Rib and Sea

Γράφει ο Γιάννης Δουλφής : http://www.anexartiti-enimerosi.blogspot.com/2012/05/blog-post_4893.html#more

Οι πολιτικές δυνάμεις του δωσιλογισμού και του Μαύρου Μετώπου που συνέστησαν, μετά τη συντριβή τους στις εκλογές, περνούν τώρα στην οργανωμένη αντεπίθεση με τη χρήση όλων των μέσων που διαθέτει η φαρέτρα του σύγχρονου γκαιμπελισμού.

Εκτεταμένη επιχείρηση τρομοκρατίας και  αποπροσανατολισμού, με νέα εκβιαστικά ψευδο-διλήμματα, επηρεασμός των πολιτών μέσω δημοσκοπήσεων για αντιστροφή του κλίματος και δημιουργία ηττοπάθειας στο λαό, συντηρητικές συστρατεύσεις  με νέα πατριδοκαπηλία και αναιδή εξομοίωση των ίδιων με τον ελληνικό λαό για να «αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί τις προκλήσεις», καταιγισμός φτηνών «αναλύσεων» από «έγκριτους» υποτίθεται οικονομολόγους για τις καταστροφικές συνέπειες από την έξοδο από το ευρώ, νουθεσίες των ψηφοφόρων να ξεπεράσουν την οργή τους και να ψηφίσουν με τα «ορθά» κριτήρια, που επιβάλλει η επιχείρηση εκφοβισμού.

Η τρομοκρατική επιχείρηση που έχει ως στόχο την πολιτική και ηθική εξουθένωση του ελληνικού λαού για να υποταχθεί στη "νεοαποικιοκρατία", ξεκίνησε από τα βρώμικα διευθυντήρια σε ΕΕ και ΗΠΑ και όλα δείχνουν ότι θα κλιμακωθεί σε απίστευτο βαθμό το επόμενο διάστημα.

Μετά την απόλυτη εκλογική καταβαράθρωση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τη σκυτάλη του εγχειρήματος πήραν κατά προτεραιότητα, οι δυνάμεις της «κεντρο»-δεξιάς παράταξης. Οι αιώνιοι πατριδοκάπηλοι, αφού ασέλγησαν επί δεκαετίες στο σώμα του ελληνικού λαού, λεηλατώντας μεταξύ άλλων το δημόσιο πλούτο και κατακρεουργώντας τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, μαζί με τον άλλο πόλο που διαμόρφωσε η εγχώρια οικονομική ολιγαρχία, το ΠΑ.ΣΟ.Κ., το Δούρειο Ίππο  που προσκάλεσε τελικά, μετά από απίστευτες μεθοδεύσεις (βλ. ΕΛΣΤΑΤ, σκόπιμες δηλώσεις, φαύλες χρηματοοικονομικές τεχνικές σε συνεργασία με την «Τράπεζα της Ελλάδος»), τους εκπροσώπους των διεθνών τοκογλύφων δανειστών, για να επιβάλουν σε απόλυτη σύμπνοια τα απεχθή μέτρα «σοκ», που ονειρεύονταν και σχεδίαζαν πολλά χρόνια πριν, τον εγκαλούν τώρα σε πανστρατιά γύρω από τη νέα κεντροδεξιά, εν ονόματι της υπέρτατης κρίσης της πατρίδας, προσφέροντας με «ανιδιοτέλεια» τις υπηρεσίες τους για μια «επαναδιαπραγμάτευση – αναθεώρηση» του μνημονίου – η οποία ερωτάται αν έχει κάποιο θετικό αντίκρυσμα ή μήπως θα αποβεί και σε βάρος του ελληνικού λαού, αφού σύσσωμη η νεοφιλελεύθερη «κεντρο»-δεξιά παράταξη, επιδιώκει την περαιτέρω φορολογική ελάφρυνση των («μεγάλων») επιχειρήσεων, με μετακύλιση του βάρους της φορολογίας στους αδύναμους οικονομικά πολίτες, αν συνδέσει κανείς το μέτρο αυτό με την αποδοχή και υπερθεμάτιση του στόχου δημιουργίας πλεονασματικών προϋπολογισμών.    

Η διαφαινόμενη νέα μεγάλη εκλογική άνοδος της αριστεράς και ιδίως του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν σπείρει πανικό στην ηγεσία της ΝΔ και γενικότερα βεβαίως στο χώρο της συντηρητικής παράταξης και του οικονομικού κατεστημένου.

Οι διεργασίες προκειμένου η ''δεξιά πολυκατοικία'' να εμφανιστεί όσο το δυνατόν πιο ενιαία στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση, είναι έντονες τις τελευταίες μέρες και, παρά τις διαψεύσεις, οι συντελούμενες διεργασίες επιβεβαιώνουν ότι η προσπάθεια αυτή προχωρά και σύντομα θα οριστικοποιηθεί.

Η προσπάθεια ανασυγκρότησης της συντηρητικής παράταξης συνοδεύεται από την συνεχή μετατόπιση της ΝΔ σε πιο μνημονιακές και αντιδραστικές θέσεις,  προκειμένου να χωρέσουν στο νέο σχήμα οι σκληρά νεοφιλελεύθερες θέσεις του κόμματος της κ. Μπακογιάννη και οι ακραία αντιδραστικές θέσεις του ΛΑΟΣ.

Παράλληλα η κινδυνολογία και η τρομοκρατία έχει οξυνθεί στο έπακρο, με επίθεση παραπληροφόρησης του λαού απ' τις λεγόμενες «φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις» (ευρωλιγούρηδες και ευρωλάγνοι). Αντίπαλος ο εξορκισμός της δραχμής, του εθνικού μας νομίσματος, που αντιδημοκρατικά και αυθαίρετα η κυβέρνηση του “σωτήρα” εκσυγχρονιστή Σημίτη αντικατέστησε με το ευρώ των τοκογλύφων του νεοφιλελευθερισμού, των εκβιαστών, νεοναζιστικού χαρακτήρα, εγκεφάλων του Ελληνικού λαού. Ο Ελληνικός λαός ουδέποτε ρωτήθηκε για την επιλογή αυτή, δεν έγινε δημοψήφισμα για το αν θέλαμε ή όχι το ευρώ. Τώρα επιστρατεύονται οικονομολόγοι, εκπρόσωποι του ΣΕΒ, πολιτικάντηδες και λοιποί “φτωχοί” συγγενείς, για να κινδυνολογήσουν με απίστευτη καταστροφολογία κατά της επιστροφής στη δραχμή. Όλοι αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την σημερινή τραγική κατάσταση της οικονομίας τάσσονται υπέρ του ευρώ και πολεμούν με λύσσα την επιστροφή της χώρας στο εθνικό της νόμισμα. Ψεύδονται ασύστολα, παραπλανούν, εκβιάζουν, τρομοκρατούν.

Μας μιλούν για χάος!  Ποιοί; Αυτοί που το δημιούργησαν και θέλουν να μας "σώσουν", αυτοί που μας κατέστρεψαν! Αν είναι δυνατόν! Πραγματικά είναι να φρίττει κανείς βλέποντας τη μαζικότητα των επιθέσεων του συστήματος που, προκειμένου να μη χάσει την εξουσία, φοβίζει όσους μπορεί... Ποιο είναι το χάος που επισείουν εκφοβιστικά; Οι άνθρωποι θα έχουν μισθούς πείνας, οι συντάξεις δεν θα υπάρχουν, οι νέοι θα είναι άνεργοι, οι τράπεζες θα παίρνουν τα σπίτια, δεν θα υπάρχει όραμα και προοπτική, η χώρα θα καταρρεύσει. Τρομοκρατούν τους καταθέτες ότι κινδυνεύουν να απωλέσουν τις αποταμιεύσεις τους σε περίπτωση που η χώρα εγκαταλείψει την ευρωζώνη και σημειωθεί απότομη υποτίμηση, κραδαίνοντας παράλληλα τους κινδύνους που διατρέχει άμεσα το τραπεζικό σύστημα και οι καταθέσεις από ένα κύμα μαζικών αναλήψεων, αποκρύπτοντας ότι αυτό είναι αποτέλεσμα της σημερινής πολιτικής, παρά τη γενναία ενίσχυση που το τραπεζικό σύστημα έλαβε από τα κρατικά ταμεία, σε βάρος του ελληνικού λαού και με τη διόγκωση του χρέους που φορτώνουν στην πλάτη του, τα τελευταία τρία χρόνια. Θα καταστραφούμε, μας λένε, θα αδειάσουν τα ράφια των σουπερμάρκετ, θα γυρίσουμε πίσω στη δεκαετία του '50, θα μετατραπούμε σε Αλβανία, δεν θα μπορούμε να εισάγουμε φάρμακα, πετρέλαιο και τρόφιμα, απίστευτη πείνα και λιμός θα επικρατήσει – αποσιωπούν, βέβαια, ότι σήμερα βαδίζουμε ολοταχώς προς εισοδηματικά επίπεδα Βουλγαρίας. Κάποιοι από το σάπιο πολιτικό προσωπικό του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που μας οδήγησαν ενσυνείδητα στο έλεος των συμφερόντων του διεθνούς τοκογλυφικού κεφαλαίου, μίλησαν και για «εμφύλιο πόλεμο» και για «καλάζνικοφ», που θα κάνουν την εμφάνισή τους στους δρόμους. Το χάος, όμως, είναι ήδη εδώ. Τρία χρόνια τώρα. Με τα Μνημόνια και τις πολιτικές που εφαρμόζουν. Τίποτα ελπιδοφόρο δε φαίνεται στον ορίζοντα. Μόνο χάος. Τα Μνημόνια, εργαλείο εξωοικονομικής βίας με οικονομικά στη συνέχεια αποτελέσματα, επιβάλλοντας αβάσταχτους φόρους και βίαιη μείωση  εισοδημάτων, βυθίζουν τη χώρα στην ύφεση και στη συνέχεια η ύφεση χρησιμοποιείται για να ληφθούν άλλα, πρόσθετα, μέτρα, σε ένα συνεχή καθοδικό φαύλο κύκλο. Γιατί το κάνουν αφού οδηγεί στα αντίθετα αποτελέσματα από τους διακηρυσσόμενους στόχους; Δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή, θα πουν οι αυτοαποκαλούμενοι «ευρωπαϊστές». Ο πραγματικός τους στόχος είναι η βίαιη καταβύθιση του επιπέδου ζωής και η αρπαγή δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου από τους παντοειδείς τοκογλύφους.   

Το ερώτημα που τίθεται είναι, αν αυτή η αναδίπλωση των μνημονιακών δυνάμεων, που αφού είχαν θέσει φαρδιά – πλατιά τις υπογραφές τους και ψήφισαν στην απελθούσα νόθα βουλή τη θανατική καταδίκη του ελληνικού λαού (δεύτερη κατά σειρά δανειακή σύμβαση με υπαγωγή στο αγγλικό δίκαιο και δικαιοδοσία στα διεθνή δικαστήρια – και το επακόλουθο νέο μνημόνιο μέτρων), για τη διασφάλιση των συμφερόντων των ξένων δανειστών του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των εγχώριων οιονεί τραπεζιτών, και η συντελούμενη απογύμνωσή τους από τις ψευδεπίγραφες αντιμνημονιακές κορώνες, με την πρόσκλησή τους στους διαπρύσιους κήρυκες των μνημονίων, που επιζητούν ακόμη πιο σκληρά μέτρα, να στρατευθούν μαζί ενάντια στον κίνδυνο μιας κυβέρνησης της αριστεράς , μπορεί να ξεγελάσει τους ψηφοφόρους, με τη συνδρομή και της επικοινωνιακής στρατηγικής του εκφοβισμού ή υπογράφουν έτσι τη θανατική τους καταδίκη.             

Το πώς θα αντιδράσουν οι αριστερές δυνάμεις, απέναντι σ’ αυτή την εκστρατεία παραπληροφόρησης και κατατρομοκράτησης των λαϊκών δυνάμεων, θα παίξει σοβαρό ρόλο στο κατά πόσο θα μπορέσουν οι αντίπαλοι των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων να ανασυνταχθούν.

Απέναντι στο ψευδεπίγραφο διακύβευμα των επερχόμενων νέων εκλογών, που προτάσσουν οι αμετανόητοι δωσίλογοι πολιτικοί του Μαύρου Μετώπου και οι «χλωμοί συνοδοιπόροι» του, ευρώ ή δραχμή, εντός ή εκτός Ε.Ε., προκειμένου να τρομοκρατήσουν το λαό, παρουσιάζοντάς του τα τεράστια δεινά που τον περιμένουν, αν δεν τους επιλέξει, για να τον οδηγήσουν στον ασφαλή δρόμο της παραμονής εντός της ευρωζώνης, κατηγορώντας την αριστερά και ιδίως τον κύριο αντίπαλο, τον ΣΥΡΙΖΑ, που αντιτίθεται μέχρι στιγμής σθεναρά στα μνημόνια και αμφισβητεί το χρέος και τις δανειακές συμβάσεις, με τις οποίες επιχειρήθηκε να νομιμοποιηθεί, ότι αυτός θα είναι εν τέλει ο υπεύθυνος για τα δεινά που αποκρύβει από το λαό, θα πρέπει να αναδειχθεί το πραγματικό διακύβευμα. Αυτό είναι η απαλλαγή από τα μνημόνια που μας οδηγούν με απόλυτη βεβαιότητα στον όλεθρο, η καταγγελία των δανειακών συμβάσεων και η άρνηση νομιμοποίησης και πληρωμής του χρέους και εφόσον αυτό γίνει αναπόφευκτο, η υιοθέτηση μαζί με τα άλλα αναγκαία μέτρα, αναδιάταξης της οικονομίας και ανακούφισης του λαού με την αντιστροφή των επαχθών σε βάρος του μέτρων, μιας εθνικής νομισματικής πολιτικής, η οποία θα αποτελέσει μια ριζική διέξοδο για τον ελληνικό λαό.

Αυτό που στην πραγματικότητα επιδιώκουν, οι υπαίτιοι για τη σημερινή μας κατάσταση, αυτοί που μετά από τόσα χρόνια υποτέλειας στα αφεντικά τους, με αντίτιμο την προσωπική τους ευμάρεια και ανέλιξη, κορόιδευαν τον ελληνικό λαό, ενώ στο τέλος οι ίδιοι προσκάλεσαν τους ξένους δανειστές να συγκυβερνήσουν με σκοπό την ολοκλήρωση της αρπαγής του πλούτου της χώρας και τον εξανδραποδισμό του, εξακολουθώντας να τον εμπαίζουν με απύθμενο θράσος, είναι η διατήρηση, με τον ένα ή άλλο τρόπο, των μνημονίων και των συμβάσεων που τα υπαγορεύουν, ώστε να καταστεί δυνατή η υλοποίηση των ολέθριων σχεδίων τους. Σ΄ αυτό το πλαίσιο, εντάσσεται ενδεχομένως και μια αποχώρηση από το ευρώ μετά από εκβιασμούς. Το πραγματικό ζητούμενο στην περίπτωση της εξόδου από το ευρώ είναι ποια κυβέρνηση και υπό ποιους όρους θα υιοθετήσει ένα πραγματικά εθνικό νόμισμα, ασκώντας μια εθνική νομισματική πολιτική, που δεν θα επιτρέψει, με συγκεκριμένα μέτρα, ούτε στους κερδοσκόπους, ούτε στους τοκογλύφους να λεηλατήσουν εκ νέου με άλλες μεθοδεύσεις, το εισόδημα, τις αποταμιεύσεις και την ακίνητη περιουσία των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, υπονομεύοντας τις συνθήκες διαβίωσης και το μέλλον της ζωής τους.

Το πραγματικό αυτό διακύβευμα με τις ενδεχόμενες επιπτώσεις του, όπως διατυπώνεται, θα πρέπει να υιοθετήσει πιο ξεκάθαρα ο ΣΥΡΙΖΑ, που αναδείχθηκε στην ισχυρότερη δύναμη στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς μέσα από τις εκλογές, έχοντας ούτως ή άλλως μεγάλες ευθύνες πια. Τα συνθήματα που του έδωσαν αυτό το προβάδισμα σε ευρύτατα λαϊκά στρώματα, για  “κυβέρνηση της αριστεράς” και άμεση λύση των τεράστιων προβλημάτων που επέφερε η ακολουθούμενη πολιτική των μνημονίων – αλλά και αυτή που οδήγησε σ’ αυτά - στους εργαζόμενους, θα είναι έωλη, αν δεν αναγνωρίσει ότι προϋποθέτουν σύγκρουση με την Ευρωζώνη, αν αφήσει την φιλοευρωπαϊκή ιδεοληψία να κυριαρχήσει των συμφερόντων των εργαζομένων. Αν κάνει πίσω από την κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και όλων όσα τα συνοδεύουν στο όνομα της παραμονής στην Ευρωζώνη. Αν προεκλογικά αυτή η αναγκαιότητα συγκαλύφθηκε κάτω από την αντίθεση μνημονιακών και αντιμνημονιακών δυνάμεων, σήμερα είναι απολύτως σαφής.

Μεγάλες ευθύνες έχει ασφαλώς και το ΚΚΕ, έστω κι αν τις αποποιείται, υπεκφεύγοντας τα συγκεκριμένα διλήμματα, με την υιοθέτηση πολιτικής αποστάσεων από τα ζητήματα που θέτει επιτακτικά η συγκυρία και προβάλλοντας ως άμεσο πρόταγμα την ανατροπή του καπιταλισμού. Μια ανατροπή που θα αποτελεί μεν τη ριζική απάντηση στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, αλλά θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο, αν δεν παρεμβαίνει καθοριστικά στις σημερινές πολιτικές αντιθέσεις, η επίλυσή των οποίων θα εξασφαλίσει την επιβίωση των εργαζομένων, την ανάκτηση των δικαιωμάτων τους και την απαλλαγή από την επικυριαρχία της τρόικας καθώς και ευνοϊκούς κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς γι΄ αυτούς στο εσωτερικό της χώρας και στο ευρύτερο διεθνές περιβάλλον. Μόνο έτσι θα δημιουργηθούν καλύτεροι πολιτικοί και κοινωνικοί όροι για μια σοσιαλιστική προοπτική με πρωταγωνιστή το ίδιο το λαό.

Ως προς το φόβο που καλλιεργείται για το ευρώ – και φοβίζει ενδεχομένως αν μη τι άλλο και την κυρίαρχη τάση του ΣΥΡΙΖΑ - θα πρέπει να επισημανθούν, οι συνδυασμένες επιπτώσεις του στην αποδιάρθρωση της παραγωγής και της οικονομίας της χώρας, όσο και στην αδιέξοδη διόγκωση του κρατικού χρέους, που εξελίχθηκε σε βρόγχο για την ανάπτυξη και εφαλτήριο για την επιδρομή του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, για τη μετατροπή της χώρας μας σε προτεκτοράτο. Αντιστρόφως, η έξοδος από τη μέγγενη του ξένου ελέγχου, που έχει ως βασικό όχημα το ευρώ, αποτελεί και προϋπόθεση για την αναδιάταξη της ελληνικής οικονομίας σε μια προοδευτική κατεύθυνση, με την εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος και του συνόλου του εγχώριου τραπεζικού συστήματος, καθώς και των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας και στρατηγικής σημασίας, του εθνικού οδικού δικτύου, λιμανιών και αεροδρομίων, αναδιάρθρωση της παραγωγής και της οικονομίας με συγκρότηση εθνικού σχεδίου με τη στήριξη της συνεταιριστικής πρωτοβουλίας, της αύξησης της απασχόλησης, της προώθησης του τεχνολογικού εκσυγχρονισμού, της τόνωσης των άμεσων επενδύσεων, των εξαγωγών, της επάρκειας βασικών αγαθών, την αξιοποίηση του ορυκτού και φυσικού πλούτου, αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των εργαζομένων και των ασθενέστερων οικονομικά κοινωνικών στρωμάτων, αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος με δίκαιη κατανομή των βαρών και σε αναπτυξιακή προοπτική, όπως και του ασφαλιστικού συστήματος με αποκατάσταση των συνταξιοδοτικών περικοπών και αφαιμάξεων των αποθεματικών του και την εκ βάθρων αναδιάταξή του, αναμόρφωση της κρατικής διοίκησης και του δημόσιου τομέα, όπως και της παιδείας, του εκπαιδευτικού συστήματος και του συστήματος υγείας με εξασφάλιση της καθολικής δωρεάν πρόσβασης στις υπηρεσίες του, και τέλος καθολική ρύθμιση των ιδιωτικών χρεών των νοικοκυριών, με απομείωση των δυσβάστακτων υποχρεώσεών τους, όπως και των μικρών επιχειρήσεων με βάση κανόνες με νομοθετική παρέμβαση στα πλαίσια νέων κανόνων λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος σε αναπτυξιακή βάση.