Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Οι δικαστικοί λειτουργοί ωρύονται ενόψει νέας περικοπής των αποδοχών τους. Διατείνονται, μάλιστα, ότι το μισθολόγιό τους δεν είναι «ειδικό», αλλά «συνταγματικό», αφού το ίδιο το Σύνταγμα κατοχυρώνει αποδοχές αντίστοιχες προς το «λειτούργημά» τους.  Ας ξεχάσουμε για λίγο την κόντρα Τσατάνη-Θάνου-Παπαγγελόπουλου για την υπόθεση Βγενόπουλου [αλήθεια ρε Βγενόπουλε, τί έγινε με εκείνη την αγωγή που είχες ασκήσει κατά του Τσίπρα, την είδηση για την οποίαν  ο τελευταίος αντιμετώπισε με  το άσμα «Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ»; Αναβολή στην αναβολή, πότε θα συζητηθεί;]
Διαβάζω, λοιπόν στην ιστορία  της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων:
«Κατά τη δικτατορία, το έτος 1968, με την ΚΔ/28-5-1968 Συντακτική Πράξη «περί εξυγιάνσεως της Τακτικής Δικαιοσύνης» αναστέλλεται για 3 ημέρες η ισοβιότητα των Δικαστών και η μονιμότητα των Εισαγγελέων και αμέσως στη συνέχεια, με το ΒΔ της 29-5-1968 απολύονται 30 Δικαστές και Εισαγγελείς, μεταξύ των οποίων ο Χρήστος Σαρτζετάκης, οι αδελφοί Μιχαλακέα καθώς και πέντε μέλη του τελευταίου Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, διότι οι 5 τελευταίοι «συνείργησαν εις την δημιουργίαν συνδικαλιστικού εν τω Δικαστικώ Σώματι κινήματος». Ήταν οι Αρεοπαγίτες Αντ. Φλώρος και Δημ. Μαργέλλος, ο Πρόεδρος Πρωτοδικών Γεώργιος Κώνστας και οι Εισαγγελείς Πρωτοδικών Γ. Ξενάκης και Αλέξανδρος Φλώρος, αδελφός του Αντώνιου. Οι απολυθέντες προσέφυγαν στο Συμβούλιο Επικρατείας, με απόφαση του οποίου οι ως άνω πράξεις κρίθηκαν αντισυνταγματικές και άκυρες, κατόπιν αυτού δε, απολύθηκε από την Δικτατορική Κυβέρνηση και ο Πρόεδρος του ΣΤΕ Μιχ. Στασινόπουλος. Μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ο Κων/νος Καραμανλής, ως Πρωθυπουργός αποκατέστησε τους διωχθέντες Δικαστικούς Λειτουργούς και ο μεν Αρεοπαγίτης Δημ. Μαργέλλος επαναπροσληφθείς, έγινε Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, στον δε Αντ. Φλώρο, ο οποίος, εν τω μεταξύ είχε καταληφθεί από το όριο ηλικίας, απονεμήθηκε ο βαθμός του επιτίμου Προέδρου του ΑΠ.»
Στην ιστορία δεν υπάρχει λέξη για το γεγονός ότι ο πρώτος πρωθυπουργός της χούντας ήταν Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου καθώς και ότι ο πρώτος υπουργός Δικαιοσύνης της χούντας ήταν αρεοπαγίτης. Ούτε για το γεγονός ότι δικαστές και εισαγγελείς δίκαζαν υποθέσεις εις το όνομα της χούντας εφαρμόζοντας χουντική νομοθεσία ουδόλως ενοχλούμενοι από τούτο. Το ΣτΕ εκδίκαζε υποθέσεις για πράξεις των οργάνων της χούντας έχοντας ως δεδομένο ότι οι πράξεις της χούντας είχαν νομιμοποίηση. Ακόμη και όταν η χούντα απέλυσε ορισμένους δικαστές και εισαγγελείς και αυτοί προσέφυγαν στο ΣτΕ ζητώντας ακύρωση της απόλυσής τους, το ΣτΕ υπό τον Μιχαήλ Στασινόπουλο  δεν είπε κουβέντα για τη νομιμότητα των συντακτικών πράξεων που έθεταν το πλαίσιο των απολύσεων. Ακύρωσε τις απολύσεις για... έλλειψη προηγούμενης ακρόασης. Και τότε η χούντα απέλυσε τον Πρόεδρο του ΣτΕ, ο οποίος έδρεψε δάφνες, ώστε στη συνέχεια να γίνει ο προσωρινός Πρόεδρος της νεοσύστατης Ελληνικής Δημοκρατίας του Εθναρχίδη.
Ας διαβάσουμε το σχετικό απόσπασμα των αποφάσεων 1811-1831/1969.
«Επειδή το δικαίωμα ακροάσεως παντός κρινομένου προσώπου, αποτελεί γενικωτέραν και θεμελιώδη αρχήν του δικαίου, διασφαλίζουσαν το στοιχειώδες δικαίωμα υπερασπίσεως, και εφαρμοστέαν κατ' αρχήν εν πάση ευνομουμένη Πολιτεία. Λαμβανομένης υπ' όψιν της τοιαύτης γενικής εφαρμογής του κανόνος τούτου, δεν δύναται να συναχθή αποκλεισμός της εφαρμογής αυτού εκ της σιωπής της ΚΔ' Συντ. Πράξεως περί του θέματος της ακροάσεως. Τουναντίνον, σταθμιζομένου του άκρως επαχθούς χαρακτήρος του εν τη Συντ. Πράξει ΚΔ' προβλεπομένου μέτρου της απολύσεως ισοβίων δικαστικών λειτουργών και δη δια τους εν αυτή προβλεπομένους σοβαρούς λόγος απολύσεως, ως και της εν τη αυτή Συν. Πράξει ΚΔ' ενυπαρχούσης ρητής αξιώσεως όπως ενεργηθή, προ της απολύσεως, έρευνα των στοιχείων των αναφερομένων εις τους κρινομένους δικαστικούς λειτουργούς, συνάγεται κατά την κρίσιν του δικαστηρίου τούτου, ότι εν τη Συντ. Πράξει ΚΔ' ενυπάρχει επιταγή όπως το δικαίωμα παντός κρινομένου όπως τύχη και απλής έστω ακροάσεως πριν ή αποφασισθή η απόλυσίς του, παραμείνη σεβαστόν και απαραβίαστον, τούτο δε ιδία μετά το νεώτερον ν.δ. 192, δημοσιευθέν τη 29 Μαΐου 1969, δια του οποίου , θεσπισθέντος εν όψει άλλων συνεπειών της κατ' εφαρμογήν της ΚΔ' Συντ. Πράξεως απολύσεως, εκδηλούται νέα νομοθετική βούλησις αναγνωρίζουσα εις την απόλυσιν ταύτην πειθαρχικήν χροιάν, ης ένεκα κατ' εξοχήν η ακρόασις. Ούτως η επιταγή της προηγουμένης ακροάσεως ενυπάρχει εν αυτή τη Συντ. Πράξει ΚΔ', ως ιδία αυτής επιταγή, και δη είτε αυτοτελής, είτε ως τμήμα της εν τη ιδία Συντ. Πράξει ΚΔ' προβλεπομένης ερεύνης των περί των κρινομένων δικαστικών λειτουργών υπαρχόντων στοιχείων. Η τοιαύτη επιταγή της Συντ. Πράξεως ΚΔ' στοιχεί προς γενικόν κανόνα τεθέντα ολίγον προ της ΚΔ', δια της Συντ. Πράξεως ΚΑ', ήτις παρεχώρησε το δικαίωμα ακροάσεως εις πάντας τους εν αυτή αναφερομένους δημοσίους υπαλλήλους, απολυθέντας δυνάμει Συντ. Πράξεων, εις ους παραχωρεί το δικαίωμα τούτο επί τω ρητώς εν τη ΚΑ' αναγραφομένω σκοπώ, όπως δοθή εις τους υπαλλήλους τούτους η ευχέρεια να υπερασπίσωσιν εαυτούς (άρθρον 1, παρ. 2 της Συντ. Πράξεως ΚΑ'). Εξ απάντων των ανωτέρω προκύπτει ότι εις την Συντ. Πράξιν ΚΔ' δεν δύναται ν' αποδοθή βούλησις καταργήσεως του θεμελιώδους δικαιώματος ακροάσεως, ειδικώς εις βάρος των δικαστικών λειτουργών.»
Μια χαρά, δηλαδή, ήταν οι χουντικές συντακτικές πράξεις και τα διατάγματα που εξέδιδε η χούντα. Αν η χούντα είχε δώσει στους απολυμένους δικαστικούς τη δυνατότητα να τύχουν προηγούμενης ακρόασης, φαντάζομαι ότι δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Έτσι δεν είναι; Με άλλα λόγια, το ΣτΕ λειτούργησε τότε όπως λειτουργεί σήμερα το Μισθοδικείο που δικαιώνει όλους τους; δικαστές που προσφεύγουν σ’ αυτό. Ή, όπως λειτουργεί και σήμερα το ΣτΕ που ευλογεί τα  Μνημόνια, αλλά όχι περικοπές των αποδοχών  και συντάξεων των δικαστικών λειτουργών.
Και μετά;  Μετά ήλθε η αναθεωρητική Βουλή του Εθναρχίδη, περιλαμβάνουσα στους κόλπους της πλείστους όσους συνεργάτες ή απλώς εφαψίες της χούντας, και με συντακτική πράξη όρισεν ότι "Φήφισμα Δ΄. Περί του Πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967, διώξεως εγκλημάτων και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων. Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας έχοντες υπ'όψει Η Ε΄Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων Διακηρύσσει : Η Δημοκρατία δικαίω ουδέποτε κετελύθη.".
Τελειώνοντας, να θυμίσω ότι ο πνευματικός Όλυμπος της χώρας, η Ακαδημία Αθηνών, εόρταζε κάθε χρόνο την επέτειο της εθνοσωτηρίου με ομιλίες κ.λπ., αναπέμπουσα ύμνους εις τους εθνοσωτήρας.     
Και εμείς περιμένουμε από τον Τσίπρα να μας πει αλήθειες! Οι αειλήθειοι!  

Υ.Γ. Δωράκι στους μελετηρούς αναγνώστες. Πώς εξαφανίζονται πρόστιμα € 20 εκ. επιβληθέντα σε βαρώνο κοκαΐνης, μπροστά στον οποίο το Noor 1 ωχριά.
 https://roides.wordpress.com/2016/07/28/28jul16-2/