Rib and Sea

Πριν από μερικές ημέρες ήταν η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, κατά την διάρκεια της οποίας κάηκε για μία ακόμη φορά η Αθήνα από τους γνωστούς-αγνώστους μπαχαλάκηδες. Χθες ήταν η επέτειος της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Νέες ταραχές, νέες φθορές περιουσιών, νέες ρίψεις μολότωφ, εκ μέρους των μπαχαλάκηδων, και χημικών εκ μέρους των αστυνομικών δυνάμεων. Ποια νέα επέτειος θα κάψει την υπόλοιπη Αθήνα αύριο; Πού θα πάει αυτό; Ποιον εξυπηρετεί αυτό το σύγχρονο αντάρτικο πόλεων εκτός από αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα; Έτσι θα πέσουν οι κυρίως υπεύθυνοι; Έτσι θα πάνε στο σπίτι τους, αν όχι σε κάποιο κελλί του Κορυδαλλού, οι πολιτικοί που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό τραγικό αδιέξοδο;

Είχα προγραμματίσει χθες τη συνέντευξη του Σάββα Καλεντερίδη και έτσι βρέθηκα, χωρίς να το καταλάβω, εγκλωβισμένος στο Σύνταγμα αφού, τόσο ο ομώνυμος σταθμός του μετρό όσο και αυτός του Πανεπιστημίου είχαν αποκλειστεί από την αστυνομία. Μπόρεσα λοιπόν να τραβήξω μερικά "ήσυχα" πλάνα από το πέρασμα των αριστεριστών και των αναρχικών μπροστά από το Κυνοβούλιο, σε όλο το μήκος και τις πλευρές του οποίου είχαν παραταχθεί ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ. Αν και φαντάστηκα τι θα μπορούσε να είχε γίνει νωρίτερα στα Εξάρχεια (τα έμαθα εκ των υστέρων) η κάμερά μου δεν κατέγραψε αυτή τη φορά ούτε ρίψεις χημικών και μολότωφ, ούτε ψευτοκυνηγητό των διαδηλωτών από τις αστυνομικές δυνάμεις στους γύρω από το Σύνταγμα δρόμους.

Κρίνοντας πάντως από τον όγκο των ανθρώπων που παρέλασαν μπροστά από το Κυνοβούλιο, μπορώ να πω ότι επρόκειτο για μια πολυπληθή πορεία. Σκέφτομαι δε ότι αν ο κόσμος ξεσηκωνόταν μ' αυτόν τον τρόπο για τα σοβαρά προβλήματα που έχουν κάνει τη ζωή του δύσκολη, τότε ίσως υπήρχε κάποια πιθανότητα να αλλάξουν τα πράγματα. Φαίνεται όμως ότι τον πολύ κόσμο συγκεντρώνουν στις ημέρες μας οι ποδοσφαιρικές ομάδες, το ιερατείο και οι αριστεριστές (όσο δεν είναι στην εξουσία). 

Θα συμπληρώσω ότι όλοι αυτοί οι αριστεριστές, οι οποίοι κρατάνε πανώ και κόκκινες σημαίες, αλλάζουν ρότα και στρατόπεδο αν τύχει και καταλάβουν την εξουσία. Δεν έχω πάθει άλλωστε ακόμη αμνησία. Θυμάμαι πολύ καλά ότι πριν από τις εκλογές του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατούσε στις πορείες, στις διαμαρτυρίες και στα επεισόδια. Τώρα τι κάνει; Τις καταστέλλει με τον ίδιο τρόπο που άλλοτε κατηγορούσε, ενώ παράλληλα τις υποθάλπει προκειμένου να γαντζωθεί στην καρέκλα!

Μου έμεινε πάντως στο τέλος, για μια ακόμη φορά, η ίδια απορία. Γιατί οι αριστεριστές, οι αναρχικοί και οι μπαχαλάκηδες δεν τιμούν και τον θάνατο του 20χρονου Θάνου Αξαρλιάν που άφησε την τελευταία του πνοή από ρουκέτα της 17ης Νοέμβρη, στις 14 Ιουλίου 1992, ενώ περπατούσε αμέριμνος, χωρίς να πετά πέτρες και μολότωφ, στη διασταύρωση της Καραγιώργη Σερβίας με την οδό Βουλής;

Ιωσήφ Παπαδόπουλος