Rib and Sea

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Έντονη η συναισθηματική μου φόρτιση καθώς ακολουθούσα με το παπί το αγροτικό του Μανώλη Νικολάκη και της συζύγου του Ελένης στον κακοτράχαλο δρόμο που οδηγεί στο μιτάτο της οικογένειας. Εκεί όπου πριν από μερικά χρόνια συνάντησα τον αξέχαστο Γιώργο Νικολάκη-Λιόντα και την ακούραστη σύζυγό του Μαρούκλα και τον άκουσα να απαγγέλλει αυτοσχέδιες μαντινάδες την ίδια ώρα που ανακάτευε το γάλα στο μεγάλο καζάνι για να βγει η υπέροχη Κασιώτικη σιτάκα.

Καπετάνιος στα καράβια ο γιος του κυρ Γιώργη Μανώλης, δεμένος ωστόσο άρρηκτα με τη ζωή του κτηνοτρόφου που έχει βιώσει από τα παιδικά του χρόνια. Δεν βλέπει τη στιγμή να ξεμπαρκάρει κάθε χρόνο για να έρθει στην Κάσο και να ασχοληθεί με τα ζώα, την τυροκομεία και την υπέροχη σιτάκα. "Από ανάγκη πήγα στη θάλασσα", λέει ο Μανώλης. "Εγώ είμαι βοσκός. Το μυαλό και η καρδιά μου είναι στην Κάσο!".

Μαντιναδόρος κι' αυτός, που κληρονόμησε θαρρείς το ταλέντο απ' τον πατέρα του, δεν άργησε να σκαρώσει μια μαντινάδα, σε ένα απ' τα διαλείμματα που ανέλαβε το ανακάτωμα του γάλακτος η Ελένη, και να μου την αφιερώσει.

Όσο για την Ελένη, τι να πει κανείς γι' αυτή την κοπέλα που πήρε  παρακαταθήκη απ' τους γονείς της, τον αξέχαστο Δημήτρη Διακάκη και τη μητέρα της Ειρήνη, την αντοχή, την καλοσύνη και τον ντροπαλό χαρακτήρα.