Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Την ώρα που φθάναμε στα Μανδράκια της Μήλου, θυμήθηκα όσα μου είχε πει στο τηλέφωνο ο φίλος μου ο Δημήτρης απ' τον Βόλο. "Αν πας στα Μανδράκια, βρες τον Στέλιο τον "Μπίζη" και μίλησε μαζί του. Αξίζει τον κόπο. Θα εκπλαγείς. Ο παππούς είναι άπαιχτος!".

Αναρωτήθηκα τι να σημαίνει το παρατσούκλι "Μπίζης", μιας και το επώνυμο του κυρ Στέλιου είναι Καμακάρης. Να δεις που θα προέρχεται από το αγγλικό "busy" (πολυάσχολος, απασχολημένος), σκέφτηκα. Θα καταπιάνεται μάλλον με πολλά ο κυρ Στέλιος και κάποιος αγγλομαθής του κόλλησε το "Μπίζης". Δεν ήταν όμως έτσι, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως ο ογδοντάχρονος λαϊκός φιλόσοφος των Μανδρακίων δεν καταπιάνεται με πολλά. Μεταξύ των άλλων, βάφει ολόκληρο τον οικισμό, "για να μην μας παρεξηγήσουν οι ξένοι", όπως λέει ο ίδιος, επιδιορθώνει κινητήρες και τρέχει όπου τον έχουν ανάγκη.

Τον αναζήτησα στο σπίτι του, που είναι δίπλα ακριβώς στην εκκλησία του Άϊ Νικόλα, σωστό φανάρι στο πέλαγος. Η πόρτα ήταν ανοικτή, αλλά ο ίδιος ήταν στο "σύρμα". Κι' εκεί, αγναντεύοντας το γραφικό αλιευτικό καταφύγιο, πιάσαμε μια συζήτηση που έμελλε να πάει πολύ μακριά. Πώς είναι αλήθεια να συζητάς με έναν ογδοντάχρονο που έχει φάει τη ζωή με το κουτάλι και το πρόσωπό του είναι σκαμμένο από τον ήλιο και τη θάλασσα;

Μου μίλησε για την αγαπημένη του γυναίκα, που ταξίδευε μαζί του στη θάλασσα και όταν την έχασε, πριν από εφτά χρόνια, η ζωή του σταμάτησε. "Από τότε που πέθανε η αγαπημένη μου, κοπήκαν τα φτερά μου. Πετούσαμε στα σύννεφα, στη γη παραπατούμε! Ό,τι έκανα το έκανα για να είναι εκείνη ευχαριστημένη! Όταν έχασε ο γιος μας τα νεφρά του, του έδωσα εγώ το ένα από τα δικά μου. Για να είμαι όμως ελικρινής, δεν το έκανα για εκείνον, αλλά για να μη δώσει η αγαπημένη μου το δικό της! Οι μανάδες δείχνουν πάντα μια ιδιαίτερη αγάπη για τους γιους και αυτό δεν είναι καλό!".

Μου μίλησε για τους σημερινούς θαλασσινούς "που τους πηγαίνει ο Άϊ Νικόλας, αφού οι ίδιοι είναι άναυτοι!".

Μου μίλησε για τους κακομαθημένους σύγχρονους Έλληνες. "Ο Έλληνας, τα τελευταία χρόνια, είχε μεγάλες ιδέες για τον εαυτό του. Πολύ μεγάλες! Και ρωτώ. Αφού είχαμε μεγάλες ιδέες πώς πέσαμε, μπαμ και κάτω, και τα φτύσαμε αμέσως;".

Μου μίλησε για τα ταξίδια του έξω απ' το νησί του. "Την Ελλάδα την ξέρω ολόκληρη απ' τη θάλασσα. Τις μεγάλες στεριές τις ξέρω μόνο απ' τα μπουζούκια!".

Τον ρώτησα για το ύψος της σύνταξής του. "800 ευρώ μου δίνουν και πολλά είναι!", ήταν η αποστομωτική του απάντηση, την οποία έσπευσε αμέσως να εξηγήσει. "Αν υπολογίσεις πόσα έδωσα για ασφαλιστικές εισφορές, τα πήρα γρήγορα πίσω και με το παραπάνω! Ρώτησε μια ασφαλιστική εταιρεία πόσα πρέπει να πληρώσεις για να σου δώσει 3.000 ευρώ σύνταξη για τριάντα χρόνια, συν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, και θα καταλάβεις!".

Μου μίλησε ακόμη για τον Τσοβόλα, που τα έδωσε όλα, για τους Έλληνες που ξεχνούν εύκολα και τα θέλουν συγχρόνως όλα! "Η φτώχεια είναι τώρα, δεν ήταν όταν εγώ ήμουν νέος που δεν υπήρχε τίποτε στην αγορά!".

"Είναι μαρτύριο για μένα το καλοκαίρι!", λέει ο κυρ Στέλιος την ώρα που με αποχαιρετά. "Πολλοί οι άνθρωποι στο χωριό το καλοκαίρι, αλλά εγώ νοιώθω μόνος! Όχι ότι δεν πάω γυρεύοντας, ομολογώ. Ψάχνω όμως τους Ανθρώπους και επειδή είμαι τρελάρας όταν βλέπω τα άνοστα θυμώνω και δημιουργώ προβλήματα!".  

Δείτε όμως το βίντεο και ακούστε ολόκληρη την συζήτηση που είχα με τον Στέλιο Μπίζι. Τον ογδοντάχρονο λαϊκό φιλόσοφο που κοσμεί με την παρουσία του τα Μανδράκια της Μήλου.

Ευχαριστούμε την "ANEK LINES" που μας έδωσε την ευκαιρία να ταξιδεύσουμε στη Μήλο.