όχι, γιατί αναφερόμαστε διαρκώς σε «θανατηφόρο ιό» και γιατί παίρνουμε θανατηφόρα μέτρα σε βάρος της κοινωνίας;

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ: Το Μαθηματικό Eτος υπολογίζεται σε 360 ημέρες. Ο παιδιόθεν φίλος και μαθηματικός Χαράλαμπος Βαϊζίδης, στου οποίου  τη βοήθεια προσέτρεξα, μου έγραψε: «για να σε προφυλάξω από τους ‘ειδικούς’ της Στατιστικής, σου στέλνω την άποψη ενός Ειδικού για την αξία του ΑΔΡΟΥ ΔΕΙΚΤΗ ΘΑΝΑΤΩΝ, όπως λέγεται. Βλ. σελ. 38 της εργασίας που εκπονήθηκε στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς».

http://dione.lib.unipi.gr/xmlui/bitstream/handle/unipi/9810/Raikos_Dionisios.pdf?sequence=1&isAllowed=y

6. ΠΟΣΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ;

ΕΡΩΤΗΣΗ:  ΠΟΣΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ είναι ο Ιός του Wuhan σε σύγκριση με τον Ιό της Γρίπης (για τον οποίο δεν μπήκαν ποτέ στην «κατάψυξη» ολόκληρες χώρες;)
 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Στις 24/01/2020, ο William Schaffner (καθηγητής της Προληπτικής Ιατρικής στο Τμήμα Πολιτικής της Υγείας, και στο Τμήμα Λοιμωδών Νόσων της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Vanderbilt, Nashville του Tennessee και ειδικός στα εμβόλια), δήλωσε στο Kaiser Health News (KHN)

«Όταν σκεφτόμαστε τον σχετικό κίνδυνο του νέου κοροναϊού και του ιού της γρίπης, δεν υπάρχει σύγκριση: Ο νέος κοροναϊός θα αποτελεί ένα μικρό στίγμα στο πλαίσιο της σύγκρισής του [με τον ιό της γρίπης]. Ο κίνδυνος είναι ασήμαντος… Απλώς, η επιλογή για το αν θα κάνουν εμβόλιο γρίπης ή όχι, μπορεί να δώσει στους ανθρώπους μια ψευδαίσθηση ελέγχου. Η εξοικείωση γεννά την αδιαφορία. Επιπλέον, το εμβόλιο της εποχικής γρίπης δεν είναι ποτέ 100% αποτελεσματικό: το 2018 ήταν αποτελεσματικό στο 29% των εμβολιασθέντων… Αντίθετα, ο κοροναϊός δημιουργεί άγχος, επειδή είναι νέος, μυστηριώδης και προέρχεται από ένα εξωτικό μέρος».

https://khn.org/news/flu-far-deadlier-than-wuhan-virus/

• Τα «Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νόσων» (CDC) θεωρούν ότι: «ο άμεσος κίνδυνος για την υγεία από τον ιό 2019-nCoV στο γενικό πληθυσμό των ΗΠΑ, θεωρείται χαμηλός αυτή τη φορά».
CDC: Weekly U.S. Influenza Surveillance Report
https://www.cdc.gov/flu/weekly/index.htm
• Αντιθέτως, σοβαρός κίνδυνος για την υγεία των Αμερικανών -όχι μόνο τώρα, αλλά κάθε χρόνο- είναι η γρίπη.
• Στις ΗΠΑ (πληθυσμός: 328.239.523), κατά τη διάρκεια της εποχής της γρίπης (2019-2020), από τον Οκτώβριο 2019 μέχρι σήμερα, ελέγχθηκαν 1.130.489 δείγματα, και αριθμός των θετικών δειγμάτων της γρίπης ήταν 231.654 (20,5%). Και «τα CDC εκτιμούν ότι μέχρι στιγμής φέτος έχουν υπάρξει τουλάχιστον 38 εκατομμύρια ασθενείς με γρίπη, 390.000 νοσηλείες και 23.000 θάνατοι από τη γρίπη».

https://www.cdc.gov/flu/weekly/#ClinicalLaboratories

Η σύγκρισή του ιού της Γρίπης και του ιού του Wuhan, είναι αποκαλυπτική για το πραγματικό μέγεθος της απειλής.

7. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: «ΚΙΝΕΖΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ;

Για πρώτη φορά στη διάρκεια της γνωστής Ιστορίας, η ύπαρξη ενός μεταδοτικού νοσήματος προβάλλεται ως λόγος απονέκρωσης της ζωής ολόκληρων κοινωνιών [παρά το γεγονός ότι η θνησιμότητά του υπολείπεται κατά πολύ της θνησιμότητας της γρίπης που μας επισκέπτεται σταθερά κάθε χρόνο].
 
Με βάση όλα όσα αναπτύχθηκαν παραπάνω, αυτή η σαιξπηρική τραγωδία που παίζεται σε μια πλανητική σκηνή, μπορεί να οδηγήσει:

• είτε στην αναθέρμανση του ενδιαφέροντος για την δημοκρατία (με το πολιτικό και κοινωνικό της περιεχόμενο), και σε ένα νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο.
• είτε στην «κινεζοποίηση» της παγκόσμιας κοινωνίας με παραλλαγές που θα αποτελούν κάποια αποκρουστικά υβρίδια που θα συνδυάζουν σε διαφορετικές δόσεις από το «Εμείς» (1921) του Yevgeny Zamiatin, τον «Γενναίο Καινούριο Κόσμο» (1932) του Aldous Huxley, τη «Φάρμα των Ζώων» (1945) και το «1984» (1949) του George Orwell, το «Φαρενάϊτ 451» (1953) του Ray Bradbury, και το «Ρινόκεροι» (1959) του Eugene Ionesco.

Πράγμα για το οποίο θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι…

Πηγή : https://www.evrytanika.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1422410:%CF%84%CE%BF-%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CF%83-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%89%CE%BD%CE%B1%CF%8A%CE%BF%CF%83-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%81%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7&catid=53:2011-11-23-14-55-18&Itemid=146