Rib and Sea

Ο Μηνάς του Χαραλάμπη έφυγε ξαφνικά απ' την Κάσο και θα κατοικεί πια για πάντα στη γειτονιά των αγγέλων. Κανείς, ίσως, δεν θα γράψει έναν επικήδειο, κανείς δεν θα πει μια καλή κουβέντα για τον Μηνά του Χαραλάμπη. Γιατί ο Μηνάς ήταν για τους περισσότερους "ο τρελός του νησιού", ο "γραφικός", που τον απόπαιρναν και τον κορόϊδευαν. Αυτός όμως δεν ζητούσε τίποτε. Ένα τσιγάρο και μια καλή κουβέντα του ήταν αρκετά.

Θυμάμαι τα καλοκαίρια, που κατέβαινα απ' τον καταπέλτη του πλοίου, ο Μηνάς ήταν εκεί και με περίμενε. "Άργησες Σήφη", μου έλεγε, πλησιάζοντας και χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής του. Και συνέχιζε : "Να μου το πεις αν σε πειράξει κανείς. Ο Μηνάς είναι εδώ, μη φοβάσαι!". Του κτυπούσα στοργικά την πλάτη και του έλεγα ένα ευχαριστώ και δυο καλές κουβέντες. Αυτά ήταν αρκετά για να γίνει επιστήθιος φίλος μου.

Θυμάμαι ακόμη, εκείνο το μεσημέρι του Οκτώβρη του 1994, τότε που η θεομηνία παρέσυρε τα πάντα στην Κάσο, πώς ο Μηνάς σημάδεψε για πάντα με την στάση του την παραμονή και την μετέπειτα πορεία μου στο ακριτικό νησί. Μόλις άκουσα για την θεομηνία αποφάσισα να φύγω αμέσως για την Κάσο, να βοηθήσω με όποιο τρόπο μπορώ.

Κατέβηκα απ' το πλοίο, κρατώντας στο ένα μου χέρι το ποδήλατο και στο άλλο τη βιντεοκάμερα. Ένα τσούρμο φανατικών θερμοκέφαλων οπαδών του τότε δημάρχου, με επικεφαλής τον ίδιο, κατευθύνθηκαν με απειλητικές διαθέσεις εναντίον μου με σκοπό να με βάλουν και πάλι με το ζόρι στο πλοίο ή να με πετάξουν στη θάλασσα! Είχαν ενοχληθεί επειδή τόλμησα να καταγγείλω τις παρανομίες και τις παραλείψεις του "ηγέτη" τους. Οι βρισιές και οι κλωτσιές έδιναν και έπαιρναν. Οι φίλοι μου και οι γνωστοί, που βρίσκονταν εκείνη την στιγμή στο ντόκο, εξαφανίστηκαν. Έμεινε ο δήμαρχος με την αγέλη των θερμοκέφαλων οπαδών του να συνεχίζουν να με σπρώχνουν, να με κλωτσούν, να με βρίζουν και να με απειλούν.

Και τότε, πλησίασε ο Μηνάς, με έπιασε απ' το μπράτσο και μου είπε : "Έλα Σήφη μου, μη φοβάσαι, πάμε...". Και τραβώντας με απ' το χέρι με οδήγησε στο δρομάκι πάνω απ' τη Μπούκα προς το αεροδρόμιο, με τελικό προορισμό τη γειτονιά μας πάνω απ' το Ιατρείο. Ήταν τότε που οι "λύκοι" αλυχτούσαν, οι "φίλοι" έφευγαν τρομαγμένοι αλλά ο "τρελο" Μηνάς έμεινε εκεί μαζί μου, για να με προστατεύσει και να μου δώσει κουράγιο...

Ο Μηνάς του Χαραλάμπη έφυγε ξαφνικά απ' την Κάσο και θα κατοικεί πια για πάντα στη γειτονιά των αγγέλων. Κανείς, ίσως, δεν θα γράψει έναν επικήδειο, κανείς δεν θα πει μια καλή κουβέντα για τον Μηνά του Χαραλάμπη. Γιατί ο Μηνάς ήταν για τους περισσότερους "ο τρελός του νησιού", ο "γραφικός", που τον απόπαιρναν και τον κορόϊδευαν. Αυτός όμως δεν ζητούσε τίποτε. Ένα τσιγάρο και μια καλή κουβέντα του ήταν αρκετά...

Α ρε Μηνά, θα μου κακοφανεί πολύ που δεν θα σε δω το καλοκαίρι στο νησί. Η Κάσος δεν θα είναι πια η ίδια χωρίς εσένα. Γιατί δεν είναι οι "επιφανείς", οι "μεγάλοι" και οι "γνωστικοί" που κάνουν τη διαφορά, αλλά οι αθώοι, οι αγνοί και οι αυθεντικοί όπως ήσουν εσύ.

Καλό σου ταξίδι Μηνά, καλό ταξίδι φίλε. Θα σε σκέφτομαι πάντα και θα είμαι καλά, μην ανησυχείς...

Ο φίλος σου Ιωσήφ.