Rib and Sea

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Διάβασα και εγώ ότι το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, δηλαδή ο δικηγόρος του Ελληνικού Δημοσίου, με απόρρητο [γιατί άραγε;] έγγραφό του καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου είναι εφικτή και ότι οι σχετικές αξιώσεις της χώρας μας κατά της Γερμανίας δεν έχουν παραγραφεί. Βάρα συσσίτιο και πάλι με το απόρρητο έγγραφο. Μετά την απλή αναλογική, την ψήφο στα 17 και  τη συνταγματική αναθεώρηση ήλθε η ώρα των γερμανικών αποζημιώσεων, για να καλύψει τους «κόφτες» τα επερχόμενα μεσαιωνικά «εργασιακά» και όλη την κυβερνητική παπαρολογία. Στο εν λόγω έγγραφο του ΝΣΚ καταγράφονται όλοι οι διεθνείς κανόνες του πολέμου που παραβίασαν οι Γερμανοί κατακτητές. Εκεί διαβάζει κανείς ότι η υπό κατοχή χώρα είναι υποχρεωμένη να διατρέφει τα κατοχικά στρατεύματα. Ωραίος διεθνής κανόνας συμφωνημένος και τα σκυλιά δεμένα. Εισβάλλουμε σε μια χώρα, η οποία υποχρεούται βάσει διεθνών συνθηκών να διατρέφει εμάς τους εισβολείς. Όλοι αυτοί οι κανόνες συγκροτούν «το ανθρωπιστικό δίκαιο», αλλά γιατί όχι και το «δίκαιο του πολέμου». Οι Γερμανοί, όμως, το παράκαναν, με αποτέλεσμα να οδηγήσουν σε λιμό τον ελληνικό λαό.* Άρα, παραβίασαν τους διεθνείς κανόνες και πρέπει να τιμωρηθούν. Δηλαδή ο άνθρωπος απεφάσισε κάποια στιγμή, ως πολιτισμένος που είναι, να ορίσει κανόνες στον αλληλοσκοτωμό. Να σκοτωνόμαστε, αλλά με πολιτισμένο τρόπο, ώστε ο κατακτημένος να διατρέφει τον κατακτητή μέχρις ενός ορίου. Αυτά ορίζει η σύμβαση της Χάγης IV της 18.10.1907 «περί των Νόμων και Εθίμων του κατά ξηράν πολέμου και ο προσαρτημένος Κανονισμός».
Παρατήρησα, πάντως, ότι μιλάμε διαρκώς μόνον για γερμανικές αποζημιώσεις. Για ιταλικές ούτε λόγος. Γιατί; Συγγενικό μου πρόσωπο μου είπε προ ημερών ότι το φράγμα στον ποταμό Λάδωνα και το εκεί υδροηλεκτρικό εργοστάσιο κατασκευάσθηκαν από τους Ιταλούς στα πλαίσια των πολεμικών αποζημιώσεων. Του το ανέφερε κάποιος ηλικιωμένος κάτοικος της περιοχής. Αμέσως έκανα μία αναζήτηση  στο διαδίκτυο και επιβεβαίωσα την πληροφορία, η οποία ουδαμού έχει αναφερθεί.  Αυτό δείχνει ότι ο ιταλικός λαός έχει άλλη κουλτούρα ή μάλλον διαθέτει κουλτούρα σε αντίθεση με τον γερμανικό και ότι ουδείς έχει προβάλει αυτό το έργο των Ιταλών, ώστε να αντιδιαστείλει τη συμπεριφορά τους από εκείνη των Γερμανών.
Σίγουρα και κάτι άλλο θα έχουν προσφέρει οι Ιταλοί εις αποζημίωσή μας. Αν κάποιος ξέρει κάτι, ας μας το πει. Σε κάθε περίπτωση οι Ιταλοί δεν διέπραξαν τις θηριωδίες των ξανθών κτηνών.   
Σώτος – ακανόνιστος.
*Επειδή η ιστορία των ολοκαυτωμάτων που υπέστη η χώρα μας από τους Γερμανούς δεν διδάσκεται στα σχολεία, με αποτέλεσμα να ακούμε μόνον για το Δίστομο, τα Καλάβρυτα και μερικά άλλα πιο τρανταχτά παραδείγματα, καλόν είναι να διαβάσουμε όλοι την έκθεση των Ελλήνων εμπειρογνωμόνων υπό τον αείμνηστο παγκοσμίου φήμης  αρχιτέκτονα Κ. Δοξιάδη για τις ανυπολόγιστες καταστροφές που προκάλεσαν στη χώρα μας τα καθάρματα. Δεν είναι μόνον οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν με τον κτηνώδη τρόπο που χάθηκαν, είναι και ο εθνικός πλούτος και οι υποδομές που ρήμαξαν στην κυριολεξία οι πρόγονοι του Σόιμπλε αδιαφορώντας, φυσικά, για οποιαδήποτε συνθήκη της Χάγης κ.λπ. Μία άκρως διαφωτιστική επιτομή της έκθεσης Δοξιάδη θα βρείτε εδώ :
 http://www.tovima.gr/society/article/?aid=536525
Ολόκληρη την έκθεση Δοξιάδη είχαν προσφέρει παλαιότερα οι  εφημερίδες «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» [19.01.2014] και «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» [28.10.2011]. Διαβάζοντάς την τρέχει ο νους στους δωσίλογους και σε όσους έδωσαν μεταπολεμικώς ασυλία στους εξολοθρευτές της πατρίδας [Μέρτεν κ.λπ.].