Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Το Σαββατοκύριακο 9 και 10 Σεπτεμβρίου 2017 επέλεξε η "Ποδηλατική Ένωση Παλαιμάχων Αθλητών" για να διοργανώσει ένα διήμερο ποδηλατικής δράσης στον ευρύτερο χώρο της Χαλκίδας. Αρωγός ο Δήμος της ομώνυμης πόλης. Το Σάββατο έγινε η χρονομέτρηση των αθλητών και την Κυριακή 135 ποδηλάτες, από όλα τα σημεία της χώρας, έλαβαν μέρος στον γύρο της Χαλκίδας. Μια συνολική απόσταση 80 χιλιομέτρων την οποίαν ο αθλητής της Καλαμάτας Δημήτρης Δημητρακόπουλος, που έκοψε πρώτος το νήμα του τερματισμού, ολοκλήρωσε σε 2 ώρες και 23 λεπτά.

Δυστυχώς το εγχείρημα της βιντεοσκόπησης του αγώνα δεν είχε το αποτέλεσμα που περίμενα. Ξεκίνησε με μια αποτυχημένη προσπάθεια κάλυψης της εκκίνησης των αθλητών από αέρος (λόγω κάποιου θέματος που είχα με το drone) με την αποτυχία να  ολοκληρώνεται μισή περίπου ώρα αργότερα, όταν έπρεπε να διακόψω τη βιντεοσκόπηση για να συνοδεύσω στο νοσοκομείο της Χαλκίδας τον έναν από τους δύο αθλητές που έπεσαν σε μια επικίνδυνη καμπή του δρόμου, λίγο μετά την Παναγίτσα. Έτσι έκρινα εκείνη τη στιγμή πως έπρεπε να κάνω, έτσι έκανα.

Οι διοργανωτές είχαν επισημάνει, λίγο πριν από την εκκίνηση, την επικινδυνότητα του συγκεκριμένου σημείου της διαδρομής, ωστόσο δεν είχαν λάβει μέτρα για την αποφυγή ατυχήματος. Τόσο η κίνηση των οχημάτων, που κατευθύνοντο προς την Χαλκίδα, με αντίθετη δηλαδή φορά προς την διαδρομή του αγώνα, όσο και το γαρμπίλι που υπήρχε επάνω στην τελευταία δεξιά στροφή μετά την απότομη κατηφόρα, προκάλεσε τελικώς την πτώση και τον τραυματισμό δύο αθλητών. Ευτυχώς δεν είχαμε χειρότερα.

Το ασθενοφόρο, που συνόδευε τους αθλητές, δεν άργησε να φανεί. Το πλήρωμά του προσέφερε τις πρώτες βοήθειες στους δύο τραυματισμένους ποδηλάτες και έκρινε ότι έπρεπε αμφότεροι να μεταφερθούν στο νοσοκομείο ώστε να ραφτούν τα τραύματά τους. Επειδή όμως το ασθενοφόρο έπρεπε να ακολουθήσει τους προπορευόμενους αθλητές, έπρεπε συγχρόνως να βρεθεί κάποιος τρόπος ώστε οι δύο τραυματίες να μεταφερθούν στο νοσκοκομείο της Χαλκίδας για τα περαιτέρω. Ο μεν ένας (Φωτίου Ευάγγελος), το ποδήλατο του οποίου είχε υποστεί σοβαρή ζημιά κατά την πτώση, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με ιδιωτικό αυτοκίνητο, ο δε άλλος (Γιώργος Μαρλαγκούτσος) καβάλησε το άθικτο ποδήλατό του και επέστρεψε ποδηλατώντας (!), μπανταρισμένος όπως ήταν, στη Χαλκίδα με εμένα να τον συνοδεύω με το παπί για κάθε ενδεχόμενο.

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το "φτύσιμο" που έφαγε ο Γιώργος Μαρλαγκούτσος στο νοσοκομείο της Χαλκίδας. Στα έκτακτα περιστατικά δεν του έδωσαν σημασία γιατί υπήρχαν άλλες "προτεραιότητες". Σημειωτέον ότι ο Γιώργος είχε κτυπήσει στο κεφάλι, είχε ανοίξει ο αγκώνας του και είχε πολλαπλές εκδορές και μώλωπες στην πλάτη. Τραύματα για τα οποία δεν θα μπορούσε κάποιος γιατρός να αποφανθεί με βεβαιότητα αν δεν τον εξέταζε και δεν τον περνούσε πρώτα από μηχάνημα ακτινογραφίας. Ο Γιώργος απηύδησε τελικώς και έφυγε, για να του ράψουν το τραύμα του όταν επέστρεψε στο Ναύπλιο! Του είπα να κάτσει σε ένα καροτσάκι και να προσποιηθεί πως πεθαίνει, αλλά δεν με άκουσε...

Και μια παρατήρηση με την ιδιότητα του ρεπόρτερ που πήγε να καλύψει τον αγώνα. Ενώ ο δρόμος ήταν ανοικτός για τα ιδιωτικά αυτοκίνητα (και πώς να τον κλείσεις δηλαδή Κυριακάτικα), η πρόσβαση για τον ρεπόρτερ και το δίτροχό του ήταν σχεδόν απαγορευτική. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορούν, για λόγους ασφαλείας, να κυκλοφορούν δίτροχα δίπλα στους αθλητές που συμμετέχουν στον αγώνα, ας μου πει όμως κάποιος πώς θα γίνει η φωτογράφιση και βιντεοσκόπηση του αγώνα, που είναι και το ζητούμενο για τους χορηγούς και την προώθηση του αθλήματος; Με στατικά μόνο πλάνα σε συγκεκριμένα σημεία μιας διαδρομής που καλύπτει μια απόσταση 80 χιλιομέτρων; Και πώς θα μετακινηθεί ο ρεπόρτερ κατά μήκος της διαδρομής όταν του απαγορεύεται να προσπεράσει τους ποδηλάτες;

Αν δεν ήμουν υπέρ του δέοντος "θρασύς", σε μερικές περιπτώσεις, δεν θα μπορούσα να έχω κανένα πλάνο του αγώνα! Άσε που είχα και έναν εποχούμενο τροχονόμο να έρχεται δίπλα μου και να μου λέει συνεχώς πως πρέπει να φορέσω κράνος! Όταν κάποια στιγμή κατάλαβε ότι ήταν αδύνατον να φοράω κράνος, ενώ βιντεοσκοπούσα, με άφησε ήσυχο...

Να σημειώσω ότι τα εν κινήσει πλάνα που τράβηξα, ενώ ακολουθούσα τους αθλητές, έγιναν με την camera Go Pro 5. Στο αριστερό χέρι η Go Pro, στο δεξί το τιμόνι. Όχι άσχημα, έτσι;