Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Ήλθε προχθές στο γραφείο μου ο ανωτέρω πελάτης μου κομίζων το εν λόγω έγγραφο. Ακολούθησε ο εξής διάλογος:

ΣΚ: Σε ποιόν πλειστηριασμό αναφέρεται;
ΙΧ: Σε κανέναν.
ΣΚ: Δηλαδή;
ΙΧ: Πήγα στην Εφορία και τους είπα  ότι η εταιρεία, της οποίας  είμαι εκκαθαριστής, δεν είχε ποτέ ακίνητα.
ΣΚ: Οπότε;
ΙΧ: Μου είπαν ότι απλώς ήθελαν να με ενημερώσουν για το χρέος και επειδή δεν έχουν άλλο έντυπο, χρησιμοποίησαν αυτό.   

Έτσι, λοιπόν. Οι εγκύκλιοι δεν προβλέπουν κάτι σχετικό, οπότε ο αρμόδιος υπάλληλος χρησιμοποίησε ό,τι πλησιέστερο έκρινε σκόπιμο. Αλλοίμονο αν διέσχιζε το μυαλό του [Αχτσιόγλειος ρήση] να συντάξει μία  επιστολή τύπου «Η εταιρεία .. οφείλει τόσα». Μπορεί και να έβρισκε τον μπελά του.

Όταν το Δημόσιο λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο, περιμένουμε από τους κυβερνώντες που το διαφεντεύουν να ανασχέσουν τις ορδές τών λαθρομεταναστών από Αλγερία, Μαρόκο, Αφγανιστάν, Πακιστάν κ.λπ. που ωθεί η Τουρκία προς τη χώρα μας, ενώ παράλληλα οι ίδιοι συζητούν με την Τουρκία για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης.

Και επειδή μας έχουν ζαλίσει οι πωλητικοί πάσης αποχρώσεως με τα δικαιώματα του ανθρώπου-μετανάστη-λαθρομετανάστη-πρόσφυγα, λησμονώντας επιδεικτικά τα δικαιώματα των εξαθλιωμένων από τα Μνημόνια Ελλήνων, αντιγράφω από το πόνημα του Ιωάννη Κτιστάκι «Η προστασία των μεταναστών στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη»:

«Το δικαίωμα στην ελεύθερη κυκλοφορία κατοχυρώνεται στο Άρθρο 2 του Πρωτοκόλλου υπ’ αριθ. 4 της ΕΣΔΑ που αναφέρει στη δεύτερη παράγραφο ότι «κάθε άτομο είναι ελεύθερο να εγκαταλείψει οποιαδήποτε χώρα, συμπεριλαμβανομένης της δικής του». Επιπλέον, το Άρθρο 18.4 του αναθεωρημένου ΕΚΧ εγγυάται το δικαίωμα των υπηκόων να εγκαταλείψουν τη χώρα τους προκειμένου να «ασκήσουν κερδοφόρο επάγγελμα στο έδαφος άλλων μερών». Ωστόσο, κατά γενική αρχή, η ΕΣΔΑ (ή ο αναθεωρημένος ΕΚΧ) δεν εγγυώνται το δικαίωμα υπηκόου τρίτου κράτους να εισέλθει και να παραμείνει στην επικράτεια κράτους μέλους, αλλά ούτε και το δικαίωμα ασύλου».