Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Όταν ζήτησα από τον Γιώργο Ελιά να μου υποδείξει κάποιον ηλικιωμένο κάτοικο της Λήμνου που να τα έχει τετρακόσια, να θυμάται τα παλιά και να  μπορεί να τα περιγράψει, εκείνος μου συνέστησε να συναντήσω και να μιλήσω με τον κ. Νίκο Μπλια. Έναν ενενηντάχρονο αυτοκινητιστή που θα μου εξιστορούσε πώς ξεκίνησε στη Λήμνο το πρώτο λεωφορείο τη δεκαετία του 1920!

Είναι αλήθεια ότι τόσο εγώ όσο και ο "καλεσμένος" μου είχαμε τις επιφυλάξεις μας για το αποτέλεσμα της συνέντευξης. Εγώ φοβόμουν ότι μπορεί να έφερνα σε δύσκολη θέση έναν ηλικιωμένο άνθρωπο 90 ετών ζητώντας του να μου εξιστορήσει λεπτομέρειες των πρώτων νεανικών του χρόνων, εκείνος δε ότι δεν θα μπορούσε να μιλήσει μπροστά σε κάμερα. Διαψευστήκαμε και οι δύο!

Ήταν τόσος ο οίστρος του κ. Νίκου και θυμόταν τόσο καλά και με τόσες λεπτομέρειες εκείνα τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του ενασχόλησης με τα λεωφορεία και τα αγοραία ταξί, τόση η ανάγκη του να μιλήσει για τη στιγμή που πήρε για πρώτη φορά τιμόνι στα χέρια του, ενώ δεν είχε ακόμη δίπλωμα οδήγησης, τόση η λάμψη του προσώπου του καθώς διηγείτο τα πρώτα εκείνα χρόνια που το λεωφορείο σκαρφάλωνε στους κακοτράχαλους δρόμους της Λήμνου, ώστε και την κάμερα που τον σημάδευε αγνόησε, και το τρακ της πρώτης τηλεοπτικής του συνέντευξης ξεπέρασε!

Θαυμάζω ανέκαθεν τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας που έχουν κάτι να πουν πέρα απ' τις τετριμμένες συζητήσεις του καφενείου, οι οποίες συνήθως περιστρέφονται γύρω απ' την πενιχρή σύνταξη και τους προδότες πολιτικούς. Και ο κ. Νίκος Μπλιας, στο τέλος της ένατης δεκαετίας της έντονης ζωής του, ήταν μια όαση στην έρημο που βιώνω ζώντας στο βρωμερόν άστυ των Αθηνών. Κατέληξα τελικώς στο συμπέρασμα πως αυτός είναι ίσως ο κύριος λόγος που θέλω να φεύγω, να ταξιδεύω συνεχώς σε μια διαρκή αναζήτηση νέων ειδήσεων και εμπειριών που βγαίνουν απ' τα χείλη συμπατριωτών μας που γεννήθηκαν στις αρχές του περασμένου αιώνα.

Αποχαιρετώντας τον εκπληκτικό κ. Νίκο Μπλια τον άκουσα να μου λέει, καθώς με συνόδευε μέχρι την έξοδο του σπιτιού του. "Την επόμενη φορά που θα έρθεις στη Λήμνο θα σου μιλήσω για τη στρατιωτική μου θητεία. Και έχω πολλά να σου πω...".