Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Για το σπήλαιο του Αγ. Ιωάννη της Ηρακλειάς είχα ακούσει και είχα διαβάσει κάποια πράγματα στο διαδίκτυο, αλλά δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να το επισκεφτώ. Οι πληροφορίες ήταν βεβαίως συγκεχυμένες και αντικρουόμενες, με τις περισσότερες να μιλούν για ένα σπήλαιο που είναι δύσκολο να το εντοπίσει κανείς, για μονοπάτι όχι καλά σημασμένο, για κουραστική διαδρομή (ιδίως αν την επιχειρήσεις κάποιο μεσημέρι του καλοκαιριού), για το απόλυτο σκοτάδι μέσα στο σπήλαιο, αδυναμία να διακρίνεις ο,τιδήποτε χωρίς ένα φωτιστικό σώμα και άλλα τέτοια.

Ιδού ένα χαρακτηριστικό σχόλιο κάποιου που επισκέφτηκε το σπήλαιο της Ηρακλειάς το 2016. Αποκαρδιωτικό, θα έλεγα.

"Ήταν χάλια!Αν πάτε θα κάνετε ένα πάρα πολύ τεράστιο λάθος! Η Ελλάδα είναι μια ωραία χώρα με τόσο όμορφα σπήλαια και αν θέλετε να επισκεφτείτε ένα από αυτά τα σπήλαια μην επιλέξετε αυτό της Ηρακλειάς. Αν δεν είστε φίλαθλος τότε αυτό το μέρος δεν είναι για εσας, άμα όμως έχετε κερδίσει σε κανέναν μαραθώνιο θα είναι το ιδανικό μέρος για εσάς. Και μην έρθετε με παιδιά γιατί θα σας γκρινιάζουν σε όλη τη διαδρομή και θα κουραστούν παρά μα παρά πολύ! Η εμπειρία δεν αξίζει κατά την άποψη μου, τώρα αν εσείς δεν με ακούσετε και πάτε, κακό του κεφαλιού σας! Εγω σας προειδοποίησα τώρα εσείς αποφασίζετε! Αν πάτε καλή τύχη!".

Ιδού όμως τι αναφέρει το in.gr σε μια αναφορά του για το σπήλαιο αυτό :

Στο νησάκι αυτό των 18 μόλις τετραγωνικών χιλιομέτρων βρίσκεται ένα από τα σημαντικότερα σπήλαια της χώρας μας, το σπήλαιο-προσκυνητάρι του Αϊ-Γιάννη, που μελετήθηκε και χαρτογραφήθηκε από μέλη της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας το 1970.

Μικρότερες και μεγαλύτερες αίθουσες με εντυπωσιακά σταλαγμιτικά συμπλέγματα και σταλακτιτικούς σχηματισμούς, λιμνούλες με κρυστάλλινα νερά συνθέτουν μια υπέροχη δημιουργία της φύσης.

Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, η ύπαρξη του σπηλαίου αποκαλύφθηκε στους κατοίκους της Ηρακλειάς από τον ίδιον τον Αϊ-Γιάννη τον Πρόδρομο, ο οποίος κίνησε την περιέργειά τους όταν φρόντισε να αποτυπωθεί με θαυματουργό τρόπο η εικόνα του στην πλάτη ενός βοσκού που αναζητούσε μάταια ένα χαμένο πρόβατό του κοντά στην είσοδο του σπηλαίου.

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, την παραμονή της γιορτής του Αγίου Ιωάννη, στις 28 Αυγούστου, οι κάτοικοι της Ηρακλειάς, κάθε ηλικίας, πηγαίνουν στο σπήλαιο για να προσκυνήσουν την εικόνα και να γιορτάσουν. Μάλιστα, οι προσκυνητές, κυρίως οι μικρότεροι, δεν παραλείπουν να εισχωρήσουν και στα ενδότερα του σπηλαίου, κρατώντας κεριά.

Τις απογευματινές ώρες, μετά το φαγητό στη λεγόμενη Σπηλιά του Κύκλωπα, τελείται εσπερινός. Στη συνέχεια, αφού γευτούν ψωμί και ντόπιο τυρί, οι κάτοικοι παίρνουν το δρόμο της επιστροφής, άλλοι πεζοί και με γαϊδουράκια και άλλοι με καΐκια, διά θαλάσσης.

Πηγή : https://www.in.gr/2015/04/16/plus/diakopes/the-experts-way/%CE%B7%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%80%CE%AE%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85/

Βρέθηκα ξαφνικά την περασμένη εβδομάδα στην Ηρακλειά, προσκεκλημένος του Ηρακλειώτη φίλου μου Νίκου Πράσινου, ο οποίος μου ζήτησε να καλύψω την εκδήλωση "Τρέχουμε στην Ηρακλειά", σε μια προσπάθεια να προβληθεί και να διαφημιστεί το  νησί.

Ο χρόνος παραμονής ήταν σύντομος. Τρεις μόλις ημέρες. Έγιναν όμως τόσα πολλά μέσα σ' αυτές τις τρεις ημέρες ώστε φεύγοντας είχαμε την εντύπωση πως πέρασε ένας μήνας! Το παπί έπαιξε βεβαίως καθοριστικό ρόλο, τόσο στην περιήγησή μου στο όμορφο, και άγνωστο για τους πολλούς, αυτό νησί των Δυτικών Κυκλάδων, όσο και στην κάλυψη της αθλητικής εκδήλωσης.

Τη δεύτερη μέρα της παραμονής μας είχα τη φαεινή ιδέα να πεταχτώ με το παπί μέχρι τον εγκαταλελειμμένο οικισμό του Αγίου Αθανασίου. Δύο μόλις σπίτια και το εκκλησάκι του Αγ. Αθανασίου στέκονται ακόμη στα πόδια τους ενώ ένα ζευγάρι ηλικιωμένων κατοικεί στο ξεχασμένο χωριό που στερείται ακόμη και μιας αξιοπρεπούς οδικής πρόσβασης.

Καθώς αποχωρούσα απογοητευμένος από το σπιτάκι των γονέων της μαγείρισσας του "Υποβρύχιου" Λίας Σμυρνή (θα δείτε την απίθανη αυτή κοπέλλα σε επόμενο βίντεο), έπεσα πάνω στην ταμπέλλα "Σπήλαιο". Η ώρα ήταν 12 το μεσημέρι. Σκέφτηκα πως η απόσταση που με χώριζε από τον αμφιλεγόμενο αυτό προορισμό δεν ήταν μεγάλη και παρά το γεγονός ότι η ζέστη ήταν αφόρητη και δεν είχα μαζί μου ένα μικρό έστω μπουκάλι νερό, αποφάσισα να υποχωρήσω στην πρόκληση που με καλούσε να αναζητήσω το σπήλαιο του Α. Ιωάννη.

Το βίντεο που ακολουθεί είναι μια πήρης περιγραφή εκείνης της αποκοτιάς μου. Συνεπώς δεν υπάρχει λόγος να σας κουράζω περισσότερο με λεκτικές περιγραφές.