Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Σε εποχές τόσο δύσκολες και καταστάσεις αδιέξοδες, είναι παρήγορο και ενθαρρυντικό να διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχουν κάποιοι που περνούν με τη δουλειά και το ταλέντο τους τα σύνορα της χώρας, κάνοντας το προϊόν της δουλειάς τους αναγνωρίσιμο και σεβαστό στο εξωτερικό, παραμένοντας όμως και δημιουργώντας στην Ελλάδα.

Ο Παύλος, ο Αλέξανδρος, ο Γιώργος και η Ράνια Σταυρουλάκη είναι η επιτομή της παραπάνω διαπίστωσης. Από τότε που μετέφεραν τις ναυπηγικές δραστηριότητές τους από τα Χανιά στην Αττική, έκαναν το μεγάλο άλμα για την κατάκτηση της ευρωπαϊκής, και όχι μόνο, αγοράς. Η ραχοκοκκαλιά αυτής της επιτυχίας είναι χωρίς αμφιβολία ο Αλέξανδρος, ο μεγάλος γιος της οικογένειας, το σχεδιαστικό ταλέντο του οποίου ήταν αυτό που έδωσε στα σκάφη της BSK MARINE την διεθνή αναγνωρισιμότητα και καταξίωση. Πράγματι, ο Αλέξανδρος κατέκτησε διεθνή αναγνωρισιμότητα, αφού δύο χρόνια πριν του απονεμήθηκε ο τιμητικός τίτλος "Red Dot Award: Product Design 2016" για την σχεδίαση του Skipper NC100s.

Ακολούθησε το 2017 η κατάκτηση του παγκοσμίου πρωταθλήματος ταχυπλοίας της U.I.M. και η συμμετοχή στο ναυτικό σαλόνι του Ντύσσελντορφ, ενώ τα μελλοντικά σχέδια του Παύλου Σταυρουλάκη είναι η BSK MARINE να δώσει το "παρών", εκτός από το Ντύσσελντορφ, και σε άλλες ευρωπαϊκές εκθέσεις.

Είχα προσφάτως την ευκαιρία να διαπιστώσω, ιδίοις όμμασι, το αποτέλεσμα της δουλειάς των Σταυρουλάκηδων και δηλώνω, μετά λόγου γνώσεως, ότι τα κολακευτικά σχόλια που έχω γράψει πιο πάνω γι' αυτήν είναι πολύ συγκρατημένα! Η σχεδίαση στεπάτων γαστρών, που "περπατούν" γρήγορα και οικονομικά, ακόμη και σε ιδιαίτερα δύσκολες καιρικές συνθήκες, σε συνδυασμό με το άψογο φινίρισμα, την στιβαρότητα της κατασκευής, την άριστη εργονομία και την πολυτελή εμφάνιση, είναι τα χαρακτηριστικά που συνετέλεσαν στην επιτυχία της BSK MARINE και την εξαγωγή των σκαφών της στις απαιτητικές διεθνείς αγορές.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τής, δύσκολο να πιστέψει κανείς, σχέσης ταχύτητας και οικονομίας είναι αυτό που κατέγραψαν χθες τα όργανα του 12μετρου "Desire 120" και το gps, και απαθανάτισε, για του λόγου το αληθές, η βιντεοκάμερα. Cruising speed 34 κόμβοι, κατανάλωση πετρελαίου, και για τις δύο εξακύλινδρες Volvo Penta (400 h.p. εκάστη), 79 λίτρα ανά ώρα ή 2,4 λίτρα ανά ναυτικό μίλι! Εξωπραγματική πράγματι κατανάλωση για ένα σκάφος αυτού του μεγέθους, αυτών των επιδόσεων και αυτού του βάρους. Για να δικαιωθεί αυτό που και παλαιότερα έχω γράψει, πως δεν υπάρχουν γρήγοροι και οικονομικοί στην κατανάλωση κινητήρες, αλλά γρήγορες και οικονομικές γάστρες.

Το δεκάμετρο Skipper "NC 100" είναι ένα εξ ίσου εντυπωσιακό σκάφος. Με δύο Verado 250 h.p. κρεμασμένες στον καθρέφτη του αναπτύσσει ταχύτητες που αγγίζουν τους 60 κόμβους, ενώ το joy stick, σε συνδυασμό με το gps, επιτρέπει στους κινητήρες να κινούνται αυτόνομα προκειμένου το σκάφος να διατηρεί το επιθυμητό στίγμα στο απέραντο γαλάζιο, απαλλάσσοντας τον κυβερνήτη της διαδικασίας της αγκυροβολίας. Πολύ χρήσιμο εργαλείο, ιδίως στην περίπτωση που ο ιδιοκτήτης του είναι λάτρης του ψαρέματος.

Δεν θα γράψω περισσότερα. Δεν έχει νόημα άλλωστε. Ούτε θα μπω στη διαδικασία του "test", λάθος που κάνουν πολλοί δοκιμαστές φουσκωτών σκαφών, οι οποίοι δεν γνωρίζουν το αντικείμενο ή δεν αντέχουν να περιγράψουν ή να κριτικάρουν όσα διαπιστώνουν. Οι εικόνες άλλωστε, στα videos που ακολουθούν, μιλούν από μόνες τους.

Ένα μόνο "μειονέκτημα" βρίσκω εγώ στα σκάφη αυτά. Επειδή υπερβαίνουν κατά πολύ τα standards ασφάλειας και αξιοπλοίας, υπάρχει πιθανότητα να αποθρασυνθεί κάποιος "καπετάνιος", βλέποντας πως τα όριά του σκάφους που έχει στα χέρια του είναι πολύ μεγαλύτερα από τα δικά του, και να υποπέσει σε σφάλματα και υπερβολές που μπορεί να του στοιχίσουν. Καλό είναι να μην υπερεκτιμά κανείς τις δυνάμεις του και να έχει πάντα κατά νου ότι η Θάλασσα είναι στοιχειό. Ένα στοιχειό που δεν αστειεύεται και μπορεί ανά πάσα στιγμή να τιμωρήσει την έλλειψη σεβασμού απέναντί Της...