Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο Σάββας Καλεντερίδης είναι, κατ' αρχάς, ένα προβεβλημένο, αλλά συγχρόνως προσβάσιμο δημόσιο πρόσωπο, που δεν διστάζει ούτε να θυμώσει ούτε να γελάσει ούτε να ωραιοποιήσει ή να συγκαλύψει τα πράγματα. Τον συνάντησα χθες το απόγευμα στο βιβλιοπωλείο "Ινφογνώμων", στο Σύνταγμα, την ώρα που όλοι οι γύρω δρόμοι είχαν αποκλειστεί από δυνάμεις των ΜΑΤ εν όψει της καθιερωμένης πια πορείας για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου.  

Μιλήσαμε επί μία περίπου ώρα, σαν να γνωριζόμασταν από παλιά, ξεκινώντας από τα παιδικά και νεανικά του χρόνια στο χωριό Βέργη Σερρών. Μιλήσαμε για τα όνειρά του, την επαγγελματική πορεία που είχε στο μυαλό του να ακολουθήσει και την μετέπειτα απόφασή του να γίνει στρατιωτικός.

Είναι αλήθεια ότι το κυρίως θέμα για το οποίο ήθελα να συζητήσω μαζί του και να ακούσω τη γνώμη του ήταν η απόφαση της κυβέρνησης να παραχωρήσει τη Μακεδονία στους Σκοπιανούς, γιατί περί αυτού ακριβώς πρόκειται, να κούσω τη γνώμη του για τις πορείες των μαθητών, οι οποίες κάποιοι ανεγκέφαλοι θεώρησαν πως υποκινούνται από φασιστικά στοιχεία, για τις επικείμενες γεωτρήσεις στο Αιγαίο, την εχθρική στάση των Τούρκων, αλλά και να σχολιάσει τις απόψεις του γιου του Σταύρου για τους τρόπους με τους οποίους πιστεύει ότι είναι δυνατόν να ανατραπεί αυτό το άθλιο πολιτικό κατεστημένο που έχει οδηγήσει τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο.

Η κουβέντα μας όμως επεκτάθηκε και στα σκοτεινά εκείνα χρόνια της κυβέρνησης Σημίτη, όταν γκριζοποιήθηκαν τα Ίμια και παραδόθηκε ο ηγέτης των Κούρδων στους Τούρκους διώκτες του. Αρκούσε και μόνο να βγει το όνομα του Οτζαλάν από τα χείλη του συνομιλητή μου για να υποκύψω στον πειρασμό να αναφερθώ σ' εκείνη τη σκοτεινή πολιτική περίοδο και να θελήσω να μάθω τα πράγματα από πρώτο χέρι.