Rib and Sea

Δεν πληρώνω διόδια (και με την άδεια του… νταβατζή). 

Του Μπάμπη Κωνσταντάτου.

Συγχωρήστε μου, αγαπητοί συνάδελφοι καμπεράδες, τον χαρακτηρισμό της επικεφαλίδας, αλλά μου είναι αδύνατο να έχω άλλη ιδέα για τις εταιρείες που εκμεταλλεύονται το εθνικό οδικό μας δίκτυο. Και ακριβολογώ με τη λέξη «εθνικό», εξαιρώντας την αττική οδό, όχι γιατί αποδέχομαι να εξακολουθώ να την πληρώνω, έστω κι αν τα έξοδα κατασκευής της έχουν υπερκαλυφθεί, αλλά γιατί αυτό το άρθρο δεν αφορά στο ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ γενικά, αλλά στο ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ειδικά, την κατηγοριοποίηση της καταβολής διοδίων των campers σαν τριαξονικά φορτηγά ή λεωφορεία. Και αυτό μόνον επειδή το ύψος τους ξεπερνάει τα 2,20 μέτρα!

«Δηλαδή αν είχα ένα μικρό πικ-απ αυτοκινητάκι και στην καρότσα του κουβάλαγα μια γλάστρα με ένα δεντράκι, όρθιο για να μην το χαλάσω, και τότε θα με χρεώνατε σαν νταλίκα;» ρώτησα τον ταμία των διοδίων στη Θήβα, όταν μου ζήτησε κάπου 7 ευρώ, τη στιγμή που στα Ι.Χ. το αντίτιμο είναι 2,8 ευρώ. Με κοίταξε αφηρημένα ο άνθρωπος και νομίζω ότι χαμογέλασε, αλλά δεν καλοείδα το χαμόγελό του, αφού είχα κατέβει ήδη από τη θέση του οδηγού και κατευθυνόμουν προς τη μπάρα για να την ανοίξω και να περάσω έτσι με τον τσαμπουκά μου.

Το έκανα αυτό αρκετές φορές, αλλά, για να πω την αλήθεια, βαρέθηκα. Στην αρχή νόμιζα ότι αν το συνεχίσω, μαζί με τόσους άλλους, κάτι θα πετυχαίναμε. Όμως, όταν το καρπούζι και το μαχαίρι τα κρατάει το ίδιο χέρι, τότε εσύ θα πρέπει να φας το κομμάτι που σου προσφέρουν και άμα σ’ αρέσει, αλλοιώς μείνε νηστικός. Αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα, για το οποίο έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά και εγώ δεν πρόκειται να «κομίσω γλαύκα στην Αθήνα». Ωστόσο, το ότι για να πάω από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη με κόστος διοδίων ίσως και περισσότερο από το κόστος του καυσίμου, δεν το χωνεύω. «Θα βρω την άκρη» είπα, και την βρήκα.

Με την βοήθεια του ηλεκτρονικού χάρτη "Topo Navigator" της "Ανάβασης", αλλά και αφιερώνοντας κάμποσο περισσότερο χρόνο για ένα ταξίδι πήγαινε έλα Θεσσαλονίκη, ανακάλυψα πώς μπορεί κάποιος να κάνει αυτό το ταξίδι χρησιμοποιώντας περίπου το 75% του εθνικού δικτύου με διόδια, χωρίς να πληρώσει ούτε ένα ευρώ νταβατζιλίκι αλλά και χωρίς να αναγκαστεί να σηκώσει ούτε μία μπάρα. Ελάτε, λοιπόν, να κάνουμε μαζί αυτό το ταξίδι εδώ μέσα, και αν δεν είστε από εκείνους που το φευγιό έχει στόχο μόνο το όσο πιο γρήγορα στον προορισμό, δοκιμάστε το και θα δείτε ότι η ιστορία έχει και πλάκα.

Ξεκινάμε από Αθήνα, με κατεύθυνση προς Θεσσαλονίκη, φυσικά από την εθνική οδό. Τα πρώτα διόδια είναι αυτά των Αφιδνών όπου, έστω κι αν είναι τα πιο φθηνά, το υπερδιπλάσιο που πληρώνουν τα ψηλά οχήματα (σ’ αυτά κατηγοριοποιούνται και τα campers) είναι τσουχτερό. Για να αποφύγουμε αυτά τα διόδια βγαίνουμε από την εθνική οδό στην τελευταία έξοδο πριν τα διόδια των Αφιδνών, αυτή προς Κρυονέρι-Άγιο Στέφανο. Στο φανάρι που συναντάμε πάμε δεξιά προς Άγιο Στέφανο, αλλά κρατάμε αμέσως αριστερά και στρίβουμε αριστερά στο φανάρι που βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση, και βγαίνουμε στον παράδρομο της εθνικής.

Ακολουθούμε αυτόν τον παράδρομο, όπως πάει δίπλα στην εθνική, όπου λίγο μετά τα διόδια (τα βλέπουμε αριστερά) κάνει μια αναγκαστική στροφή δεξιά και στη διασταύρωση πάμε αριστερά, ακολουθώντας κατά πόδας την εθνική των διοδίων. Μετά από 2,2 χλμ. φτάνουμε στο φανάρι του Καπαδριτίου. Συνεχίζουμε ευθεία, πάλι συνέχεια στο δεξί πλευρό της εθνικής οδού, όπου σε άλλα 4,6 χλμ. φτάνουμε στη διασταύρωση του Μαρκοπούλου.

Συνεχίζουμε πάλι ευθεία για να συναντήσουμε σε άλλα 4,5 χλμ. τη διασταύρωση της Μαλακάσας. Εδώ θα δείτε μια ταμπέλλα η οποία σας δείχνει ότι κάνοντας αριστερά και αμέσως δεξιά βγαίνετε στην εθνική οδό, πληρώνοντας, όμως, διόδια. Πηγαίνετε κατά εκεί και μόλις δείτε το κουβούκλιο-ταμείο για την είσπραξη διοδίων, μη μασήσετε, προσπεράστε το με όσο θράσος διαθέτετε. Αυτά τα διόδια είναι εντελώς παράτυπα γι’ αυτό και δεν υπάρχει μπάρα. Ο ταμίας, συνήθως, ούτε το παράθυρο ανοίγει αν δει αυτοκίνητο να μην δείχνει διάθεση να σταματήσει (είναι μάλλον δασκαλεμένος να κάνει το κορόϊδο, και όποιος μ@λ@κ@ς σταματήσει…).

Οδηγώντας στον αυτοκινητόδρομο, με το χαμόγελο της ικανοποίησης ότι τους τη φέραμε για τα επόμενα τζάμπα 33 χλμ., εγκαταλείπουμε την εθνική οδό στην έξοδο προς Ριτσώνα-Ύπατο. Μόλις βγούμε από αυτή την έξοδο βρισκόμαστε σε μια διασταύρωση, όπου αριστερά ο δρόμος περνάει πάνω από την εθνική και πάει προς Θήβα (δίπλα στο ρεύμα της εθνικής προς Αθήνα), δεξιά προς Ριτσώνα και ευθεία προς Ύπατο. Εμείς πάμε ευθεία προς Ύπατο, όπου ο δρόμος στρίβει αριστερά και συνεχίζει σαν παράδρομος της εθνικής. Σε 9,6 χλμ. αυτός ο παράδρομος διασταυρώνεται  με ένα δρόμο που έρχεται από γέφυρα πάνω από την εθνική, όπου συνεχίζουμε ευθεία απέναντι, κάνοντας ένα ημικύκλιο πάντα στον ίδιο παράδρομο της εθνικής.

Για άλλα 5,9 χλμ. οδηγούμε στον ίδιο παράδρομο της εθνικής, μέχρι τη γέφυρα της Θήβας με τα διόδια εξόδου-εισόδου. Και εδώ κάνοντας ένα ίδιο ημικύκλιο συνεχίζουμε πάλι ευθεία δίπλα στην εθνική των διοδίων για άλλα 5,4 χλμ. όπου φτάνουμε στο 90ό χλμ. της εθνικής οδού (βενζινάδικο και εστιατόριο) και βγαίνουμε ελεύθερα στην πληρωμένη οδοκίνηση. Τα επόμενα διόδια βρίσκονται στην Τραγάνα. Έτσι, αν ο προορισμός είναι προς Λειβαδιά-Αράχωβα κ.λπ., βγαίνουμε στο Κάστρο (στο 110ο χλμ) μετά από 20 χλμ (τζάμπα κι αυτά) ή συνεχίζουμε βορειότερα.

Μέχρι το Κάστρο έχουμε διανύσει 53 χλμ. στην εθνική και 32 στον παράδρομό της, δηλαδή 62% τζάμπα χιλιόμετρα. Και ακόμα, αν ερχόμαστε από την έξοδο Κρυονερίου-Αγίου Στεφάνου μέχρι το Κάστρο από την εθνική, πληρώνοντας διόδια, θα διανύαμε 95 χλμ., ενώ με τις δύο εξόδους 91,5 χλμ., που σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμμία διαφορά στην κατανάλωση καυσίμου, παρά μόνον ο λίγο μεγαλύτερος χρόνος ταξιδιού, που και αυτός δεν υπερβαίνει τα 10-15 λεπτά της ώρας (υπό κανονικές συνθήκες κίνησης).

Από το Κάστρο μέχρι τη Λαμία οι «νταβατζήδες» των οδηγών έχουν εγκαταστήσει δύο σταθμούς διοδίων: ένα στην Τραγάνα και άλλον ένα στο Μώλο, αλλά ας είναι καλά οι… παράδρομοι. Από το Κάστρο συνεχίζουμε λοιπόν πάνω στην εθνική μέχρι την έξοδο για Θεολόγο, δηλαδή μετά από 15 χλμ. Σ’ αυτή την έξοδο βγαίνουμε και ακολουθούμε τις πινακίδες προ το χωριό Προσκυνάς. Μόλις περάσουμε αυτό το χωριό βρισκόμαστε κάτω από τη γέφυρα που από πάνω περνάει η εθνική οδός. Δεν περνάμε κάτω από τη γέφυρα αλλά στρίβουμε αριστερά ακολουθώντας τον παράδρομο, αντίθετα προς το ρεύμα της εθνικής μέχρι την Τραγάνα, διανύοντας συνολικά 8,6 χλμ, από την έξοδο του Θεολόγου μέχρι την Τραγάνα. Μόλις φτάνουμε στην Τραγάνα κάνουμε δεξιά, εκεί που η πινακίδα οδηγεί στην εθνική οδό, περνάμε κάτω από τη γέφυρα και στρίβουμε αριστερά για να μπούμε στην εθνική. Εκεί υπάρχει κουβούκλιο με ταμία είσπραξης διοδίων, αλλά και εδώ χωρίς μπάρα. Γράφουμε και εδώ στα παλαιότερα των υποδημάτων μας τον ταμία (κάνοντας και καμμιά… κόσμια χειρονομία αν μας κάνει κέφι, έτσι για να μας βγει και το άχτι) και μπαίνουμε πάλι στο τζάμπα.

Τα τζάμπα χιλιόμετρα είναι 56,6 και τελειώνουν στο Μώλο, όπου βγαίνουμε πάλι στον παράδρομο. Εδώ υπάρχει ταμπέλλα που υπονοεί ότι θα πληρώσουμε στην έξοδο, ενώ βγαίνοντας θα δούμε και τα ταμεία, τα οποία, όμως δεν λειτουργούν. Εκεί φαίνεται οι ντόπιοι τους πήραν με τα… κρεμμύδια (έχει παραγωγή η περιοχή) και έφυγαν αφήνοντας τα κτίσματα έρημα. Μετά την έξοδο πάμε αριστερά, προσπερνάμε τα διόδια χαμογελώντας, βλέποντας τα κορόϊδα που περιμένουν να πληρώσουν, και συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο, που για λίγο γίνεται χωματόδρομος, αλλά φαρδύς και καλά πατημένος (έτοιμος για ασφαλτόστρωση).

Σε καμμιά 500αριά μέτρα υπάρχει μια καντίνα και άνοιγμα στην εθνική, οπότε μπαίνουμε πάλι στο τσάμπα. Αυτή η παράκαμψη είναι 6 χλμ. Αν σε περίπτωση βρούμε αυτή την έξοδο στην καντίνα κλειστή (μπορεί να την κλείσουν) γυρίζουμε  λίγο πίσω, περνάμε κάτω από τη γέφυρα που έχουμε επισημάνει ερχόμενοι,  και ακολουθώντας για 1 χιλιόμετρο τον χωμάτινο παράδρομο δίπλα στο ρεύμα της εθνικής προς Αθήνα, αυτός συνεχίζει πάνω στην παλιά εθνική που περνάει μπροστά από το άγαλμα του Λεωνίδα. Λίγο πιο πέρα βγαίνουμε πάλι στην εθνική προς Λαμία, νομιμότατοι και με όλες τις… τιμές. Από αυτό το σημείο μέχρι την έξοδο της Λαμίας η απόσταση είναι 17 χλμ.

Σ’ αυτό το δεύτερο σκέλος τα συνολικά χλμ. είναι 101, εκ των οποίων τα τσάμπα 86,5 και τα εκτός εθνικής 14,5. Αν από το Κάστρο πάμε Λαμία όλο από εθνική (πληρώνοντας δύο φορές διόδια) η απόσταση που θα διανύσουμε είναι 100,5 χλμ., που σημαίνει ότι και εδώ η κατανάλωση δεν θα είναι μεγαλύτερη, ενώ ο χρόνος ελάχιστα περισσότερος, άντε 5-10 λεπτά, ανάλογα με τις συνθήκες κίνησης.

Και κάνοντας μια σούμα:

Άγιος Στέφανος-Λαμία (όλο εθνική πληρώνοντας 4 φορές διόδια): 196 χλμ.
Άγιος Στέφανος-Λαμία (με παρακάμψεις χωρίς διόδια): 192 χλμ. από τα οποία τα 139,5 στην εθνική των διοδίων, δηλαδή το 73%.

Συνεχίζετε με το τσαμπατζίδικο ταξίδι της επιστροφής, ενώ θα ακολουθήσουν κι' άλλες πονηρές καβάτζες, για το υπόλοιπο εθνικό μας δίκτυο της ντροπής και της ξεφτίλας, τις οποίες θα σας τις αποκαλύψω σε άλλη ευκαιρία. 

Σχόλιο "Camper Life".

Είναι αλήθεια ότι το κακό, με το ανεξέλεγκτο χαράτσι των διοδίων, έχει παραγίνει. Είναι επίσης αλήθεια ότι δεν είναι δυνατόν να χρειάζομαι 50 περίπου λίτρα πετρέλαιο (75 περ. ευρώ) για να πάω με το δικό μου αυτοκινούμενο στη Θεσσαλονίκη (κατανάλωση 9 λίτρα/100 χλμ.) και να πρέπει να καταβάλλω στα γκισέ των διοδίων τα ίδια περίπου χρήματα επειδή είμαι... ψηλός! Αυτό ούτε ο Θεός το θέλει ούτε ο διάολος! Σχετικό άρθρο μου δημοσιεύτηκε στο "Camper Life" προ ημερών :  http://www.ribandsea.com/main/index.php/campers/texnika-themata/1148-stin-ellada-oi-psiloi-plironoun-perissotero 

Η συγκεκριμένη διαδρομή (και όχι μόνο), που προτείνει ο φίλος μου o Μπάμπης, θα είναι, αναγκαστικά, το επόμενο βήμα όλων των ιδιοκτητών αυτοκινούμενων τροχόσπιτων. Μ' αυτόν τον τρόπο θα αναπνεύσει, εμμέσως, και το επαρχιακό οδικό δίκτυο που τόσο "σνομπάραμε" από τότε που κατασκευάστηκαν οι αυτοκινητόδρομοι. Με ό,τι αυτό το σνομπάρισμα συνεπάγεται στον οικονομικό μαρασμό των τοπικών κοινωνιών και την αναγκαστική μετακίνηση των πληθυσμών τους.

Αυτό που δεν είναι ξεκάθαρο, ωστόσο, είναι ότι μπορείς να περάσεις χωρίς πρόβλημα τα γκισέ των διοδίων εισόδου στη Μαλακάσα και στην Τραγάνα επειδή, απλώς, δεν υπάρχουν μπάρες. Γιατί, μπορεί μεν να μην υπάρχουν μπάρες στα δύο αυτά σημεία, υπάρχουν όμως σίγουρα κάμερες που καταγράφουν τον αριθμό κυκλοφορίας του οχήματος, οπότε οι συνέπειες για τον "τσαμπατζή" οδηγό θα είναι οι ίδιες. Είτε σπρώξει τις μπάρες (όπου υπάρχουν) είτε προσπεράσει, σφυρίζοντας αδιάφορα, εκεί όπου δεν υπάρχουν.

Θα μου πείτε, ποιος νοιάζεται για τις συνέπειες; Δεν πληρώνω διόδια από τον Σεπτέμβριο του 2009 και, πέρα από κάτι απειλητικά παλιόχαρτα που μου έχουν στείλει κατά καιρούς, δεν είχα άλλη ενόχληση. Περιμένω τους μεγαλοεργολάβους να επιστρατεύσουν όλο το κουράγιο και το θράσος που διαθέτουν και να με σύρουν στα δικαστήρια ζητώντας μου αναδρομικά τα διόδια που δεν τους πλήρωσα. Μόνο έτσι μπορεί να τα πάρουν (αν τα πάρουν), αφού πρόκειται για αστική υπόθεση (μεταξύ ιδιωτικής εταιρείας και ιδιώτη) και μόνο με την κατάθεση αγωγής μπορούν να τα διεκδικήσουν. Ιδού λοιπόν η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Μέχρι τότε πάντως, όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, θα ακολουθώ το παράδειγμα του Μπάμπη και θα επιλέγω "επαρχία". Είναι πιο γραφικά άλλωστε από κει...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος