Κάμερα - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όταν είδα μπροστά στα μάτια μου τον 14χρονο Γιώργο Μωϋσάκη να φτιάχνει στον ξυλότορνο μια σβούρα, και λίγο αργότερα να κάνει βόλτα με το ξύλινο ποδήλατο που ο ίδιος επινόησε και κατασκεύασε, σκέφτηκα πως αυτή η χώρα είναι γραφτό της να επιβιώσει και να μεγαλουργήσει!
Ο Γιώργος είναι ένας λιγομίλητος και ντροπαλός έφηβος που δεν σπαταλά τον χρόνο του στην κύλιση της οθόνης του τηλεφώνου του, ενώ η κύρια επαφή του με το διαδίκτυο είναι η αναζήτηση τεχνικών μεθόδων για να φτιάξει αυτά που έχει ονειρευτεί.
Τον βλέπω, ελλείψει μεταλλικού, να φτιάχνει ο ίδιος με ξύλο το τσοκ που χρειάζεται ο τόρνος του για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις δικές του απαιτήσεις! Και βλέπω επίσης τον πατέρα του Δημήτρη, ενώ έχει προφανώς τη δυνατότητα να του αγοράσει το τσοκ που χρειάζεται, να μην το κάνει, γιατί θέλει (προφανώς) να τον αγοράσει ο Γιώργος με δικά του χρήματα και να τον εκτιμήσει!
Και ο Γιώργος προχωρεί ακάθεκτος προς τους στόχους του. Ξύλινα μπολ και κηροπήγια, σβούρες, ξύλινες βάσεις σκοποβολής, ξύλινα ποδήλατα ακόμη και πολύπλοκα ξύλινα κουφώματα με ανάκλιση!
Εντυπωσιάζομαι όταν ακούω τα σχέδιά του για το άμεσο μέλλον. Να δημιουργήσει τη δική του γραμμή παραγωγής ώστε να μπορεί να παράγει περισσότερα ξύλινα ποδήλατα και να τα διαθέτει στην αγορά!