Rib and Sea

Έλαβα χθες μια επιστολή από την κυρία Μαρία Λάζου Τσώμου, καθηγήτρια και μόνιμη κάτοικο Σκιάθου, η οποία διαμαρτύρεται για τον τρόπο, το μέγεθος και την τοποθεσία όπου πρόκειται να γίνει η νέα μαρίνα Σκιάθου. Η επιστολή της έχει δύο σκέλη και έχουν ενδιαφέρον.

Προς όποιον ενδιαφέρεται…

ΕΓΩ ΤΟ ΠΑΙΡΝΩ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ

Με το σημείωμά μου αυτό, σαν μόνιμος κάτοικος και δημότης της Σκιάθου, παίρνω στα σοβαρά τις ανακοινώσεις των αρχών του τόπου και πρωτίστως αυτές του Δημάρχου. Δεν μου αρκεί το καθησυχαστικό(;) και ας μου επιτραπεί η έκφραση, αφελές και ανεύθυνο σχόλιο που ακούω γύρω μου «Έλα μωρέ, το πιστεύεις τώρα; Δεν θα γίνει τίποτε». Εγώ παίρνω στα σοβαρά αυτά που λέει ο Δήμαρχός μας, καθώς επίσης και την προτεινόμενη διαχείριση του συνόλου του λιμανιού μας, όπως αυτή αποτυπώνεται στο σχέδιο της “ Νέας Μαρίνας Σκιάθου”, που μας έγινε γνωστό με μια σύντομη και ελλιπή ανακοίνωση στον τοπικό ηλεκτρονικό τύπο.

Ανησυχώ και διαμαρτύρομαι γιατί η προτεινόμενη μαρίνα:

α. Αναπτύσσεται στην καρδιά της πόλης μας , αποκλείοντάς την από το φυσικό της περιβάλλον, που είναι η θάλασσα, και αλλοιώνει τον χαρακτήρα της ως παραθαλάσσιου οικισμού.

β. Δεν προτείνει καμία λύση στα προβλήματα λειτουργίας του λιμανιού μας. Αντιθέτως τα επιτείνει.

β1. μικραίνει την είσοδο του λιμανιού και υποχρεώνει τα μεγάλα οχηματαγωγά πλοία και όλα τα μικρότερα, να κινούνται εντός του κώνου του αεροδρομίου, δυσχεραίνοντας την προσγείωση και απογείωση των αεροσκαφών σε ένα ήδη επικίνδυνο αεροδρόμιο. (βλ. Πορτολάνους χάρτες του λιμανιού).

β2. η διάταξη και το μέγεθος της θαλάσσιας ζώνης της μαρίνας, περιορίζει δραματικά τον θαλάσσιο χώρο του μικρού μας λιμανιού και καθιστά επικίνδυνους τους απαιτούμενους ελιγμούς για την πρόσδεση των πλοίων.

γ. Ο ελλιμενισμός και η εν γένει εξυπηρέτηση των 405 σκαφών που προβλέπει, απαιτούν υποδομές που το νησί μας δεν διαθέτει.

δ. Οι χερσαίες εγκαταστάσεις με τον μεγάλο δρόμο από μπετόν, που εκτείνεται σε όλο το θαλάσσιο μέτωπο από το Μπούρτζι μέχρι τον Μύλο, καταστρέφουν το φυσικό τοπίο του λιμανιού. Ενός λιμανιού εντεταγμένου στο δίκτυο NATURA (Yπ. Απόφαση 50743/2017). Μας διώχνουν από τα “Λιμανάκια”, τα κατά Παπαδιαμάντη “Ρόδινα Ακρογιάλια”, όπου ανέκαθεν κολυμπούσαμε και εξακολουθούμε να κολυμπάμε. (βλ. σχετική Αρνητική γνωμοδότηση για τη μαρίνα στα Σύβοτα)

ε. Θα προκαλέσει κυκλοφοριακή συμφόρηση στον ήδη υπερφορτωμένο παραλιακό δρόμο του λιμανιού μας.

στ. Η χερσαία ζώνη εκμετάλλευσης της μαρίνας:

στ.1 καταλαμβάνει το μοναδικό πάρκο της πόλης μας. Τον μοναδικό δημόσιο χώρο όπου γιορτάζουμε τις εθνικές μας επετείους και τιμούμε τους προγόνους μας

στ.2 προβλέπει δραστηριότητες που συνιστούν μια πλήρη νέα αγορά , μπροστά από την ήδη υπάρχουσα που εξυπηρετεί τις αντίστοιχες ανάγκες

στ.3 ανατρέπει την οικονομική ισορροπία που με προσπάθειες και κόπους ετών επιτύχαμε

στ.4 καταστρέφει τους ντόπιους επιχειρηματίες, αφαιρεί πλούτο από την οικονομία του τόπου μας και τον παραδίδει στον οποιοδήποτε “επενδυτή”.

ζ. Περιφρονεί την Ιστορία και τον πολιτισμό μας, που ξεκινά από τους Προϊστορικούς και τους Αρχαίους χρόνους, όταν το νησί μας ήταν μέλος της Β΄Αθηναϊκής Συμμαχίας , συνεχίζεται στους Ρωμαϊκούς χρόνους, στην περίοδο της Φραγκοκρατίας, στην Τουρκοκρατία και στην απελευθέρωσή μας. Συνεχίζει στη Νεώτερη Ιστορία με την αντίστασή μας στον Γερμανό εισβολέα – κατακτητή και στην πυρπόληση από αυτόν της τότε μικρής πολίχνης. (βλ.Κατερ. Κουρκούμπα, Η Σκιάθος στα χρόνια της θύελλας).

Αναγεννάται πνευματικά από τούς Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Αλέξανδρο Μωραϊτίδη και αργότερα από τον Παπα-Γιώργη Ρήγα, Ιωάννη Φραγκούλα, Ζήση Οικονόμου και τόσους άλλους.

Επιβιώνει και ανορθώνεται οικονομικά με τα ποντοπόρα πλοία των Φραγκίστα, Επιφανιάδη, Γιακουμή, Κόλια και τόσων άλλων, λιγότερο, ίσως, γνωστών αλλά εξίσου σπουδαίων.

η. Αδιαφορεί επιδεικτικά για τα ενάλεια μνημεία, που βρίσκονται βυθισμένα και στα δύο λιμάνια του νησιού μας, στο Μπούρτζι, στην Πούντα και αλλού , περιμένοντας την ανέλκυσή τους ή την υποβρύχια ανάδειξή τους.

Διαμαρτύρομαι και ανησυχώ για όλους τους παραπάνω λόγους και για πολλούς άλλους ακόμα, που για την οικονομία του κειμένου δεν παραθέτω.

Ζητώ να επανεξετάσουμε το εγχείρημα αυτό, πριν από τις επικείμενες Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές, υπό το πρίσμα της λογικής και του ρεαλισμού, ώστε σε δημόσια και ανοιχτή συζήτηση, με τους κατοίκους του νησιού μας, τους δημότες και τους ντόπιους επιχειρηματίες, να χωροθετηθεί και να σχεδιαστεί ένα εμπορικό λιμάνι και μια μαρίνα, που με τη βελτίωση και τη λελογισμένη επέκταση των υποδομών που ήδη υπάρχουν, θα είναι αντάξια της Σκιάθου. Ένα έργο που θα είναι από εμάς για μάς σε ό,τι αφορά τον σχεδιασμό, την κατασκευή και την εκμετάλλευσή του.

ΕΠΕΙΔΗ ΕΓΩ ΤΟ ΠΑΙΡΝΩ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ

------------------------------------------------

«ΤΙΣ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΔΙΑ ΝΑ ΟΜΙΛΕΙ»;

To ερώτημα με αφορμή χθεσινό επεισόδιο στο δυτικό λιμάνι, όταν «ξένος» κατά το τοπικό ιδίωμα, Έλληνας επιχειρηματίας, που ανέλαβε πρόσφατα παλιό αγαπημένο μαγαζί, μού επιτέθηκε με ύβρεις: «Αϊ στο διάολο, μαρή! Να πας στο χωριό σου!» Εις επήκοον όλων, ντόπιων και «ξένων», όσοι  βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στα πέριξ καταστήματα. Γιατί, κατά τη γνώμη μου, ήταν ευκαιρία χθες, με αφορμή τα Κατσώνεια και την επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας, να εκφράσω τις ανησυχίες πολλών συμπολιτών μας, τους οποίους απασχολεί σοβαρά τι θα γίνει με τη μαρίνα και οι οποίοι δεν  πιστεύουν ότι το θέμα επανέρχεται τυχαία κάθε τόσο, εδώ και πολλά χρόνια.

Μόνη μου με ένα πλακάτ, να διασχίζω την παραλία καθ΄οδόν προς τον ναό των  Τριών Ιεραρχών: “ Σεβαστείτε το περιβάλλον. Όχι μαρίνα στο λιμάνι μας» έγραφε το πλακάτ.  

- Ποιοι είναι πίσω από σένα; Mε ρώτησε ντόπιος επιχειρηματίας.

 - Ο εαυτός μου.

Ήταν καλή κίνηση, ήταν κακή κίνηση; Απλώς ήθελα να γίνει μια αρχή, για να ξεκαθαρίσει το πράγμα και να ανοίξουν όλοι τα χαρτιά τους και κυρίως οι υποψήφιοι σύμβουλοι όλων των παρατάξεων, ο καθένας προσωπικά,  που πρέπει να αντιμετωπίσουν και αυτό το ζήτημα, όπως και τόσα άλλα, με σοβαρότητα και αίσθηση ευθύνης. Να αναζητήσουν πληροφορίες και στοιχεία , να μελετήσουν και να σκεφτούν, ώστε να διαμορφώσουν ο καθένας τους γνώμη.  

Πριν από τις εκλογές.  Το θέμα επανέρχεται συχνά τελευταία, οι κάτοικοι διχάζονται,  άλλοι υπέρ, άλλοι κατά, και φοβάμαι ότι στο τέλος , αφού πέσουν μερικές υπογραφές, το πιο σίγουρο είναι να μας αφήσουν με μερικά «μπλόκια» και μερικούς τόνους τσιμέντο στο λιμάνι να περιμένουμε να γίνει η μαρίνα. Δεν έχουμε παρά να δούμε τι γίνεται με το « Ελληνικό» τόσα χρόνια τώρα. Πόσες φορές έχουν κάνει εγκαίνια και ακόμα  σκάβουν οι μπουλντόζες;

Και μετά τις εκλογές, πάει πέταξε το πουλί! Θα είναι πλέον αργά. Θα αρχίσουν οι υποσχέσεις ότι θα γίνει ή ότι δεν θα γίνει , ανάλογα πώς το βλέπει  η κάθε παράταξη.

Ας ανοίξουν λοιπόν τα χαρτιά τους όλοι. Με αριθμούς και επιχειρήματα. Αν πρέπει να γίνει και πώς να γίνει.

Κι εμείς οι δημότες, ας μην επιτρέψουμε να παίρνουν άλλοι, αρμοδιότεροι ημών, αποφάσεις στο όνομά μας. Γιατί ανεξάρτητα αν θα γίνει ή δεν θα γίνει αυτή η μαρίνα, εμείς οι ντόπιοι θα είμαστε εδώ και τα καλοκαίρια και τους χειμώνες που μας έρχονται. Δεν είμαστε περαστικοί. Γιατί εδώ είναι οι ρίζες μας , εδώ και οι τάφοι των γονιών μας. Εδώ θα κλείσουμε τα μάτια μας, σαν έρθει η ώρα. Γιατί ό,τι και αν γίνει από δω και πέρα και όχι μόνο σχετικά με το ζήτημα της μαρίνας, εμείς όλοι θα είμαστε υπεύθυνοι, άρχοντες και αρχόμενοι. Αν ψηφίσουμε υπέρ ή αν ψηφίσουμε κατά. Γιατί αυτή εδώ είναι η πατρίδα μας, γιατί δεν έχουμε και δεν θέλουμε να πάμε πουθενά αλλού, γιατί εμείς θα λογοδοτήσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας, όταν θα μας ρωτούν πού είναι θαμμένο το λιμάνι μας.

Αυτό το «βρωμονήσι», όπως απεκάλεσε τη Σκιάθο στο τηλέφωνο, αγανακτισμένος οδηγός, προσπαθώντας να βγει από τους παράδρομους της Παπαδιαμάντη, πριν από λίγες μέρες, αυτό το «βρωμονήσι» δεν μας χρωστά, εμείς του χρωστάμε. Από αυτό ζούμε αιώνες τώρα από τη γη και τη θάλασσά του και τα τελευταία χρόνια εκμεταλλευόμενοι βάναυσα το φυσικό του κάλλος,  βανδαλίζοντας και ξεπουλώντας το.

Πρέπει να είμαστε περήφανοι που είχαμε την τύχη να γεννηθούμε στον τόπο αυτόν,  στην πατρίδα  του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη, του Ζήση Οικονόμου, του Παπα-Γιώργη Ρήγα και τόσων άλλων πνευματικών ανθρώπων.

Γιατί εκτός από όλα αυτά που θυσιάσαμε μέχρι τώρα στο βωμό μιας αμφιλεγόμενης πλέον ανάπτυξης, που  έχει ξεπεράσει τα όριά της, δεν μένουν πολλά ακόμα για να ξεπουλήσουμε  από τη Σκιάθο, που σαν στοργική μητέρα μάς αγκάλιασε όλους ντόπιους και «ξένους», αλλοδαπούς και ημεδαπούς, και μας θρέφει με γενναιοδωρία. Κι εμείς αδημονούμε να ξεφορτωθούμε τα τελευταία μας προικιά, τη θάλασσα και το λιμάνι. - Δεν μπορεί να γίνει τίποτα πια. Ισχυρίζονται μερικοί.- Καλύτερα να πάρει αυτές τις αποφάσεις  το ΤΑΪΠΕΔ. Δεν μπορούμε εμείς να σηκώνουμε τέτοιες ευθύνες.

Και όσο για το ποιος δικαιούται «δια να ομιλεί» γενικά αλλά  και ειδικά για την μαρίνα, και κυρίως για το αν ο εν λόγω  κύριος έχει το δικαίωμα να   εκφράζει την άποψή του, επιτιθέμενος  με ύβρεις, σχετικά με ένα θέμα που απασχολεί μια μερίδα των ντόπιων, και αν με την επίθεσή του αυτή δείχνει το ενδιαφέρον και την  αγάπη για το νησί μας, το αφήνω σε σας όλους που κάνατε τον κόπο να διαβάσετε αυτό το κείμενο.

Μετά τιμής

Μαρία Λάζου Τσώμου