Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αφού φθάσαμε μέχρι την Φλώρινα δεν θα μπορούσαμε να μην πεταχτούμε μέχρι το Νυμφαίο και τον Αρκτούρο. Οι πληροφορίες και τα σχόλια άλλωστε του ξαδέλφου μου Βασίλη Υφαντή ήταν άκρως κολακευτικά.
Απίστευτης ομορφιάς το Νυμφαίο, με τα γραφικά πέτρινα παραδοσιακά σπίτια του και τις οροφές από λαμαρίνα προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι όγοι του χιονιού που πέφτει τον χειμώνα. Απίστευτης ομορφιάς και το δάσος της οξιάς που περιβάλλει το χωριό αλλά και τα 50 στρέμματα του Αρκτούρου. Η "αιχμαλωσία" και η φυλακή είναι σ' αυτή την περίπτωση ο "παράδεισος" της αρκούδας χορεύτριας που ζει στο δάσος του Νυμφαίου χωρίς να νοιάζεται για την τροφή της και την υγειονομική της περίθαλψη που φροντίζουν οι άνθρωποι του Αρκτούρου. Μια "αιχμαλωσία" που έχει επιμηκύνει τον χρόνο ζωής της αρκούδας σε σύγκριση με την ελεύθερη συγγενή της που καλείται να αντιμετωπίσει μόνο της τα προβλήματα της διατροφής και τους κινδύνους του φυσικού περιβάλλοντος.
Εξαιρετική, χωρίς αμφιβολία, η ξενάγηση του δασολόγου Αχιλλέα Λέμπερου ο οποίος μας αποκάλυψε άγνωστες πτυχές της ζωής του μεγαλόσωμου θηλαστικού. Και τι δεν μας είπε. Ότι η αρκούδα πέφτει σε χειμέριο ύπνο και όχι σε χειμερία νάρκη, όπως λανθασμένα πιστεύεται. Ότι είναι μοναχικό ζώο και ότι οριοθετεί τον ζωτικό της χώρο. Ότι είναι παμφάγο ζώο και ότι αρσενικές αρκούδες του Αρκτούρου υφίστανται βασεκτομή για να είναι μεν ικανές να ζευγαρώσουν αλλά να μην τεκνοποιούν και άλλα πολλά
Δεν θα πω περισσότερα γιατί το βίντεο που ακολουθεί είναι πιστεύω πολύ κατατοπιστικό.