Rib and Sea

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Έχετε ακούσει που λένε "περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις;". Ε, αυτό ακριβώς μονολογούμε σήμερα καθώς αύριο ξεκινάει η Μεγάλη Εβδομάδα. Μετρώντας σαν τους αυτιστικούς όλη μέρα την απόσταση που χωρίζει το σαλόνι του σπιτιού από την κουζίνα και την κρεββατοκάμαρα, αναπολούμε τις υπέροχες εκείνες ημέρες που ζήσαμε τον Απρίλη του 2017 στα Κύθηρα.

Ευτυχώς που ο άνθρωπος προικίστηκε με φαντασία και έτσι μπορεί να ξεπερνά τις δύσκολες καταστάσεις. Αρκεί να κάνω αναδρομή σ' εκείνα τα υπέροχα γιαλαντζί ντολμαδάκια που μαγείρεψε η καπετάνισσα στο Διακόφτι, με το μάτι να απλώνεται στη γαλαζοπράσινη θάλασσα και την αμμουδιά έξω απ' το παράθυρο του αυτοκινούμενου, και πάει η καραντίνα! Οι τέσσερις διαστάσεις του τοίχου παίρνουν τεράστιες διαστάσεις και χωρούν ολόκληρα τα Κύθηρα του 2017!

Θυμάμαι πώς μαζέψαμε αμπελόφυλλα, δυόσμο και μάραθο και με πόση λαχτάρα καταβροχθίσαμε εκείνα τα ντολμαδάκια παρέα με το αγαπημένο μας γιαουρτοσκόρδιο και τη σαλάτα με μαρούλι, φρέσκο κρεμμύδι και άνηθο!

Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη τα Κύθηρα. Παρ' όλο που είχαμε αγκυροβολήσει πολλές φορές στα λιμανάκια του νησιού, όταν κάποτε οργώναμε με τα φουσκωτά σκάφη μας ολόκληρο το Αιγαίο, τον Απρίλη του 2017 σχηματίσαμε την εντύπωση πως ερχόμασταν στα Κύθηρα πρώτη φορά! Γιατί είναι πολύ δύσκολο να ανακαλύψεις την ψυχή των νησιών αγκυροβολώντας απλώς στο λιμάνι τους και κάνοντας μια τσάρκα στις καφετέριες και τα εστιατόρια της παραλίας. 

Καθώς η απλή βόλτα μιας ώρας στα ορεινά μονοπάτια του Υμηττού δεν αρκεί για να χορτάσει την απίστευτη ανάγκη που νοιώθω για θαλασσινές περιπλανήσεις, αποφάσισα σήμερα να ξεγελάσω τον καραντινοϊό, ανέσυρα το βίντεο των Κυθήρων από το αρχείο μου, του έκανα ένα ρεκτιφιέ στη μονταζιέρα και τώρα... ταξιδεύω, αγναντεύω το απέραντο γαλάζιο και τσιμπάω λίγη πέτσα απ' το πασχαλινό αρνί. Ταξιδέψτε κι' εσείς μαζί μας και ξεχάστε προς στιγμήν την καραντίνα και τον υπερ-τιμημένο κορωναϊό.