Rib and Sea
Πρόσωπα
Το μοναδικό ελληνικό βιβλιοπωλείο στη Ν. Υόρκη το έχει (είχε) Νιγηριανός!
Πηγή : USA.GreekReporter.com
Ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα στην Αστόρια είναι το ελληνικό βιβλιοπωλείο που ανήκει στον Sam Chekwas και ονομάζεται Seaburn. Το μοναδικό ελληνικό βιβλιοπωλείο στη Νέα Υόρκη! Το Seaburn εδρεύει στο Broadway (33-18) και προσφέρει μια ποικιλία από ελληνικά βιβλία. Τα θέματα που περιλαμβάνονται είναι: αρχαία λογοτεχνία και ιστορία, σύγχρονη λογοτεχνία, βιογραφίες, μελέτες, ακόμα και βιβλία τέχνης. Τα βιβλία είναι γραμμένα στα ελληνικά και αγγλικά.
Ο 48χρονος ιδιοκτήτης Sam Chekwas είναι Νιγηριανός αλλά αισθάνεται ΕΛΛΗΝΑΣ. Μιλάει άπταιστα ελληνικά. Ήταν φοιτητής στη Νιγηρία, όταν διάβασε την τραγωδία "Αντιγόνη" στα αγγλικά. Από τότε έγινε ένας μεγάλος υποστηρικτής του ελληνικού πνεύματος. Στη δεκαετία του 1980 ήρθε στην Ελλάδα για να μελετήσει και να μάθει την ελληνική γλώσσα. Σπούδασε στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο οδοντίατρος.
Βράβευση του καπετάν Βαγγέλη Στουραίτη από το Λιμ/χείο Θήρας.
Στον καπετάν Βαγγέλη Στουραΐτη, πλοίαρχο του ΕΒ/ΟΓ «ΠΡΕΒΕΛΗΣ», της ΑΝΕΚ LINES, απονεμήθηκε ένα ακόμα βραβείο, κατά την διάρκεια μίας σεμνής τελετής, που πραγματοποιήθηκε ανήμερα του Αγίου Νικολάου, στο Λιμεναρχείο Θήρας.
Αφορμή της τιμητικής αυτής διάκρισης του καπετάν Βαγγέλη η προσφορά του στην Ελληνική Ναυτιλία και η αγαστή συνεργασία του με την υπηρεσία του Λιμεναρχείου Θήρας. Την τιμητική πλακέτα στον καπετάν Στουραΐτη επέδωσε ο Λιμενάρχης Θήρας, Αντιπλοίαρχος Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοπλοΐας, κος Μάκης Βασαλάκης, παρουσία εκπροσώπων από το χώρο της ναυτιλίας, του Υπουργείου Ναυτιλίας και τοπικών φορέων.
Ο Μηνάς του Χαραλάμπη κατοικεί πια στη γειτονιά των αγγέλων.
Ο Μηνάς του Χαραλάμπη έφυγε ξαφνικά απ' την Κάσο και θα κατοικεί πια για πάντα στη γειτονιά των αγγέλων. Κανείς, ίσως, δεν θα γράψει έναν επικήδειο, κανείς δεν θα πει μια καλή κουβέντα για τον Μηνά του Χαραλάμπη. Γιατί ο Μηνάς ήταν για τους περισσότερους "ο τρελός του νησιού", ο "γραφικός", που τον απόπαιρναν και τον κορόϊδευαν. Αυτός όμως δεν ζητούσε τίποτε. Ένα τσιγάρο και μια καλή κουβέντα του ήταν αρκετά.
Θυμάμαι τα καλοκαίρια, που κατέβαινα απ' τον καταπέλτη του πλοίου, ο Μηνάς ήταν εκεί και με περίμενε. "Άργησες Σήφη", μου έλεγε, πλησιάζοντας και χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής του. Και συνέχιζε : "Να μου το πεις αν σε πειράξει κανείς. Ο Μηνάς είναι εδώ, μη φοβάσαι!". Του κτυπούσα στοργικά την πλάτη και του έλεγα ένα ευχαριστώ και δυο καλές κουβέντες. Αυτά ήταν αρκετά για να γίνει επιστήθιος φίλος μου.
Διασυρόμαστε σε όλο τον κόσμο, εξ αιτίας των δοσίλογων πολιτικών και των τοκογλύφων εταίρων. Η γλώσσα τους, δική μας. Ο πολιτισμός τους, δανεικός. Κι' εκεί που μας χρώσταγαν τον γάϊδαρο, ζητούν να πάρουν και τη σέλλα...
Ευτυχώς υπάρχουν κάποιες φωνές που υπενθυμίζουν την ιστορία και αποκαθιστούν τις ισορροπίες. Διαβάστε την σωστή μετάφραση του συγκλονιστικού ποιήματος του Γερμανού Νομπελίστα και διανοούμενου Γκύντερ Γκρας για την Ελλάδα, με τίτλο "η ντροπή της Ευρώπης", σε απαγγελία από τον ίδιο. Απλά συγκλονιστικό!
Ο ζωντανός θρύλος της ιστιοπλοίας Γιώργος Γκρίτσης μιλάει στο R.A.S.
Επιμέλεια κειμένου, συνέντευξης και βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Φωτο : Annemarie Biedermann.
Σκεφτόμουν πως αυτός ο γενειοφόρος άνδρας, που ξετύλιγε μπροστά μου το νήμα της ζωής του, έχει γίνει σημείο αναφοράς για πολλούς ιστιοπλόους, και όχι μόνο. Σκεφτόμουν πως είναι ο Έλληνας που έχει πραγματοποιήσει δύο φορές τον περίπλου του πλανήτη, με ξύλινα ιστιοπλοϊκά σκάφη, τα οποία διέθεταν μόνο μια μικρή εξωλέμβια σαν εφεδρικό μέσο πρόωσης, και το μήκος τους δεν υπερέβαινε τα επτάμισυ μέτρα, στην πρώτη περίπτωση, και τα 9 στη δεύτερη! Είναι ο άνθρωπος που έμαθε να στέκεται και να ταξιδεύει επάνω στα ιστιοπλοϊκά των γονιών του ενώ δεν είχε μάθει ακόμη καλά καλά να περπατάει στην ξηρά! Είναι ο ναυτικός που τόλμησε να διασχίσει δύο φορές τους πέντε ωκεανούς με μοναδική συντροφιά μια γυναίκα, την γερμανίδα Annemarie Biedermann, και μια... γάτα! Δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον 54χρονο σήμερα Γιώργο Γκρίτση, τον οποίον ομολογώ ότι είχα στο δημοσιογραφικό μου στόχαστρο από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Τότε που συναντηθήκαμε στο Ναυτικό Σαλόνι εκείνης της εποχής και ανταλλάξαμε δια ζώσης τις αλμυρές εμπειρίες μας. Με τα ιστιοπλοϊκά αυτός, με τις "σαμπρέλλες" εγώ. Δειλά, βεβαίως, και με τρακ στεκόμουν μπροστά του. Πώς να συγκρίνω τις δικές μου βόλτες των αρκετών έστω εκατοντάδων μιλίων με τους δικούς του θαλασσινούς υπερμαραθώνιους;