Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η χώρα αυτή - το έχω πει πολλές φορές - είναι η χαρά του (ελεύθερου) δημοσιογράφου. Δεν υπάρχει τομέας της κοινωνικής και πολιτικής ζωής που να μην παρέχει, σε καθημερινή βάση, θέματα και ευκαιρίες για διερεύνηση, καταγγελίες και σάτυρα. Ίσως να μην υπάρχει άλλη χώρα στον πλανήτη που να είναι τόσο πλούσια σε θέματα που υποτιμούν τη νοημοσύνη ακόμη και του πιο ανυποψίαστου πολίτη.
Περνάω πολύ συχνά από την παραλιακή Λεωφόρο Ποσειδώνος και πάντοτε μου αρέσει να κοιτάζω το πέλαγος. Τα τελευταία τρία περίπου χρόνια, στο ύψος της περιοχής του Παλαιού Φαλήρου, βλέπω στο λιμανάκι του Μπάτη τις ψαρόβαρκες να έχουν εγκλωβιστεί καθώς ο νοτιάς έχει μπαζώσει με άμμο την έξοδο της μικροσκοπικής μαρίνας προς την ανοικτή θάλασσα ενώνοντας τον λιμενοβραχίονα με την παρακείμενη παραλία.
Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής, το λιμανάκι του Μπάτη ήταν, μέχρι πριν από έξι περίπου δεκαετίες, κολυμβητήριο με θαλασσινό νερό. Στη συνέχεια κάποιοι ιδιώτες δραστηριοποιήθηκαν εκεί και άρχισαν να νοικιάζουν ψαρόβαρκες. Όταν ο Παύλος και ο Μιχάλης - έτσι ονομάζονταν αυτοί οι ιδιώτες - έφυγαν από τη ζωή, έφυγε μαζί τους και το ενδιαφέρον για το λιμανάκι, με αποτέλεσμα οι ισχυροί νοτιάδες να μεταφέρουν άμμο και να κλείσουν το άνοιγμά του προς το πέλαγος.
Οι άνθρωποι του Δήμου Παλ. Φαλήρου έρχονται, βλέπουν και απέρχονται, απρόθυμοι και ανήμποροι (;) να δώσουν λύση στο πρόβλημα, επικαλούμενοι αναρμοδιότητα καθώς το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας δεν θεωρεί το λιμανάκι του Μπάτη... "λιμανάκι"!
Το μικρό λιμάνι του Μπάτη έχει ως εκ τούτου μετατραπεί, με την πάροδο του χρόνου και με τα νερά που χύνονται σ' αυτό από τον δρόμο, σε ένα πράσινο βούρκο γεμάτο σκουπίδια που υποβαθμίζει το περιβάλλον και την ευρύτερη περιοχή. Δυστυχώς φαίνεται πως ουδείς είναι διατεθιμένος να αναλάβει την πρωτοβουλία, είτε να ανοίξει την έξοδο της μαρίνας προς το πέλαγος, είτε να την μπαζώσει δίνοντας ένα τέλος σ' αυτή την θλιβερή εικόνα υποβάθμισης που δεν τιμά κανένα.