Rib and Sea

Επιμέλεια : ΙωσήφΠαπαδόπουλος.

Ο Παύλος είναι ο γιος του καλού μου φίλου Ανδρέα Φουράκη. Τον κοιτούσα πριν από μερικές ημέρες, στην οκογενειακή τους επιχείρηση στα Χανιά, καθώς μου εξιστορούσε τις εμπειρίες που βίωσε σαν ένας από τους κωπηλάτες του "Μινώα", και μου ήταν δύσκολο να πιστέψω πως αυτό ήταν το παιδάκι που γνώρισα 25 χρόνια πριν. Ακούγοντάς τον να μου περιγράφει, μέρα την ημέρα, μίλι το μίλι, το ταξίδι των πρώτων δώδεκα ημερών από το Ενετικό λιμάνι των Χανίων μέχρι τα Κύθηρα, από όπου επέστρεψε στα Χανιά λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, είχα την εντύπωση πως ήμουν κι' εγώ εκεί. Δεν κατάφερα μάλιστα να κρατήσω στεγνά τα μάτια μου στο άκουσμα του επιλόγου του :

"Ανείπωτες ιστορίες που έχουν σχέση με τις ανθρώπινες επαφές. Τα κατασκευαστικά στοιχεία του σκάφους και τα στοιχεία του ταξιδιού έχουν καταγραφεί και διασωθεί. Αυτό που δεν έχει ειπωθεί ποτέ, και δεν έχει ίσως λόγο να ειπωθεί, γιατί είναι και ένα κοινό μυστικό μεταξύ μας, είναι οι ανθρώπινες σχέσεις που αναπτύχθηκαν σ' εκείνο το ταξίδι. Δεν θα ξεχάσω την έκπληξή μου, όταν κοιμηθήκαμε το πρώτο βράδυ στις Μένιες, άγνωστοι μεταξύ μας, και ξυπνήσαμε την άλλη μέρα, πιο νηφάλιοι μετά από τις θορυβώδεις τελετές απόπλου, το μεγάλο ταξίδι, την κούραση και το άγχος, από τον πρωϊνό ήλιο, αφού δεν υπήρχε καταφύγιο να προφυλαχθούμε, και άρχισα να βλέπω κεφάλια να ξεπροβάλλουν μέσα απ' την άμμο και τους θάμνους!

Πρόσωπα που, μεταξύ τους, είχαν εντελώς διαφορετικά φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά, σε τέτοιο βαθμό που μπήκα στον πειρασμό να τους καταγράψω με μια ερασιτεχνική κάμερα που είχα μαζί μου και να τους θέσω μια ερώτηση που με βασάνιζε εξ αρχής. Τόσο διαφορετικοί άνθρωποι για ποιο λόγο αποφάσισαν να συμμετάσχουν σε ένα τόσο δύσκολο και εκκεντρικό ταξίδι κωπηλατώντας σε ένα πλοίο σαν εθελοντές σκλάβοι! Δεν πήρα αυτές τις συνεντεύξεις για να τις διασώσω αλλά από ειλικρινή περιέργεια.

Ήταν λοιπόν ένα συνονθύλευμα ανθρώπων που το έκαναν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, όπως ήταν και οι ίδιοι διαφορετικοί. Βλέποντας τα πρόσωπά τους μπόρεσα να καταλάβω πως η συνύπαρξή τους σε ένα τέτοιο ταξίδι, και κάτω από εκείνες τις συνθήκες, είχε σίγουρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Δημιουργήθηκαν έρωτες, τσακωμοί, υπήρξαν μεγάλες ταλαιπωρίες, κούραση, αγανάκτηση, παράπονα για την διοίκηση και την οργάνωση αλλά, κατά κύριο λόγο, όλοι μαζί μοιραστήκαμε μια εμπειρία που μας είνα πολύ δύσκολο να διηγηθούμε και ακόμη πιο δύσκολο να ξεχάσουμε. Μας αδελφοποίησε όλη εκείνη η ιστορία, ακόμη και αν δεν συνεχίζουμε να βλεπόμαστε, καθώς είμαστε από διάφορα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού".

Ευχαριστούμε την "ΑΝΕΚ LINES" που μας ταξίδεψε στα Χανιά.