Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

"Να πας να δεις το σπίτι του Βασίλη Κλαδά στην Κοσκινού", μου είπε ο καλός φίλος Σπύρος Καπίτσας μόλις άκουσε ότι θα περάσουμε τα Χριστούγεννα στη Ρόδο. Και πήγα. Και εξεπλάγην, για άλλη μια φορά, με τους θησαυρούς που κρύβει η ελληνική περιφέρεια. Με την παράδοση που κάποιοι συντηρούν καταβάλλοντας χρήματα από το υστέρημά τους. Με μια Πολιτεία ανύπαρκτη, που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να χαρακτηρίζει ένα σπίτι παραδοσιακό και να αδιαφορεί, στη συνέχεια, για το κόστος επισκευής και συντήρησής του, ενώ απαγορεύει κάθε παρέμβαση του ιδιοκτήτη! Στενοχωρήθηκα, δε, γιατί οι παραδοσιακοί αυτοί θησαυροί διατηρούνται, κατά κανόνα, σαν μουσειακοί χώροι αφού η παραμονή σ' αυτά, ιδιαιτέρως κατά την διάρκεια του χειμώνα, είναι σχεδόν απαγορευτική λόγω της υγρασίας και της έλλειψης θερμαντικών σωμάτων.

Γεμάτοι οι τοίχοι του σπιτιού με πιάτα, κεντήματα και παλιές φωτογραφίες που κρατούν τις μνήμες ζωντανές. "Δεν πέφτουν όλα αυτά όταν επισκέπτεται την περιοχή ο Εγκέλαδος;", ρωτώ τον Βασίλη Κλαδά. "Ακούμε απλώς τον ήχο που κάνουν τα πιάτα καθώς κουνιούνται!", απαντά εκείνος χαμογελώντας.

Μου δείχνει την εικόνα της θείας του, που πέθανε όταν έκλεινε τα 100 χρόνια ζωής και ήταν αυτή που κέντησε όλα όσα ήταν κρεμασμένα στους τοίχους του σπιτιού. Η δική του φωτογραφία, σε ηλικία 20 ετών όταν υπηρετούσε στο Πολεμικό Ναυτικό, είναι κι' αυτή κρεμασμένη στον τοίχο. Δίπλα ένα ρολόϊ-έπιπλο του 1880, που θέλει επισκευή όπως ομολογεί ο Βασίλης.

Εκπλήσσομαι γιατί το πάτωμα του σαλονιού καλύπτεται από μαυρόασπρο βοτσαλωτό, που σχηματίζει διάφορα σχέδια, ενώ παρατηρώ ότι κι' εδώ, όπως στην Κάρπαθο και στην Κάσο, υπάρχει ο "σοφάς". Το υπερυψωμένο κρεββάτι που φιλοξενούσε τα μέλη της οικογένειας. Ο Βασίλης μου εξηγεί ότι στον συγκεκριμένο σοφά μια μεγάλη κουρτίνα, που δεν άφηνε περιθώρια στα αδιάκριτα βλέμματα, απομόνωνε το ζευγάρι την πρώτη νύχτα του γάμου!