Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Αν δει κανείς τη Βασιλική Βούτζαλη, ντυμένη με την λευκή φόρμα της νοσηλεύτριας, είναι αδύνατον να πιστέψει ότι αυτή η λεπτή, μικροκαμωμένη κοπέλλα που δίνεται ολόψυχα στα μικρά παιδιά που νοσηλεύονται στη μονάδα εντατικής θεραπείας του "ΙΑΣΩ Παίδων", έχει συμμετάσχει σε αγώνες ποδηλασίας μήκους χιλιάδων χιλομέτρων! Όχι χιλιάδων χιλιομέτρων στο σύνολο των αγώνων στους οποίους έχει συμμετάσχει, αλλά σε κάθε έναν από τους μεγάλους διεθνείς  αγώνες ποδηλασίας στους οποίους έχει λάβει μέρος! Τι εννοώ; Πώς θα σας φαινόταν π.χ. αν σας έλεγα ότι η Βασιλική διασχίζει με το ποδήλατό της ηπείρους; Πώς θα σας φαινόταν αν σας έλεγα ότι έχει λάβει μέρος στον αγώνα των 3.500 περ. χιλιομέτρων που χωρίζει το Λονδίνο από την Κων/πολη; Πώς θα σας φαινόταν αν σας έλεγα ότι έχει τρέξει στον αγώνα "Indian-Pacific", δηλαδή από την δυτική ακτή της Αυστραλίας μέχρι την ανατολική, καλύπτοντας μια συνολική απόσταση 5.500 περ. χιλιομέτρων;

Γνώρισα τη Βασιλική στον πρόσφατο ποδηλατικό αγώνα που διεξήχθη στο κέντρο των Αθηνών http://www.ribandsea.com/news/2996-1st-athens-criterium-international-bicycle-challenge  Μόλις ο Νίκος Καραγιαννίδης μου είπε ότι η Βασιλική διέσχισε, στις αρχές αυτού του έτους, την Αυστραλία, από τη μία της άκρη μέχρι την άλλη, της ζήτησα να μου δώσει μια συνέντευξη.

Δώσαμε λοιπόν ραντεβού για την επόμενη Δευτέρα το απόγευμα, στον απόηχο του αγώνα αντοχής της Κυριακής 14 Μαίου που πραγματοποιήθηκε στο Κατσιμίδι της Πάρνηθας, και στον οποίον η Βασιλική έλαβε μέρος και τερμάτισε τρίτη στην κατηγορία της http://www.ribandsea.com/news/3007-podilatikos-agonas-antoxis-sto-katsimidi-14-maiou-2017

Συναντηθήκαμε τελικώς στη μαρίνα Καλαμακίου, όπου εγώ έφθασα με το "παπί" και η Βασιλική, με τι άλλο; με το ποδήλατο! 64 χιλιόμετρα στον αγώνα της Κυριακής, άλλα 10 χιλιόμετρα να πάει και να επιστρέψει από το Κατσιμίδι, άλλα 50 χιλιόμετρα το ίδιο απόγευμα, προπονώντας με ένα δίσελλο ποδήλατο (tandem) μια τυφλή παραολυμπιονίκη, και άλλα ποιος ξέρει πόσα χιλιόμετρα για να έρθει στο ραντεβού μας και να επιστρέψει το βράδυ στο σπίτι της στο Περιστέρι! Και όλα αυτά τα κάνει η μικροκαμωμένη αυτή κοπέλλα να φαίνονται τόσο εύκολα και απλά!

Ομολογώ ότι ήταν η δεύτερη φορά που έκλαψα χθες κατά την διάρκεια μιας συνέντευξης. Η πρώτη ήταν το 2005, στη συζήτηση που είχα με τον αξέχαστο παππά Νικόλα των Ψαρών. Η δεύτερη ήταν χθες, στη συζήτηση που είχα με την Βασιλική. Και πώς να μη συγκινηθεί κανείς ακούγοντας όσα διηγείται με τον ξεχωριστό της τρόπο η Βασιλική; Για τον τρόπο με τον οποίο την υποδέχθηκαν στην Αυστραλία, για τις τραυματικές εμπειρίες που βίωσε με τον τραυματισμένο αυχένα της και, κυρίως, για τις στιγμές που βιώνει καθημερινώς στη μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου στο οποίο εργάζεται.

"Ήταν ένα εγχειρισμένο παιδάκι τριών ετών", διηγείται η Βασιλική, "το οποίο είχε εγχειριστεί στο κεφάλι. Πονούσε και έκλαιγε συνεχώς. Το ρώτησα αν θέλει να του δώσω το ένα, αν θέλει να του δώσω το άλλο, αλλά απαντούσε συνεχώς αρνητικά. Τι θέλεις να σου δώσω για να σταματήσεις να κλαίς; το ρώτησα. Μια αγκαλίτσα, μου απάντησε! Το πήρα αγκαλιά και εκείνο σταμάτησε να κλαίει! Μείναμε εκεί αγκαλιασμένοι για κάμποση ώρα, ενώ ο συνάδελφός μου μας κοιτούσε αποσβολωμένος".

Το ποδήλατο είναι για την Βασιλική ο δικός της τρόπος ζωής, πέρα από τη δουλειά της ως νοσηλεύτρια. "Το ποδήλατο με ξεκουράζει", λέει η Βασιλική. "Βρίσκω σ' αυτό τη γαλήνη και την αυτοσυγκέντρωση που χρειάζομαι. Είναι οι καλοκαιρινές διακοπές μου, η διασκέδασή μου, η παρέα μου. Αναρωτήθηκα, πολλές φορές, με την ευκαιρία που μου δίνει η συναναστροφή μου με τυφλούς ποδηλάτες, πώς είναι δυνατόν άνθρωποι οι οποίοι στερούνται σωματικών προσόντων ή ακόμη και της όρασης, να μπορούν να συμμετέχουν σε Ολυμπιάδες, ενώ άνθρωποι που είναι αρτιμελείς μένουν άπρακτοι. Αυτή η σκέψη με κινητοποιεί και μου δίνει το κίνητρο να βάζω στόχους και να προσπαθώ να τους φθάσω. Όπως βλέπεις στον σκελετό του ποδηλάτου μου υπάρχει η λέξη "believe" (πιστεύω) και η εικόνα ενός περιστεριού. Το ίδιο είναι χαραγμένο και επάνω στο σώμα μου σε μορφή τατουάζ. Πιστεύεις ότι μπορείς να πετάξεις; Πετάς!".

Δεν έχει νόημα να γράψω περισσότερα για την προικισμένη, ψυχικά και σωματικά, αυτή κοπέλλα που κατάφερε να γεμίσει τα μάτια μου με δάκρυα συγκίνησης. Απολαύστε την συζήτηση που είχα μαζί της.