Rib and Sea

Του Ελευθέριου Ρήνου.

Η Εθνική Τράπεζα εξαγόρασε το κεντρικό κατάστημα της Τράπεζας της Ανατολής στην Αθήνα για 15 εκατομμύρια δραχμές και από δική της επιστολή προκύπτει πως το ποσό αυτό κατατέθηκε στον αλληλόχρεο λογαριασμό της ειδικής εκκαθάρισης της Τράπεζας της Ανατολής. Το πρόβλημα είναι ότι σύμφωνα με τις λογιστικές καταστάσεις που πάλι η ίδια η Εθνική Τράπεζα προσκομίζει στο δικαστήριο, το σύνολο των εξαγορασθέντων ακινήτων και εγκαταστάσεων από την περιουσία της Τράπεζας της Ανατολής απέφερε περίπου 10 εκατομμύρια δραχμές, δηλαδή 5 εκατομμύρια λιγότερο από ότι απέφερε μόλις το ένα ακίνητο! Η «δημιουργική λογιστική» στο αποκορύφωμά της...

Καταρχάς να ξεκαθαρίσω ότι ο τίτλος αυτού του άρθρου με ταλάνισε για αρκετές ημέρες. Στόχος μου σε αυτό το κείμενο δεν είναι να δημιουργήσω ψευδείς εντυπώσεις. Άλλωστε δεν είμαι από την Πάτρα και δεν είμαι «τρισεκατομμυριούχος». Μοναδικός σκοπός της έρευνάς μου είναι η αποκάλυψη της αλήθειας στην υπόθεση της Τράπεζας της Ανατολής. Για αυτό θα αρκεστούμε στα στοιχεία και στα καυτά ερωτήματα που προκύπτουν από αυτά, χωρίς να προχωρήσουμε σε εκτιμήσεις ή θεωρίες που δεν αποδεικνύονται, με όσα στοιχεία έχουν δει το φως της δημοσιότητας μέχρι αυτή τη στιγμή.

Από το 2012 και σε όλες τις δίκες, η νομική ομάδα της Εθνικής Τράπεζας που έχει αναλάβει την υπόθεση, με προεξάρχοντες τους δικηγόρους της τράπεζας Ιωάννη Λιναρίτη και Βασιλεία Παπαδοπούλου, έχει χρησιμοποιήσει ένα αντίγραφο φύλλου γαλλόφωνης εφημερίδας της Αιγύπτου, της La Bourse Egyptienne, δηλαδή της εφημερίδας του χρηματιστηρίου του Καΐρου. Στο φύλλο αυτό η ΕΤΕ λέει πως δημοσιεύτηκε ο τελικός ισολογισμός της εκκαθάρισης της Τράπεζας της Ανατολής.

Σε όλα τα δικόγραφά τους οι δικηγόροι της Εθνικής Τράπεζας υποστηρίζουν πως προσκομίζουν το ακριβές αντίγραφο εκ του πρωτοτύπου που τάχα τηρείται στο Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας. Δυστυχώς, αυτό είναι απόλυτα ψευδές και ήδη έχουμε αφιερώσει δύο άρθρα στο γεγονός ότι το Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας δεν έχει το πρωτότυπο φύλλο της εφημερίδας αυτής, αλλά στην πραγματικότητα διατηρεί ένα απλό αθεώρητο αντίγραφο (απλή φωτοτυπία) που υποστηρίζει πως προμηθεύτηκε από την Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. (βλ. «Προσπάθησε να εξαπατήσει Δικαστή η Εθνική Τράπεζα;» – http://banquedorient.org/web/?p=5144 αλλά και «Η Εθνική Τράπεζα επιβεβαιώνει τους φόβους μας για την προσπάθεια εξαπάτησης Δικαστή!» – http://banquedorient.org/web/?p=5167).

Παράλληλα, στο παρελθόν έχουμε αναλύσει την προσπάθεια επιβεβαίωσης της γνησιότητας του φύλλου αυτής της εφημερίδας, κατά την οποία δυστυχώς η Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας μας ξεκαθάρισε πως δεν μπορεί να πιστοποιήσει τη γνησιότητά του, αφού ούτε αυτή γνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο ήρθε στην κατοχή της, μια και πρόκειται για ανώνυμη δωρεά από κάποιον «Σουέζ» σε χρονική στιγμή που δεν μπορεί να διευκρινίσει. (βλ. «Θα χρησιμοποιούσε η Εθνική Τράπεζα ύποπτο για πλαστογραφία έγγραφο σε δικαστήριο;» – http://banquedorient.org/web/?p=3904).
Η ΠΛΗΡΗΣ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΠΙΝΑΣ

Και πάλι όμως, τα παραπάνω είναι ενδείξεις, δεν είναι αποδείξεις. Ας δούμε λοιπόν μια απόδειξη που επιβεβαιώνει πως το φύλλο αυτό, το οποίο χρησιμοποιείται δικαστικά από την Εθνική Τράπεζα, «μυρίζει κομπίνα».

Το κεντρικό κατάστημα της Τράπεζας της Ανατολής βρισκόταν στην οδό Σοφοκλέους, αριθμό 6, στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί που σήμερα βρίσκεται το κεντρικό κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, στην Αιόλου 86, υπήρχε το οικόπεδο, το οποίο είχε αγοράσει η Τράπεζα της Ανατολής από την Τράπεζα Αθηνών το 1907, με το συμβόλαιο υπ. αριθμ. 134924/1907 του Συμβολαιογράφου Αθηνών Ηλία Γλυκοφρύδη. Ένα μέρος του οικοπέδου πουλήθηκε τα επόμενα χρόνια στην Εθνική Τράπεζα, για να φτιάξει το κατάστημά της στην Αθήνα. Η Τράπεζα της Ανατολής κράτησε το μέγαρο της Σοφοκλέους 6 μέχρι την 28-12-1932, οπότε η τράπεζα συγχωνεύτηκε με την Εθνική Τράπεζα και ξεκίνησε η εκκαθάρισή της, για τον προσδιορισμό της αξίας των περιουσιακών της στοιχείων και την πληρωμή των πρώην μετόχων της.

Το κεντρικό κατάστημα της Τράπεζας της Ανατολής, θα έπρεπε να ρευστοποιηθεί υπέρ των μετόχων, όπως και η υπόλοιπη περιουσία της τράπεζας. Μετά τη συγχώνευση, στη Σοφοκλέους 6 στεγάστηκε η Εθνική Ασφαλιστική και τα ενοίκια αρχικά κατετίθεντο στον αλληλόχρεο λογαριασμό της ειδικής εκκαθάρισης της Τράπεζας της Ανατολής, υπέρ των κομιστών μετοχικών τίτλων της απορροφούμενης τράπεζας.

Τον Νοέμβρη του 1936 η Εθνική Τράπεζα ήρθε σε συμφωνία με τους ειδικούς εκκαθαριστές, για την εξαγορά του κεντρικού καταστήματος της Τράπεζας της Ανατολής. Η τιμή η οποία συμφωνήθηκε ήταν δεκαπέντε εκατομμύρια δραχμές (15.000.000) του 1936. Δεν ήταν το μόνο υποκατάστημα που εξαγοράστηκε. Για παράδειγμα, το ιδιόκτητο υποκατάστημα της Τράπεζας της Ανατολής στη Θεσσαλονίκη, στη (νέα) οδό Τσιμισκή 11, εξαγοράστηκε από την Εθνική Τράπεζα στην τιμή των 3.5 εκατομμυρίων δραχμών.

Για του λόγου το αληθές ας δούμε το εσωτερικό έγγραφο της ίδιας της Εθνικής Τράπεζας, με ημερομηνία 2 Δεκεμβρίου 1936, το οποίο απευθύνει η Υπηρεσία Εργασιών Υποκαταστημάτων Εξωτερικού της Εθνικής Τράπεζας προς την Υπηρεσία Εκκρεμών Λογαριασμών Εσωτερικού του Γενικού Λογιστηρίου της Εθνικής Τράπεζας, με θέμα «Κατάστημα Τραπέζης της Ανατολής εν Αθήναις Οδός Σοφοκλέους αρ. 6».

Η παραπάνω επιστολή αναφέρει:

«Φέρομεν εἰς γνώσιν ὑμῶνν ὅ,τι, ἐγκρίσει τῆς σεβαστῆς διοικήσεως, προέβημεν ἐκ συμφώνου μετὰ τῶν εἰδικῶν ἐκκαθαριστῶν εἰς τὴν ἐξαγορὰν τοῦ ἐνταύθα, ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Σοφοκλέους ἀρ. 6 ἀκινήτου τῆς τέως Τραπέζης τῆς Ἀνατολῆς, ἀντὶ τοῦ ποσοῦ: Δρχ. 15.000.000.- (δέκα πέντε ἑκατομμυρίων δραχμῶν).

Διὰ σημερινοῦ συμψηφισμοῦ μας χρεοῦμεν τὸν Γενικὸν Λ/σμὸν «Κτήματα Τραπέζης» μὲ τὸ ἀνωτέρω ποσόν, πιστώσει τοῦ Γενικοῦ Λ/σμοῦ «Λ/σμὸς ἐκκαθαρίσεως Τραπέζης τῆς Ἀνατολῆς Τρ/κα» ἀξία 30/6/36».

Το παραπάνω έγγραφο έχει πιστοποιηθεί ως ακριβές αντίγραφο από το πρωτότυπο του αρχείου της Υποδιεύθυνσης Ιστορικού Αρχείου (983) της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος και υπογράφεται για αυτό από δύο υπαλλήλους της Εθνικής Τράπεζας. Ο λόγος που η επιστολή αποστέλλεται από την Υπηρεσία Εργασιών Υποκαταστημάτων Εξωτερικού είναι ότι σε αυτήν ανατέθηκε το 1936, με απόφαση της διοίκησης της ΕΤΕ, η επίβλεψη των εργασιών της εκκαθάρισης.

Είναι πλέον σαφές πως το ακίνητο της Σοφοκλέους 6 εξαγοράστηκε από την Εθνική Τράπεζα και για τον σκοπό αυτό η τράπεζα συμφώνησε και έδωσε 15.000.000 δραχμές. Μάλιστα, επειδή ο εξαμηνιαίος ισολογισμός προόδου της εκκαθάρισης της Τράπεζας της Ανατολής της 30 Ιουνίου 1936 συντάχθηκε τον Νοέμβρη 1936, το παραπάνω ποσό μπήκε στον αλληλόχρεο λογαριασμό της εκκαθάρισης με ημερομηνία πράξης 30 Ιουνίου 1936. Επιβεβαιωτικές της συναλλαγής είναι και άλλες επιστολές, ανάμεσα στις οποίες και επιστολή που λέει ότι από την 30-6-1936 και μετέπειτα τα ενοίκια που πλήρωνε η Εθνική Ασφαλιστική στην εκκαθάριση, θα πήγαιναν πλέον στην Εθνική Τράπεζα που ήταν ο νέος ιδιοκτήτης του κτιρίου.

Ας δούμε όμως, τι ακριβώς λέει η εξαμηνιαία κατάσταση της εκκαθάρισης της Τράπεζας της Ανατολής της 30ης Ιουνίου 1936, όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερον Βήμα» της Δευτέρας 23 Νοεμβρίου 1936.

Όπως βλέπουμε η λογιστική κατάσταση αυτή συντάχθηκε την 12η Νοεμβρίου 1936 και σχεδόν δύο εβδομάδες αργότερα δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες, όπως όριζε η σύμβαση συγχώνευσης που ανάγκαζε την Εθνική Τράπεζα να προβαίνει σε εξαμηνιαίες δημοσιεύσεις, που να δείχνουν την πρόοδο της εκκαθάρισης υποχρεωτικά σε δύο εφημερίδες: σε μια εφημερίδα των Αθηνών και παράλληλα σε μια εφημερίδα στην Αίγυπτο.

Στο ενεργητικό της εκκαθάρισης βλέπουμε στο «8. Ακίνητα και εγκαταστάσεις» πως η εκκαθάριση μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε αποφέρει δέκα εκατομμύρια, χίλιες τριακόσιες ογδόντα έξι δραχμές και 90 λεπτά (10.0001.386,90). Μα πώς θα ήταν κάτι τέτοιο δυνατόν, αφού η εξαγορά του προαναφερόμενου ακινήτου της Τράπεζας της Ανατολής απέφερε στην εκκαθάριση 15.000.000 δραχμές;

Σίγουρα, θα έγινε κάποιο λάθος! Υπάρχει η πιθανότητα να μην πρόλαβαν οι λογιστές να εντάξουν τη συγκεκριμένη ρευστοποίηση στο ενεργητικό της εκκαθάρισης, το οποίο δικαιούνται οι κάτοχοι μετοχικών τίτλων της Τράπεζας της Ανατολής. Δεν είναι συνηθισμένο, αλλά τα λάθη είναι ανθρώπινα!
ΛΑΘΟΣ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ!

Ας δούμε όμως και το δημοσίευμα της La Bourse Egyptienne, όπως το υποβάλει η Εθνική Τράπεζα στα δικαστήρια, και ειδικότερα αυτό που ονομάζει «τελικό ισολογισμό εκκαθάρισης» στα δικόγραφά της!

Η λογιστική αυτή κατάσταση, η οποία ελέγχεται για τη γνησιότητά της, όπως είδαμε στην αρχή αυτού του άρθρου, έχει ημερομηνία 28 Δεκεμβρίου 1936 και από κάτω αναφέρει το όνομα του Ιωάννη Δροσόπουλου, του τότε Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας. Βέβαια, οι ειδικοί εκκαθαριστές είχαν απολυθεί από την Εθνική Τράπεζα την 23η Δεκεμβρίου 1936, επειδή όπως υποστήριξε η Εθνική Τράπεζα ολοκληρώθηκε ο προσδιορισμός των τιμών ρευστοποιήσεως, αν και αυτό δεν προκύπτει από κάπου και δεν υπάρχουν τέτοιες τιμές για μια σειρά από περιουσιακά στοιχεία της Τράπεζας της Ανατολής.

Η ημερομηνία του φύλλου της εφημερίδας είναι 18 Οκτωβρίου 1937, δηλαδή δέκα ολόκληροι μήνες μετά από την ημερομηνία, κατά την οποία σύμφωνα με την Εθνική Τράπεζα ολοκληρώθηκε η ειδική εκκαθάριση της Τράπεζας της Ανατολής. Η συγκεκριμένη «λογιστική κατάσταση» δεν δημοσιεύτηκε ποτέ σε εφημερίδα της Αθήνας, όπως έχουμε διαπιστώσει μετά από εκτεταμένη έρευνα στα φύλλα των εφημερίδων που δημοσίευε η Εθνική Τράπεζα τους ισολογισμούς προόδου.

Ας δούμε όμως τι αναγράφει η λογιστική εκκαθάριση της 28ης Δεκεμβρίου 1936, την οποία χρησιμοποιεί στο δικαστήριο η νομική ομάδα της Εθνικής Τράπεζας. Στην αριστερή πλευρά (στο ενεργητικό) και ειδικότερα στη μερίδα των Ακινήτων και Εγκαταστάσεων, που στα γαλλικά είναι «Immeubles et Installations» και βρίσκεται στο νούμερο 8, το ποσό παρέμεινε δέκα εκατομμύρια, χίλιες τριακόσιες ογδόντα έξι δραχμές και 90 λεπτά (10.0001.386,90) και μάλιστα σημειώνεται ότι ανάμεσα στην 30η Ιουνίου 1936 και την 28η Δεκεμβρίου 1936 δεν υπήρξε η παραμικρή μεταβολή αυτής της μερίδας, με την διαφορά να είναι απολύτως μηδενική.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: 15 + 3.5 = 10

Είναι σαφές ότι εφ' όσον η Εθνική Τράπεζα εξαγόρασε το ακίνητο της Σοφοκλέους 6, στο κέντρο της Αθήνας, και κατέθεσε τα χρήματα στο λογαριασμό της εκκαθαρίσεως, αυτό θα έπρεπε να φαίνεται στις λογιστικές καταστάσεις που προσκομίζει η Εθνική Τράπεζα.

Εκτός εάν:

α) οι λογιστικές καταστάσεις δεν είναι τελικές ή

β) η τράπεζα υπεξαίρεσε τα χρήματα των μετόχων ή

γ) δεν πλήρωσε ποτέ για το ακίνητο αυτό ή

δ) οι λογιστικές καταστάσεις είναι απλά ψεύτικες και είναι τόσο γνήσιες όσο και τα αμερικάνικα ομόλογα των 600 δις του Σώρρα.

Οι συγκεκριμένες λογιστικές καταστάσεις εμφανίστηκαν στο δικαστήριο για πρώτη φορά την 14η Μαΐου 2012, μαζί με το δικόγραφο που υπογράφουν οι δικηγόροι της Εθνικής Τράπεζας Θεόδωρος Λύτρας, Ιωάννης Λιναρίτης και Φώτης Κωστόπουλος. Είναι επίσης ξεκάθαρο πως οι δικηγόροι αυτοί, εκπροσώπησαν την Εθνική Τράπεζα, μετά από απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της και όχι επειδή το αποφάσισαν μόνοι τους.

Για να προλάβω λοιπόν κάποιον που, σκεπτόμενος ότι υπάρχει ένα ακίνητο που δεν υπολογίστηκε στην εκκαθάριση, θα κατέθετε μια αίτηση εκουσίας δικαιοδοσίας ορισμού εκκαθαριστών, όπως έκανε ο Σώρρας πριν παραιτηθεί και εξαφανιστεί από την πραγματικότητα αυτής της υπόθεσης, θα ξεκαθαρίσω πως η δική μου άποψη είναι ότι ισχύει το (δ).

Θεωρώ πως η λογιστική κατάσταση, όπως και το φύλλο της εφημερίδας, μαζί με μια σειρά άλλων εγγράφων, είναι όλα πλαστά και συντάχθηκαν σε μια προσπάθεια να πειστούν οι κάτοχοι μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής ότι η εκκαθάριση τελείωσε και δεν απέφερε κέρδος. Ίσα ίσα αναγκάστηκε η Εθνική Τράπεζα, με πόνο ψυχής,  να πληρώσει και χρέη. Φαίνεται όμως ότι για κάποιο λόγο, που πιθανότατα έχει να κάνει με την αλλαγή διοίκησης, το «έργο τέχνης» δεν ολοκληρώθηκε.

Για την ακρίβεια, τα παραπάνω αντίγραφα που χρησιμοποιεί η Εθνική Τράπεζα δεν είναι καν έγγραφα. Είναι απόπειρες σύνταξης εγγράφων, που δεν υπογράφηκαν ποτέ και ένα από αυτά «βρήκε το δρόμο του» σε ένα φύλλο εφημερίδας που δεν βγήκε ποτέ στην κυκλοφορία, για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Πάλι καλά, που δεν υποστηρίζει η ΕΤΕ ότι το μόνο δημοσιευμένο έγγραφο, που προσκομίζει στο δικαστήριο, το έχει στην κατοχή της. Όπως είπαμε δεν το είχε και το βρήκε αλλού, στη μοναδική βιβλιοθήκη παγκοσμίως, στην οποία βρέθηκε μετά από ανώνυμη δωρεά, σε χρόνο που δεν μπορεί να διευκρινιστεί! Αν το είχε στην κατοχή της και το προσκόμιζε, θα ήταν κάπως... ύποπτο…

Επειδή όμως δεν μου αρέσει να κατηγορώ τον οποιονδήποτε χωρίς στοιχεία, τι θα λέγατε στο επόμενο άρθρο να δούμε ακόμη μια λογιστική κατάσταση της Εθνικής Τράπεζας, πάλι της 28ης Δεκεμβρίου 1936, αυτή τη φορά χειρόγραφη και από λογιστικό βιβλίο της εκκαθάρισης, με διαφορετικά νούμερα από αυτά που αναγράφονται στο παραπάνω φύλλο της εφημερίδας της ίδιας ημερομηνίας; Δυό λογιστικές καταστάσεις, της ίδιας εκκαθάρισης, της ίδιας ημερομηνίας, από τον ίδιο συντάκτη, με διαφορετικά νούμερα; Γίνονται αυτά τα πράγματα; Πώς δεν γίνονται...