Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Είχα εντοπίσει, εντελώς τυχαία, τον σατιρικό, αιχμηρό, ενίοτε αθυρόστομο αλλά, συγχρόνως, δίκαιο γραπτό του λόγο στο "makpress.gr". Άρχισα λοιπόν να ανακυκλώνω τα άρθρα του στο διαδικτυακό περιοδικό μου. Επειδή όμως ήθελα μια πιο άμεση επαφή μαζί του, ανακάλυψα το τηλέφωνό του και του ζήτησα να στέλνει και σε μένα αυτά που γράφει, ώστε να μην ξενερώνω υποχρεούμενος να ανεβάζω κάθε φορά την "πηγή", νοιώθοντας μονίμως ως ο φτωχός συγγενής. Θεώρησα, δηλαδή, πως ήταν καιρός το "Rib and Sea" να έχει και έναν μόνιμο συνεργάτη (αμισθί, βεβαίως, καθώς ούτε ο εκδότης του αμείβεται εν καιρώ πολέμου και πενιχρής σύνταξης) και να μην περιορίζεται μόνο σε ανακυκλώσεις άρθρων που δημοσιεύονται σε άλλους ιστότοπους.

Ο λόγος για τον δικηγόρο και συγγραφέα Σωτήρη Καλαμίτση, ο οποίος δέχθηκε ευχαρίστως την πρότασή μου. Άρχισαν λοιπόν, έκτοτε, τα άρθρα του να δημοσιεύονται, και στο "Rib and Sea", πρωτογενώς και ουχί εξ αντανακλάσεως. Δεν μπορούσα βεβαίως τότε να φανταστώ ότι ο κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτερός μου δικηγόρος θα ήταν τόσο παραγωγικός, σε σημείο που να "ευνουχίσει" τον ίδιο τον εκδότη ο οποίος, ελλείψει άλλου αρθρογράφου, μονοπωλούσε σχεδόν μέχρι τότε την ύλη του περιοδικού! Αποτέλεσμα; Ο Καλαμίτσης γράφει έκτοτε, σε καθημερινή σχεδόν βάση, άρθρα, απαλλάσσοντάς με από την ανάγκη να γράφω μόνο εγώ, αναδεικνυομένος συγχρόνως ως ο δικαστικός, θα έλεγα, ανταποκριτής του "Rib and Sea"!

Από την άλλη, λόγω και των δωρεάν εισιτηρίων που μου παρέχουν οι ναυτιλιακές εταιρείες που διαφημίζονται στα sites μου, άρχισα να αφιερώνω περισσότερο χρόνο στην ψυχική μου ισορροπία (διότι, ως γνωστόν, όταν ασχολείσαι με τα πίτουρα σε τρώνε οι κότες) κάνοντας αυτό που αγαπώ όσο και το γράψιμο. Ταξίδια στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, με προτίμηση τα μικρά και ξεχασμένα νησιά του.

Κάθε φορά που ξυπνούσα λοιπόν στην Ανάφη, στη Νίσυρο, στη Σαμοθράκη, στη Γαύδο, στη Φολέγανδρο, στην Τήλο, στη Σίκινο ή στα Κύθηρα και σερφάριζα για να ενημερωθώ στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση, τσουπ, να και ένα νέο άρθρο του Καλαμίτση! Το οποίο, μεταξύ μας, δημοσίευα αμέσως, εκείνη τη στιγμή, μπας και με προλάβει το "makpress.gr"! Και όχι μόνο γι' αυτό, βεβαίως. Τα άρθρα του Σωτήρη με αγγίζουν ιδιαιτέρως, όπως πιστεύω αγγίζουν και όλους τους σκεπτόμενους αναγνώστες αυτού του ταπεινού, πλην ελεύθερου, διαδικτυακού περιοδικού. Και με αγγίζουν γιατί, ενώ είναι αιχμηρά, είναι συγχρόνως δίκαια και τεκμηριωμένα. Ενώ σε αφοπλίζει η δικηγορίστικη γλώσσα και τεκμηρίωση, την ίδια στιγμή ο τρόπος γραφής, ακόμη και η αναγκαία κάποιες στιγμές αθυροστομία του, σε κάνει να γελάς μέχρι δακρύων! Πολλές φορές, ακόμη, τα άρθρα του Καλαμίτση με προβλημάτισαν και με προκάλεσαν να σχολιάσω, να απαντήσω, ακόμη και να αντιπαρατεθώ με τον συγγραφέα, ενώ κατά βάσιν συμφωνώ απολύτως μαζί του!

Η στιγμή της ζωντανής, περί ανέμων και υδάτων, συζήτησής μας ήλθε τελικώς προχθές, μετά από μια μακρά περίοδο δικού μου στενού μαρκαρίσματος. Το απέφευγε μάλλον επιμελώς ο αιχμηρός, πλην σεμνός,  δικηγόρος και συγγραφέας, ο οποίος για πρώτη φορά, όπως ομολόγησε, έδωσε συνέντευξη on camera.

Όσο για την συζήτησή μας, αυτή περιεστράφη πράγματι γύρω από "ανέμους" και "ύδατα". Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, δεδομένου ότι ο λόγος του Σωτήρη Καλαμίτση είναι χειμαρρώδης. Γιατί ο λόγος του δεν μπαίνει σε καλούπια, πολύ περισσότερο στα δικά μου, που έμαθα και συνήθισα να ασκώ ελεύθερη δημοσιογραφία ακούγοντας τον καλεσμένο μου, χωρίς να σκεπάζω τη φωνή του με άναρθρες κραυγές και ανοησίες. Γιατί ο Καλαμίτσης έχει έμπνευση, γνώσεις και δεν μασάει τα λόγια του. Γιατί όλα αυτά αρέσουν και σε μένα, αφού θεωρώ ότι είμαστε. λίγο πολύ, φτιαγμένοι απ' το ίδιο υλικό.

Τον ρώτησα πώς καταφέρνει να γράφει κάθε μέρα, σχεδόν, ένα άρθρο και μου απάντησε : "τα ερεθίσματα είναι καθημερινά και μου δίνουν έμπνευση, ενώ το γράψιμο είναι για μένα ένα είδος ψυχοθεραπείας γιατί έτσι εκτονώνομαι!".

Τον ρώτησα αν διακρίνει κάποια έξοδο διαφυγής από την σημερινή δραματική κατάσταση και επανέλαβε αυτό που, μονότονα σχεδόν, τονίζει σε κάθε άρθρο του. "Αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτε! Βλέπεις ότι από την απελευθέρωση, εντός εισαγωγικών, μέχρι σήμερα, είμαστε υποτελείς. Βλέπεις ότι κυβερνούν άνθρωποι οι οποίοι έκαναν κάποτε μια κουτσουκέλα και έδωσαν γην και ύδωρ".

Τον ρώτησα ποια είναι η γνώμη του για τη Δεξιά, την Αριστερά και τα άλλα κόμματα και μου απάντησε ότι "δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές, γιατί το μόνο που ενδιαφέρει πια αυτούς που εμπλέκονται στην πολιτική είναι η καρέκλα και το βόλεμα ημετέρων", και συνέχισε: "Άκουσα προχθές τον Λεβέντη να λέει πως συζήτησε με τον γερμανό πρέσβη, ο οποίος του είπε να βάλει πλάτη στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ο Λεβέντης του απάντησε λοιπόν ότι αν βάλει πλάτη θα διαλυθεί το κόμμα του! Αυτό το οποίο θα έπρεπε να πιάσει αμέσως ένας δημοσιογράφος και να το αναλύσει είναι : α) τι δουλειά έχεις κύριε Λεβέντη να συζητάς με τον γερμανό πρέσβη, β) τι δουλειά έχει να σου λέει ο γερμανός πρέσβης να στηρίξεις εσύ τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και όχι ο Καμμένος και γ) βάζεις το κόμμα πάνω απ' όλα εσύ, που λες ότι ενδιαφέρεσαι για την πατρίδα;".

Μέσω των άρθρων του ο Σωτήρης Καλαμίτσης ασκεί μια τέτοια κριτική αντιπολίτευση στην παρούσα κυβέρνηση, που θα ζήλευε σίγουρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης! Όταν δε τον ρώτησα τι θα γίνει αν αύριο προκηρυχθούν εκλογές και βγει ο Μητσοτάκης, ο Σωτήρης Καλαμίτσης απάντησε με τον πλέον φυσικό τρόπο : "Τίποτε! Μια απ' τα ίδια!".

Τον ρώτησα κάποια στιγμή αν θα ασκούσε αντιπολιτευτική αρθρογραφία και για τα άλλα κόμματα εξουσίας και μου απάντησε : "Το ίδιο έκανα και πριν. Τότε αποκαλούσα τους κυβερνώντες γερμανοτσολιάδες! Σήμερα τους αποκαλώ γερμανοτσογλάνια!".

Μου εκμυστηρεύτηκε την απορία του, πώς είναι δυνατόν να χηρεύει επί 48 ημέρες η θέση του Προέδρου του Αρείου Πάγου μετά την αποχώρηση της Θάνου, λέγοντας πως κάτι τέτοιο είναι εντελώς ασυνήθιστο και δεν έχει προηγούμενο! "Μα τέσσερις αντιπρόεδροι υπάρχουν, κανένας δεν είναι κατάλληλος;", τόνισε χαρακτηριστικά, και συνέχισε : "οδηγούμαι αναγκαστικά στη σκέψη πως δεν βρίσκουν κάποιον βολικό να βάλουν σ' αυτή τη θέση ώστε να τους κάνει τη δουλειά!".

Μου μίλησε ακόμη για την Παιδεία και το κολλέγιο στο οποίο φοίτησε, τον αείμνηστο πρώτο του εξάδελφο, τον Γιάννη Καλαμίτση, που ήταν ένας ταλαντούχος ραδιοφωνικός παραγωγός, τον Σώρρα, που δεν έχει μία, τον Κοσκωτά που είχε πολλά, αλλά ήταν κλεμμένα, τον Βαγγέλη Γούτο, τον Συνταγματολόγο Γιώργο Κασιμάτη, τον εισαγγελέα Πεπόνη, τον Ιφικράτη Αμυρά, τον Πάνο Καμμένο και πολλούς άλλους, αφήνοντάς μου στο τέλος την ίδια πικρή γεύση που αφήνουν τα άρθρα του για την πολιτική ζωή και τους πωλητικούς, όπως χαρακτηριστικά τους αναφέρει στα κείμενά του.

Αποχωρώντας απ' το γραφείο του Σωτήρη Καλαμίτση, σκέφτηκα πως είναι ιδιαίτερη χαρά, τύχη και τιμή για μένα που αρθρογραφεί στο διαδικτυακό περιοδικό μου. Του εύχομαι να είναι πάντα καλά και να συνεχίσει να αρθρογραφεί προς τέρψιν και ψυχοθεραπείαν όλων ημών, του ιδίου συμπεριλαμβανομένου.

Υ.Γ. Μου έμεινε μόνο μια απορία, την οποία παρέλειψα να του ζητήσω να μου εξηγήσει. Είπε ότι το site "taxalia.blogspot.gr", το οποίο ανήκε σ' αυτούς που δημιούργησαν στη συνέχεια το "makpress.gr", πουλήθηκε κάποια στιγμή στον Μαρινάκη. Γιατί, άραγε, να έχει τόση πρεμούρα ο Μαρινάκης με το διαδίκτυο και για ποιο λόγο θέλησε να αγοράσει το "taxalia.blogspot.gr";